Beste Tim,
Ik heb een hele goede vriend die al jaren last heeft van psychosen. Hij heeft het nu zeer moeilijk met de lockdown en voelt zich verloren, zoals waarschijnlijk veel mensen die een psychische gevoeligheid hebben.
Ik ken hem als een angstig persoon die overweldigd wordt door ongelooflijk veel gedachten. Hij doet een opleiding ‘Sociaal Werk’ en realiseert zich nu dat dit veel te zwaar is voor hem.
Natuurlijk is hij teleurgesteld en wil hij zo graag slagen in zijn leven. Ik probeer hem moed in te spreken, want het is iemand met veel talenten. Hij krijgt het moeilijker en moeilijker.
Ik probeer hem tot nadenken te zetten over wat hij graag zou doen, iets dat hem perspectief geeft.
Ik heb zó de indruk dat hij depressief is omdat hij zijn leven niet zinvol vindt. Ik begrijp hem want ik heb dit ook jaren gevoeld. Nu gaat het beter met mij maar ik weet niet hoe ik hem kan helpen. Zijn er bepaalde technieken?
Weet jij hoe een persoon met die gevoeligheid toch weer perspectief kan krijgen?
Ik wil hem heel graag helpen!
Hartelijk dank en vriendelijke groeten.
Antwoord
Beste M.,
Bedankt voor je verhaal en vraag! Wat lief dat je je zo over hem ontfermt en zijn kwaliteiten ziet en erkent!
Heel begrijpelijk dat je hem wilt helpen, hem iets wilt bieden. Zeker als je dit alles herkent vanuit je eigen ervaring. Het kan dan soms zo machteloos voelen, alsof je alleen van de zijlijn kan toekijken. Oprecht er voor hem zijn is wellicht de enige concrete techniek die kan helpen. Je weet misschien wat wel en niet werkt, vanuit je eigen perspectief. Maar wat zou voor hem werken? Wat voor band zou hij willen? En is iemand depressief omdat diegene zich afvraagt wat de zin van het leven is? Of zijn dit hele menselijke vragen?
Los van alle technieken die er bestaan, bied hem de ruimte waar alles mag zijn. En niet waar iets per se moet, zodat hij vanuit daar zélf kan ontdekken wat hij wil. En natuurlijk mag je hem confronteren met zijn gedrag, vanuit jezelf als mens en niet vanuit de hulpverlenersrol.
Niet te veel nadenken en gewoon voelen, de hand reiken zodat hij hem kan pakken zonder dat het overduidelijk een hand is.
Zou jij dit bericht wat je naar mij gestuurd hebt aan hem durven laten lezen? Misschien kan dat een vertrekpunt zijn. De wereld zit namelijk vol met goedbedoelde adviezen, en ‘beste’ intenties. Alleen die zijn niet per definitie de ‘juiste’, als in passend voor diegene. Daarmee zeg ik niet dat het niet goed is wat je doet hoor. Het is juist nodig!
Een vriend zei ooit tegen mij: “het maakt niet uit hoe vaak je wordt opgenomen, ik blijf hoe dan ook je maat. Als je iets van me wilt, dan ben ik daar. Maar ik ga je niet bombarderen met adviezen, en vertrouw dus volledig op jouw autonomie”.
Dit is voor mij een belangrijke factor voor een goede vriendschap. Door de ruimte te voelen dat ik op m’n bek mag gaan.
Succes en als je nog iets wilt delen of vragen, dan hoor ik het graag!
Warme groet,
Tim Knoote
Ervaringsdeskundige
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Tim Knoote op 19 november 2020
