Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Beste Jim,
Eerder heeft u me al heel goed geholpen met uw antwoord betreffende mijn zoon. Hij is bekend met psychose en autisme, en weigert al sinds het begin medicatie. Hij heeft veel opnames gehad en dat heeft hem geen goed gedaan. Hij wil gewoon thuis zijn.
Ik stelde bij de instelling voor om een resourcegroep op te stellen, maar ze willen zo niet werken vanwege gebrek aan geld en personeel.
Graag wil ik nu zelf een resourcegroep samenstellen, maar hoe begin ik daaraan?
Hartelijk dank!
Beste W.,
Dank voor je vraag over het opzetten van een resourcegroep. Dat is een topidee! Want laten we eerlijk zijn: instellingen werken volgens hun eigen logica (lees: bureaucratie, geld, personeelstekort, wachttijden, en protocollen), terwijl jij gewoon een praktische oplossing zoekt. Dus ja, als zij het niet doen, dan doe je het zelf.
Een resourcegroep is in feite een netwerk van mensen die betrokken zijn bij het herstelproces van je zoon, maar dan zonder dat die mensen allemaal in een ggz-instelling hoeven te werken. Jij verzamelt zelf mensen om hem heen die kunnen ondersteunen op een manier die werkt voor hem. Denk aan familieleden, vrienden, een huisarts die hem begrijpt, misschien een ervaringsdeskundige, een hulpverlener die buiten de reguliere ggz werkt, en wie weet zelfs een mentorfiguur of iemand uit een zelfhulpgroep. De kracht zit hem erin dat je de regie pakt en een clubje mensen om hem heen verzamelt die hem steunen, zonder hem te forceren in een systeem dat niet goed voelt.
Maar hoe begin je? Eerste stap: inventariseren wie er op dit moment al enigszins betrokken is en wie jij graag zou willen betrekken. Zijn er mensen in de familie die hem begrijpen en hem kunnen steunen, zonder hem te pushen? Is er een huisarts of een hulpverlener die meedenkt? Iemand uit de ervaringsdeskundigenhoek (denk aan TEAM ED of andere initiatieven)? Misschien iemand die hem helpt om structuur te houden, een jobcoach, of een vertrouwenspersoon?
Daarna: gesprekjes voeren met deze mensen en kijken wie wil aanhaken. Je hoeft geen officiële vergaderingen te houden met statuten en notulen (tenzij je dat gezellig vindt), maar gewoon een soort netwerkje bouwen van mensen die beschikbaar zijn en op wie jij – en vooral je zoon – kan terugvallen.
Belangrijk is ook hoe je zoon hier zelf in staat. Wil hij bepaalde mensen erbij? Is er iemand bij wie hij zich wél op zijn gemak voelt? Hij hoeft niet per se in elke meeting erbij te zijn (soms werkt dat averechts), maar als hij er zelf achter staat en de groep vertrouwt, wordt het sterker.
Wat ik trouwens heel sterk vind, is dat je kijkt naar wat wél werkt in plaats van vast te lopen in ‘het moet zoals de ggz het wil’. Jullie zoeken samen naar wat zijn leven leefbaar maakt. En dat is uiteindelijk wat telt.
Hope this helps, en kijk ook vooral bij de informatie hieronder, want er is nog veel meer over te zeggen, kijken en lezen. En als je meer intensief contact wil, kan dat via de chat op PsychoseNet.
Greetz Jim
NB Bespreek verandering van medicatie altijd eerst met je voorschrijvende arts, ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van mijn adviezen. Bedenk je dat mijn adviezen altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Ik heb je immers niet persoonlijk onderzocht.
EMPOWER JEZELF MET BETERE KENNIS DAN DE TRADITIONELE GGZ VIA DEZE LAAGDREMPELIGE BRONNEN:
