Goedendag Jim,
Hoe kan iemand met een bipolaire stoornis achter z’n triggers komen?
En zijn triggers hetzelfde als signalen (zoals in het signaleringsplan gebruikt wordt)?
Dank je wel alvast voor je reactie.
Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Goedendag Jim,
Hoe kan iemand met een bipolaire stoornis achter z’n triggers komen?
En zijn triggers hetzelfde als signalen (zoals in het signaleringsplan gebruikt wordt)?
Dank je wel alvast voor je reactie.
Hey A., dank voor je vraag!
Goede vraag ook, want hier wringt het vaak: we praten over signaleringsplannen alsof dat een soort routekaart is — maar als je nog nooit echt geleerd hebt om bij jezelf in te checken, dan is het gewoon een lege landkaart. Dan staan er woorden op als “druk” of “slecht slapen”, maar wat dat nou betekent voor jou in jouw lijf, hoofd, dag, relatie… geen idee.
Dus ja, triggers en signalen zijn niet helemaal hetzelfde. Triggers zijn vaak de dingen van buitenaf die iets aanzetten: te weinig slaap, een te druk sociaal weekend, bepaalde spanningen of hormoonschommelingen, of zelfs iets ogenschijnlijk kleins als koffie of een gesprek met iemand die energie vreet. Signalen zijn wat je van binnenuit merkt als je stemming begint te verschuiven: sneller praten, minder eten, overprikkeld raken, onrust in je borst, doemdenken, of juist dat typische grootse gevoel. Dat soort dingen.
Maar het ontdekken daarvan… da’s een levenskunst. En het begint met vertraging. Niet pas kijken als je al in een piek of dal zit, maar juist in die tussenperioden. Dagboeken, voice-memo’s, samen terugblikken met een maatje of therapeut die je kent — dat helpt. En vooral: met mildheid kijken, niet met de meetlat. Je hoeft geen perfecte zelfkenner te worden. Het gaat om het opmerken van kleine verschuivingen. Dáár zit je kracht.
Een signaleringsplan kan dan best handig zijn, maar alleen als jij het echt voelt kloppen. Dus liever een persoonlijk verhaal over hoe jouw stemmingen lopen, dan een invullijst van de instelling. Maak het van jezelf, en vul het aan met dingen als: welke muziek hoor ik als ik manisch word? Wat voel ik in mijn benen als ik depressief word? Wat zegt m’n lijf eerder dan m’n hoofd?
Tot slot: praat er ook eens over met een ervaringsdeskundige, of met mensen die met resourcegroepen werken. Die kunnen je vaak op een warme manier spiegelen.
Hope this helps,
Greetz Jim
Bespreek eventuele verandering van medicatie of andere aspecten van je behandeling altijd eerst met je voorschrijvende arts
Ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van de adviezen van de experts van PsychoseNet. Bedenk je dat de adviezen van experts altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Onze expert heeft je immers niet persoonlijk onderzocht.
Wil je met iemand chatten?
Ga dan naar onze chat en verrijk jezelf met een herstelondersteunende chat met een van onze medewerkers.
Wil je een blog schrijven over je ervaring met een onderwerp relevant voor PsychoseNet?
Kijk hier voor informatie.
Lees deze toegankelijke boeken over Goede Zorg:
Wil je weten hoe je medicatie moet afbouwen, of hoe je mensen hiermee kunt helpen?
Ben je op zoek naar informatie over Persoonlijk Herstel?
Ben je op zoek naar de JUISTE HULP?