Beste Jim,
Ik heb last van depressie en heb de volgende vraag:
Hoe verweer je je tegen wanhoop?
Vriendelijke groeten,
H.
Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Beste Jim,
Ik heb last van depressie en heb de volgende vraag:
Hoe verweer je je tegen wanhoop?
Vriendelijke groeten,
H.
Hey H., dank voor je vraag!
En wat een vraag ook. Hoe verweer je je tegen wanhoop? Dat is zo’n vraag die je stelt als je allang hebt geprobeerd om je schrap te zetten, om vol te houden, om “gewoon door te gaan” — en dat het dan tóch voelt alsof de bodem onder je vandaan schuift.
Eerlijk? Je verweren tegen wanhoop is vaak precies wat ‘m erger maakt. Want hoe harder je duwt, hoe meer hij terugduwt. Wanhoop is geen tegenstander die je moet verslaan, het is een golf waar je op een bepaalde manier doorheen moet leren drijven. Niet fijn, ik weet het. Maar wél waar.
Wat vaak helpt, is om wanhoop niet als vijand te zien, maar als signaal. Niet dat er iets mis is met jóu, maar dat je systeem overbelast is geraakt. Dat je lang op wilskracht hebt geleefd. Misschien teveel alléén hebt gedragen. Misschien te vaak hebt gedacht: dit moet ik zelf kunnen.
En ik zeg dit niet zomaar. Je bent 65-plus, je draagt al een heel leven met je mee. Met patronen, verlies, teleurstellingen, misschien ook met trots en prestaties, maar ook met dingen die niet gelukt zijn. En als dat dan allemaal samenkomt, en je voelt dat je geen kant meer op kan — ja, dan komt die wanhoop. Die zegt niet: “je faalt”. Die zegt: “het is te veel”.
Dus wat dan? Dan heb je geen strijdplan nodig, maar vertragen. Even uit de loopgraven van je hoofd. Wandelen. Bellen met iemand die je niet probeert te fixen. Een hond aaien. Iets maken met je handen. Simpel eten koken. Structuur. Ritme. Slapen. Praten. En ja — misschien ook huilen. Want dat lucht op, hoe pijnlijk ook.
Therapie? Dan graag iets dat je lijf meeneemt. Geen praattherapie die je nóg verder de analyse in duwt. Eerder iets van lichaamswerk, ademwerk, somatic experiencing, misschien zelfs ACT — als het maar helpt om de zwaarte te dragen in plaats van ‘m steeds te moeten uitleggen.
En vergeet die ervaringsdeskundigen niet. Die zijn goud waard. Niet omdat ze alles weten, maar omdat ze zeggen: ik ken dit.
Kijk eens op de sociale kaart.
Je schreef niks over medicatie, dus ik weet niet of je daar wel of niet iets mee doet, maar weet dat geen pil de wanhoop oplost. Soms helpt iets een beetje bij het dempen van de overtoon, maar uiteindelijk gaat het om verbinding, betekenis, ritme, licht, liefde — ja echt, ook al klinkt dat soft.
En als het echt te donker wordt, en je denkt: ik zie het niet meer zitten — praat er dan over. Met je behandelaar, of anders via deze chat.
Je bent niet alleen, ook al voelt dat nu misschien wel zo. Je hoort erbij.
Hope this helps,
Greetz Jim
Bespreek eventuele verandering van medicatie of andere aspecten van je behandeling altijd eerst met je voorschrijvende arts
Ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van de adviezen van de experts van PsychoseNet. Bedenk je dat de adviezen van experts altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Onze expert heeft je immers niet persoonlijk onderzocht.
Wil je met iemand chatten?
Ga dan naar onze chat en verrijk jezelf met een herstelondersteunende chat met een van onze medewerkers.
Wil je een blog schrijven over je ervaring met een onderwerp relevant voor PsychoseNet?
Kijk hier voor informatie.
Lees deze toegankelijke boeken over Goede Zorg:
Wil je weten hoe je medicatie moet afbouwen, of hoe je mensen hiermee kunt helpen?
Ben je op zoek naar informatie over Persoonlijk Herstel?
Ben je op zoek naar de JUISTE HULP?