Na mijn psychose wil herstel maar niet lukken, hoe nu verder?

Antwoord

Beste L.,

Heb je een idee wat het maakt dat je je zo voelt? Ik denk dat het belangrijk is om nieuwsgierig te zijn naar je verhaal, maar ook vragen blijven stellen aan de zorg en omgeving. Wat is het effect van de medicatie, wat is je gevoeligheid en wat zijn de bijwerkingen?

Herstel of verstel (verbeterde versie van jij) begint bij acceptatie, maar ook bij beweging. Hoe groot of klein deze is. Stagnatie kan daar ook onderdeel van zijn, geen beweging dus. Vind je manier om uiting te geven aan je gevoel, of expressie, in wat voor vorm ook: kunst, muziek, woorden, hobbies, sporten etc. Alles waar een bepaalde beweging of energie naartoe kan, in plaats van het alleen binnen in jezelf/gedachten te dragen. Het moet eruit!

Laat het beeld dat je hebt van jezelf, hoe je was, en hoe je denkt te moeten zijn, los. Tenzij je dat op een opbouwende/nieuwsgierige manier kan doen, en niet vanuit schuld of zelfverwijt.

Belangrijk is ook om jezelf open oordeelloze vragen te stellen zoals bijvoorbeeld:

• Wat heb ik geleerd uit de periode van m’n psychose?
• Wat zou de aanleiding geweest zijn?
• Op wat voor manier zou ik die psychose beschrijven?
• Wat is de ideale situatie?
• Waar haal ik hoop vandaan?
• Wat geeft me energie?
• Welke mensen horen er echt in m’n leven op dit moment, en welke kan ik beter loslaten?

Door welk woord zou je de term ‘psychose’ vervangen? Voor mij was het doorbraak, uitspatting, ontlading, noodzaak. Het is belangrijk om je eigen taal te vinden voor wat je hebt meegemaakt, in plaats van het je alleen te laten vertellen.

Onderzoek je angsten en probeer deze stap voor stap om te buigen naar vertrouwen. Door er eerst bewust van te zijn en te onderzoeken hoe jij de krachtige vrouw kan zijn vanuit je innerlijke stem. Je gevoelens, daar kan je je op een andere manier tot leren verhouden. Zo maak ik bijvoorbeeld m’n angsten belachelijk en dan krijg ik weer respect terug van ‘ze’. Aangezien ik toch veel ‘enger’ ben dan m’n eigen angst. Je hebt gedachten, maar je bent ze niet. Als je kan reflecteren op je situatie, en even zou uitzoomen, wat zou je dan tegen jezelf zeggen?

Ik hoop dat je hier wat mee kan!
Mocht je nog andere vraagstukken hebben dan hoor ik ze wel.

Veel kracht toegewenst.

Warme groet,

Tim Knoote