Vanaf 11 december 2021 tot en met 8 januari 2022 was May-May opgenomen in de Rembrandthof met een psychose. In dit eerste deel van deze blogreeks is ze ongeveer twee weken op de gesloten ouderenafdeling omdat er geen plek was op een andere afdeling, daarna op een open kliniek. “Graag maak ik je deelgenoot.” Ze wil in deze blog het gedicht één ster met je delen.
Graag maak ik je deelgenoot van wat er in mijn hoofd om ging vlak voordat ik psychotisch werd, tijdens mijn psychose en na mijn psychose. Robbert maakt de tekeningen bij de blogs. Hij was tegelijkertijd met mij opgenomen.
De boeken die ik eerder schreef beginnen vaak met een gedicht
Het lijkt me daarom mooi om deze blogreeks te starten met dit gedicht dat de dame van de zingevingsgroep/geestelijke verzorging, Sophie Albers, voordroeg tijdens haar indrukwekkende kerstverhaal op de dag van Kerstavond. We zaten met zijn allen in de huiskamer van de kliniek. Sophie had een schaal meegenomen met een kaars, in de schaal lag groene versiering met daarop goudkleurige sterren.
Sophie droeg het gedicht ingetogen, maar duidelijk hoorbaar voor:
Eén ster maakt de lucht minder dreigend.
Eén kaars maakt de nacht minder zwart.
Eén hand maakt de weg minder eenzaam.
Eén stem maakt de dag minder stil.
Eén vonk kan begin van nieuw vuur zijn.
Eén noot het begin van een lied.
Eén kind het begin van een toekomst.
Eén wens het begin van een jaar.
Het gedicht is geschreven door Jacqueline Roelofs van der Linden.
Nadat Sophie dit gedicht voorgedragen had, mochten we ieder een ster uit de schaal pakken en bedenken wat ons hoop gaf.
Dat jij ook iets mag bedenken wat jou hoop geeft
Dat dat jouw ster mag zijn en samen met het gedicht je hoop mag geven, zoals het ook veel van mijn medepatiënten en mij hoop gaf.
Geef een reactie