Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Eenzaam gevaar – ervaringsverhaal over angst en psychose

C. (30) krijgt tijdens een drukke periode in haar leven te maken met angstgevoelens. Ze beschrijft haar ervaringen rondom angst en psychose.

Moeder Christien (30) krijgt tijdens een drukke periode in haar leven te maken met angstgevoelens. Haar omgeving bevestigt haar angst niet. Ze beschrijft haar ervaringen rondom angst en psychose, omdat ze weet hoe lastig het is om je met deze klachten te laten helpen. Gun jezelf een alternatief is haar boodschap.

Het begon op een avond in oktober

Op een moment dat alles in mijn leven perfect leek; mijn kind, mijn man, mijn huis en mijn baan. Ik zat beneden op de bank bij te komen van een dag hard werken. Echter, een angstig gevoel bekroop me. Ik liep naar boven om te kijken hoe het ging met mijn zoontje. Hij lag rustig te slapen, alles was oké.

De gedachte dat er iemand ons huis probeerde binnen te komen kwam op. Ik stelde mijn man voor om extra sloten op de deuren en ramen te laten zetten. Daar ging hij niet in mee. Ik probeerde de gedachte van me af te zetten; wat meer te sporten of wat eerder te gaan slapen. Het angstige gevoel bleef echter terugkomen. Onze buren begonnen zich ook wat vreemd te gedragen, vond ik. Ze liepen vaak langs ons huis en keken dan nadrukkelijk bij ons naar binnen. Er kwam een verschrikkelijke gedachte bij me op.

Op aandringen van mijn man vertelde ik het een maand later aan een psycholoog. Ze raadde me aan om het met een arts te bespreken. Ik nam haar advies aan en ging naar een psychologenpraktijk waar ook een arts werkte.
Ondertussen had ik steeds vaker de gedachte dat ik mogelijk achtervolgd werd. Mensen leken op willekeurige momenten foto’s van mij te nemen of toevallig iemand op te bellen als ik langs kwam lopen. Best vreemd vond ik. Waarom zouden die mensen dat toch willen doen? De mensen in mijn omgeving deelden mijn zorgen niet. Ik voelde me eenzaam in mijn angst.

Begin februari kreeg ik bij de psychologenpraktijk geen arts te spreken

“Niet nodig” zei de hoofdbehandelaar. Ik kreeg een exposure-behandeling tegen angst. Ik leerde het idee uitstaan dat ik mogelijk gevolgd werd. Het idee dat iemand meekeek in mijn leven wende en ik kon mij richten op mijn gezin en werk. Echter kreeg toen mijn zoontje last van spanningen. Hij wilde ’s avonds niet inslapen en werd ‘s nachts meerdere keren krijsend wakker. Wat was er toch met hem aan de hand, dacht ik. Was er misschien een verband met het vreemde gedrag van mijn buren?

Er kwam een verschrikkelijke gedachte bij me op. Eén die alles kon verklaren. De buurman kwam soms ’s nachts bij hem als ik sliep. Overdag werkte in hard. Ik genoot van mijn baan en mijn vrienden, maar ’s nachts was ik soms bang. En niemand geloofde dat mijn zoon in gevaar was. Ik moest me er steeds opnieuw bij neerleggen dat ik het was die het mis had.

Ik werd opnieuw zwanger en kreeg in het najaar dat volgde een prachtige baby. Een paar weken na de bevalling was ik bang geworden. Mijn kleine baby was erg ziek geworden en ik wist zeker dat het door de buurman kwam. We gaan naar de huisarts zei mijn man. Voor jou, niet voor de baby.

Angst en psychose?

De huisarts was vriendelijk en rustig. Ze controleerde eerst ons baby’tje en zei: “het heeft hoge koorts, goed dat jullie zijn gekomen”. Daarna luisterde ze naar mijn verhaal. Ik vertelde van mijn angst, de buren en mijn zoon. Na een korte pauze zei ze: je bent in een psychose geraakt. Als je het goed vindt maakt ik vanmiddag een afspraak voor je bij de spoedafdeling van de GGZ.

Ik was verdrietig en opgelucht tegelijk. Zou het toch niet waar zijn? Ik vertelde behoedzaam dat ze misschien beter de buurman kon oppakken. Voor mijn man en kinderen ging ik wel naar de GGZ die middag. Er waren een vriendelijke arts en verpleegkundige die daar naar mij luisterden. Naar het hele verhaal. En na die dag werd alles beter.

Ik kreeg medicijnen en had het gevoel eindelijk te worden begrepen. Ik had steeds minder vaak de gedachte dat ik gevolgd werd. Dat gaf zo veel rust. Het duurde nog maanden voordat het hele verhaal meer op afstand kwam. Maar dat is wel gebeurd. Af en toe heb ik nog wel eens een vreemde gedachte – na een drukke dag. Daar kunnen mijn man en ik nu om lachen.

Behoefte aan een luisterend oor?

Wil je je verhaal kwijt? Heb je ook last van psychose en angst? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.

Meer weten over vreemde gedachten?

Wil je PsychoseNet steunen?

Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *