“De sneeuw geeft het aanzicht op de gebouwen op het terrein iets pittoresk. Toch is alles wat zich in mijn hoofd afspeelt allesbehalve pittoresk. Wat er in die gebouwen gebeurt waarschijnlijk ook niet. Veel heb ik niet bij me. Alles wat mijn leven vertegenwoordigt zit in een enkele boodschappentas.
Er staan zoveel gebouwen op het terrein dat ik niet weet waar ik moet zijn. Het enige wat we hebben door gekregen is dat we ons moeten melden bij ‘gesloten 1‘. Het is koud en mijn laarzen kunnen niet tegen sneeuw (ook dat nog…) en in een halfslachtige poging om mijn zenuwen te bedwingen neem ik nog een diepe haal van mijn sigaret om hem vervolgens uit te trappen in de sneeuw.”
Dit is het verhaal achter één van mijn vele opnames op de gesloten afdeling
In mijn gedachten hoor ik nog steeds het geluid van de sleutels die in het slot vallen en worden omgedraaid… Het teken dat je daadwerkelijk opgesloten bent. In plaats van dat ik me beter ging voelen, voelde ik me vaak veel ellendiger. Omdat het zo slecht ging, heb ik anderhalf jaar geleden de hartverscheurende keuze moeten maken om beschermd te gaan wonen.
Ik heb mijn gezin met twee kinderen achter moeten laten om hen een stabiele thuissituatie te gunnen
Van een ruime eengezinswoning kwam ik op een kamertje van drie bij vier vierkante meter terecht. Huiskamer, keuken, badkamer en toilet moest ik delen. Het was een hele overgang voor mij, want van een druk gezinsleven kwam ik een situatie waarin ik praktisch niets meer hoefde. Ik had weinig afleiding dus ik kreeg alleen maar meer last van stemmen in mijn hoofd.
Mijn psychotische klachten hielden aan, in najaar 2015 werd ik opgenomen bij het Centrum voor Veerkracht en Stabiliteit. Daar werd mijn medicatie aangepast en werd ik opnieuw gediagnosticeerd. Ook werd er naar mijn dagbesteding gekeken.
Stap voor stap ging het vooruit met mij. De stemmen in mijn hoofd waren er nog wel, maar ik kon er beter mee omgaan
Nu gaat het goed met mij. Ik heb sinds kort mijn eigen appartement en krijg een paar keer in de week begeleiding over de vloer. Ik ben onder behandeling van een FACT* team van de GGZ . Ik kan met mijn psychotische klachten omgaan. Het belangrijkste is om een zo regelmatig mogelijk leven te leiden, en zoveel mogelijk stress te vermijden, hoewel dat natuurlijk niet altijd mogelijk is. Ik heb een uitgebreid crisissignaleringsplan waar ik veel aan heb.
Ik ga binnenkort de cursus Werken Met Eigen Ervaring volgen omdat ik mensen wil helpen met mijn eigen ervaringen. Dit probeer ik al te doen door middel van mijn blog waar ik heel open ben over mijn eigen ervaringen.
Eliane Pelzer is moeder van twee kinderen en schrijft op haar eigen blog aspergermama.nl openhartig over haar ervaringen met Asperger en psychosegevoeligheid.
* FACT staat voor Flexible Assertive Community Treatment. Het is een werkwijze waarbij er vanuit een team van hulpverleners zoveel mogelijk in je eigen woonomgeving behandeling en begeleiding wordt geboden.
Geef een reactie