Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Is meditatie wel of niet goed voor iemand die psychosegevoelig is?

Wat zou jij doen?

Ik ben psychosegevoelig, ben onder behandeling maar wil daarnaast leren mediteren om zo meer grip op mijn situatie te krijgen en rust te vinden.

Ik heb nu drie verschillende cursusleiders gesproken tegen wie ik eerlijk ben geweest over mijn psychoses. Ze durven het allemaal niet aan en zijn bang dat het juist een psychose kan uitlokken. Is dat zo, of is dat hun eigen angst en willen ze niet verantwoordelijk worden gehouden als ik weer psychotisch zou worden?

Inge (33), Den Dolder


Iedere week behandelen we een dilemma van een lezer in ‘Wat zou jij doen?’ Kijk voor het dilemma van deze week op onze Facebookpagina en laat daar of hieronder jouw mening of advies achter. Zo helpen lezers elkaar!

Wil je zelf een vraag vraag voorleggen? Stuur je vraag naar redactie@psychosenet.nl.

Reacties

7 reacties op “Rubriek ‘Wat zou jij doen?’: Is meditatie wel of niet goed voor iemand die psychosegevoelig is?”

  1. Steve Gorelashvili

    Hangt af van de soort meditatie.
    Extremere en langdurige vormen kan je best laten. Korte meditatie oefeningen die je in het hier en nu brengen en houden, zeker doen. Dus geen vipasana of langdurige retraites. 5 a 20 minuten, 1 a 2 keer per dag gaat net goed doen aan de hersenen. Lees het boek van neuroloog steven laureys, no nonsense meditatie. Zelf is TM voor mij wat ik nodig heb maar is voor iedereen anders. Het moet deigd doen en geen opdracht vormen

  2. Sara

    Hoi Inge.

    Uit eigen ervaring kan ik zeggen, het is zo. Ik ben in een 10 daagse mindfulness opleiding onverwacht psychotisch ontregeld (1e psychose). 8 uur per dag mediteren, verschillende oefeningen, 9 dagen achtereen. Op dag 7 heb ik het mindfulnesscentrum verlaten voor een depot antipsychotica. Achteraf bezien had ik meer met de cursusleider willen praten. Oefeningen die meer focus zouden leggen op beweging of externe zaken hadden mij geholpen denk ik. Mijn continue blik naar binnen was zwaar. Gevoelens van eenzaamheid werden getriggerd en die probeerde ik alleen door te werken. De niet-oordelende houding van de docent was voor mij onvoldoende steunend. Ik sliep slecht, en had extreme reductie in prikkels (geen telefoon, geen boeken) en een genetische kwetsbaarheid, (moeder heeft in het verleden meerdere psychoses doorgemaakt).

    Het psychotische pad als uitweg werd getriggerd.

    Had dit totaal niet verwacht, want ik was nooit psychotisch geweest of iets in die richting. Toch denk ik dat mindfulness/meditatie helpend kan zijn en zweer ik het niet af. Ik oefen nu dagelijks 5-20 minuten en heb er baat bij.

    Mogelijk passen korte retreats wel bij jou, 3-5 dagen, of de mbsr-cursus van 1 les per week, lijkt me nog veiliger. (En dus thuis slapen). Op mijn volgende retreat, als ik daar ooit weer de moed voor heb, neem ik slaapmedicatie mee, conform mijn signaleringsplan. Gelukkig hebben mijn symptomen in totaal maar 2 weken geduurd. Het lijkt een eenmalige psychose geweest, maar misschien ook niet. Nu 8 maanden symptoomvrij. De tijd zal het leren.

  3. Raphael

    Hoe gaat het triggeren van een psychose door meditatie eigenlijk in zijn werk ?? Is hier onderzoek naar gedaan?

  4. anna

    ze hebben mij ontraden om aan zen te doen, maar kleine meditaties kan wel of yoga heb ik ook lang gedaan en dit hielp heel goed. het ligt er heel erg aan wat voor een meditatite het is naar mijn mening

  5. Esther Matthaei

    Hallo Inge,
    Ik las je vraag en wil graag daarop antwoorden ook al vind ik het een beetje moeilijk, omdat uit je bericht niet op te maken valt welke vorm van meditatie je nu bedoeld.
    Hier dan toch maar een poging, in de hoop dat mijn ervaring met meditatie je wellicht verder kan helpen:
    Angst is geen goede raadgever, intuïtie vaak wel!
    Toen ik begon met een cursus meditatie (Tai Chi) was het bij mij niet eens opgekomen de cursusleider te vragen of ik, gezien mijn psychische kwetsbaarheid, mee zou mogen doen. Als ik lees wat jou is overkomen, denk ik achteraf gezien, gelukkig maar dat dit me bespaard is gebleven.
    Het intuïtieve gevoel dat deze vorm van meditatie me zou kunnen helpen was juist. Verbeterde concentratie, meer gevoel voor mijn lichaam, kunnen ontspannen en ga zo maar door. Ik had en heb er veel baat bij.
    Dus wat ik hiermee wil zeggen: als je de ‘klik’ voelt met je gekozen vorm van meditatie dan zou ik zeggen: Ga ervoor, meid!
    Maar dan heb je daar nog …
    De beren op de weg
    En dat zijn niet eens jouw bezwaren maar die van anderen. Als cursusdeelnemer wordt je gezien als een ogenschijnlijk onbeheersbaar risico. En zo een risico willen ze uit allerlei beweegredenen niet nemen. Tja, wat moet je met hun angsten?
    Als ik voor mezelf naga wat ik in jouw plaats zou doen, kom ik hardop denkend tot het volgende:
    Het obstakel is: Mijn psychische gesteldheid wordt als een onbeheersbaar risico aangemerkt en ik wordt daarom bij voorbaat al uitgesloten van deelname aan een cursus die ik dolgraag zou willen volgen. Als ik deze gedachtegang al zou willen volgen dan kom ik uit op: ik maak het voor mezelf tot een beheersbaar risico. Ik zou om te beginnen voor mezelf vragen willen beantwoorden zoals:
    Hoe graag wil ik het en ben ik bereid daarvoor een risico(een grens verleggen) te nemen? Kan ik vroegtijdig psychotische symptomen bij mij herkennen? Kan ik mijn angst voor een terugval verkleinen door lotgenoten te vragen wat hun ervaringen zijn betreffende risico’s? Heb ik een plan B? Neem ik tussenstapjes, zoals een proefles? Wat doe ik bij een crisis?
    Dat soort vragen komen dan in mij op.
    Je kunt de ervaringen (maar niet de vooroordelen) van anderen laten meewegen maar het besluit om het te doen of niet te doen ligt bij jou. Maak het tot je eigen beslissing en laat het niet aan anderen over een beslissing over je nemen, die je tot inactiviteit veroordeeld terwijl je intuïtie aangeeft dat dat misschien een manier kan zijn.
    Stereotypen en vooroordelen hebben een wel heel erg lange adem
    Ik heb me een tijdje verdiept in onderwerpen als Vooroordelen, Stereotypen en Taboes. Soms denk ik dat als je een tweede muur rondom China zou gaan bouwen, je eerder klaar zou zijn, als dat een vooroordeel afgebouwd zou kunnen worden. Onderliggende functies, diep liggende wortels, ongenuanceerd denken houden ze overeind.
    Het is soms een kwestie van jezelf vertrouwen en in stapjes je grenzen te verleggen en daardoor te groeien en te ontwikkelen.
    Veel sterkte en succes toegwenst,
    Esther

  6. Annelies Dorrenboom

    Ik denk dat het uitmaakt welk soort meditatie je wilt gaan doen: ik heb zelf Mindfulness beoefend maar kreeg in die periode een enorme herbeleving van mijn 2e (manische) psychose…dat was heftig dus je moet wel goed overwegen wat je wilt, vooral als je ook last hebt van PTSS

  7. Daan

    Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Persoonlijk word ik er rustiger van en het heeft het me geholpen om de kracht in mezelf te vinden om uit mijn psychotische toestand te komen. Ik werd er niet psychotiser van, wel werd ik meer geconfronteerd met mijn innerlijke wereld en dat kan moeilijk zijn. Voor mij was het ook goed om te begrijpen waar de psychose vandaan kwam, wat de emotionele oorzaak ervan was. Daar heeft meditatie en zelfreflectie me goed bij geholpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *