Het is níet over. De opnames zijn geweest. De pillen afgebouwd. De mensen zijn niet bang meer als de telefoon niet op tijd opgenomen wordt.
En ja, er is nog wel de psycholoog en de psychiater. Beetje de boel bijhouden toch? En wat fijn dat het zo goed gaat. Gelukkig is die rottijd voorbij! Je ziet er ook goed uit trouwens. En dan komen ze; de flashbacks: ambulances, ziekenhuis, paniek en schreeuwen, zoveel nachten. De wanhoop, pijn, strompelen door de stroop.
Al die weggegooide jaren
Flarden van herinnering. Schaamte, boosheid en een bak verdriet. En bij elke donkere gedachte: ‘oh nee toch, straks ga ik weer!’. Wat als dit (weer) het begin is, dat kan ik niet nóg een keer!
Een leven bouwen op jaren puinhoop
Stapje voor stapje, steentje voor steen. Ik worstel, ik ploeter, ik bouw wat, ik val. Maar nu achter de schermen. Want: ‘het gaat toch zo goed!?’ Als de crisis voor bij is… Is het níet over.
Draken en Demonen
Tegen alle duizend Draken
Tegen elke Demoon
Elke angst en elke schreeuw
Die ik in mijn waanzin slaakte…
Zit jij daar gewoon…
Met je schep en met je emmer
‘Kijk een vlinder!’, ‘Kijk een steen!’
Als de Draken soms weer komen
Knuffel jij me er dan doorheen?
Madelief had 8 jaar ernstige depressies (met vaak een psychotisch randje) en drie klinische opnames. Het gaat de laatste 1,5 jaar ‘oké’. Maar de zoektocht naar ‘wie ben ik nu?’, ‘wat kan ik nu (nog/weer)? en hoe blijf ik mijn Draken en Demonen steeds een stapje voor blijft nog elke dag een thema.
Meer lezen over jezelf terugvinden?
- Je psychiater en de verpleging vertrouwen. Ja, dat kan.
- Verloren zelf – Als terugveren niet vanzelfsprekend is
- Wie ben ik? – over het onderzoeken van subdelen van jezelf
Wist je dat je op PsychoseNet veel goede informatie vindt?
Bijvoorbeeld onze, door professionals geschreven, informatie over herstel!
Geef een reactie