Taal. Al eerder schreef ik over taal, maar het is een onderwerp dat me blijft fascineren.
Vaak denken we elkaar te begrijpen. Of we denken te weten wat iemand bedoelt. Toch horen en lezen we telkens onze eigen definities van woorden. Zo brachten sommige van mijn blogs veel bij anderen teweeg. Bijvoorbeeld omdat ik het woord ‘stoornis’ gebruikte. Wat betekent dit woord? Wat voor ervaringen zijn er in jouw bij dit woord? Weet je wat ik bedoel te schrijven met dit woord of wat mijn definities zijn.
Ik vind het heel interessant hoe woorden ons diep kunnen raken. Persoonlijk houd ik helemaal niet van het woord ‘stoornis’. Ik geloof eigenlijk ook niet dat stoornissen bestaan, maar het is wel een woord dat is bedacht door mensen om andere mensen in hokjes te plaatsen. In eerste instantie om gedrag te betitelen, maar al snel werden mensen er door betitelt en gestigmatiseerd. Toch koos ik ervoor om dat woord te gebruiken in een blog, omdat het voor mij iets liet zien van de stigmatisering die is ontstaan in de maatschappij.
Taal en woorden
Woorden. Soms raakt iets je, als iemand iets tegen je zegt. Het is makkelijk om dan te wijzen naar de ander. Om in de verdediging te gaan of weg te lopen. Maar wat wordt er geraakt in jou? Een poosje geleden luisterde ik een liedje terwijl ik in de auto zat. Ik hoorde de woorden ‘ik ben thuis’ ‘ik ben thuis’ en ineens voelde ik de tranen opkomen. Zomaar borrelde een diep verdriet naar boven. Lag het aan het aan de muziek? Nee… er werd iets geraakt in mij. Er was betekenis vanuit mij voor deze woorden. Er lagen ervaringen aan de woorden ‘ik ben’ en ‘thuis’.
© Margriet Wentink
Elk mens heeft zo zijn eigen unieke opgeslagen gebeurtenissen en ervaringen bewust en onbewust. Dus de woorden die we horen en zelf gebruiken hebben onze eigen definities. We kijken als het ware door een bril van ons eigen denkfilter. Een filter dat is ontstaan door onze eerdere ervaringen bewust en onbewust maar ook nog eens zintuigelijk, emotioneel en cognitief.
Wat mij raakte aan de woorden ‘ik ben thuis’ was dat ik jaren geen thuis had ervaren. Het verdriet van ‘geen thuis hebben’ kwam naar boven. Maar ook de dankbaarheid en liefde voor het thuis dat ik had gecreëerd voor mezelf. Waardoor ik kan zeggen ‘ik ben thuis’.
We kunnen zo vallen
over de woorden van anderen. Zeker in sociaal media wordt er van alles zomaar uitgeflapt. Terwijl de vragen ‘Wat bedoel je met ………?’ niet gevraagd worde. Stel dat iemand een verhaal deelt en in misschien 700 woorden een ervaring wil delen, kan iemand dan alles vertellen, vanuit elk perspectief? Lees jij dan het hele verhaal? Ken je iemands situatie waardoor je kunt oordelen over de ander? Of misschien schrijft iemand vanuit een bepaald perspectief, betekent dit dan automatisch dat deze persoon tegen een ander perspectief is?
Wat mij betreft is het volgende plaatje erg passend.
Ergens denk ik dat vele waarheden naast elkaar bestaan. Zoals het vierkant en de cirkel op de afbeelding beide waarheid zijn. Wat ook een erg leuk voorbeeld is: ga eens tegenover elkaar zitten en schrijf op een vel papier een 9. De persoon tegenover je zal geen 9 zien maar een 6. Wie heeft er nu gelijk? Misschien gaat het ook helemaal niet over gelijk, maar over geluk. Ooit zei eens iemand tegen me ‘We agree to disagree’. We zijn het er over eens dat we het er over oneens zijn. We zien nou eenmaal allemaal iets anders. In feite zien we onszelf in de ander, want wij zelf geven betekenis aan de dingen die we zien.
Als we anderen veroordelen gaat dat in wezen over onze eigen waardenoordelen. Misschien vindt je dat anderen geen fouten mogen maken, dan gaat het eigenlijk over dat je zelf vind dat je geen fouten mag maken. Je zult er alles voor doen om dat te bewerkstelligen. Maar zeer waarschijnlijk is dit een heel irreëel doel of een bron van irritatie en teleurstelling. Wat we zien in de mensen om ons heen, is eigenlijk de spiegel van onszelf. Het gaat over onze eigen definities, onze eigen waardenoordelen, en eigen perspectief, onze eigen projecties.
De zin-loze woorden gaan over de losse woorden (niet in een zin) die raken. Maar ook over de zinloze (weinig zin hebbende) discussies en veroordelingen die plaatsvinden door woorden. Misschien wel woordenstrijd door het misvatten van elkaars definities en betekenissen. Ik hoop je te inspireren om vragen te stellen. Wat betekent dit voor jou? Zou je me willen zeggen wat je mij hoorde vertellen? Wat gebeurt er bij jou als je mij dit hoort zeggen? Wat voel jij daarbij?
Liefde-volle woorden 😉, Rianne
Meer lezen over taal?
- De taal van psychisch lijden begint bij bewustzijn
- De taal van hulpverleners – over effectief communiceren
- Taalkracht – Christien Brinkgreve
Toch nog wat meer taal ?
Geef een reactie