Een jaar geleden kreeg Iris fijne reacties uit haar omgeving over haar bijdrage op Psychosenet: ‘Een genuanceerd achtergrond verhaal van Iris over stigma.’ Hierdoor raakte ze geïnspireerd om dit vervolg te schrijven.
Allereerst deel ik graag aan de lezers dat het momenteel heel goed met mij gaat. Ik had een jaar geleden echt niet durven dromen dat ik in mijn herstelproces hier zou staan. Dit proces is niet geleidelijk verlopen maar met ups en downs zoals ieder herstelproces gaat.
In mijn vorige stuk beschreef ik dat ik graag iets zou willen doen op het gebied van vrijwilligerswerk. Ik werk momenteel een paar uur in de week als vrijwilliger bij Markieza. Dit is een expertise en opleidingscentrum voor ervaringsdeskundigheid. Ook werk ik voor ‘Let it be’ een andere organisatie opgezet door een ervaringsdeskundige.
Er liggen nieuwe werkzaamheden in het vooruitzicht
Op sociaal gebied gaat het ook goed. De vriendschappen die ik al had, zijn verbeterd doordat ik meer de oude ben. Al ben ik veel veranderd door alles wat ik heb meegemaakt. Ik heb nieuwe waardevolle contacten opgedaan. Daarnaast heb ik een vriend. We doen veel leuke dingen samen en hebben een prettige en gelijkwaardige relatie.
In mijn herstelproces merk ik ook dat mijn kwetsbaarheid een grote impact op mijn leven heeft
Mijn familie en vriend zijn zo nu en dan bezorgd. Ik slaap vaak slecht. Ik blijf ’s avonds vaak lang rommelen, televisie kijken of met mijn telefoon bezig. Ze zijn bang dat ik hierdoor ontspoor.
Ik denk zelf dat dit voornamelijk met mijn ADD te maken heeft. Ik bleef al tot laat op zo lang ik me kan herinneren. In ieder geval al voordat ik voor het eerst ziek werd. ’s Nachts ben ik productief en alert.
’s Nachts geniet ik van de rust en stilte om mij heen
Als ik ’s avonds een serie kijk, wil ik eindeloos door blijven kijken aflevering na aflevering. Ik probeer mezelf op te leggen om op vaste tijden te gaan slapen maar heb hier moeite mee. Eenmaal in bed voel ik mij onrustig en lig ik te woelen.
Mijn moeder en vriend willen dat ik weer iets meer medicatie ga gebruiken. Ik wil dit tijdelijk doen uit voorzorg. Ik vind het moeilijk, want ik vind het prettig dat ik weer meer gedachtestromen heb. Ook doe ik de dingen die ik doe bij een lagere dosering medicijnen met meer plezier.
Ik voel echt een voldoening en bij meer medicatie voel ik mij afgestompt. Ik heb veel schommelingen in hoe het gaat. Ik ken periodes van geen psychotische symptomen afgewisseld met momenten waarop ik weer wat klachten heb. Dit hoort erbij.
Toch is het altijd weer een teleurstelling als deze verschijnselen weer de kop op steken
Daarbij maken begeleiders en vriend zich zorgen om de hoeveelheid dingen die ik aan ga. Ik zeg op van alles ja omdat ik enthousiast ben en het met plezier doe. Ik weet zelf ook dat ik moet doseren en prioriteiten stellen, maar ik vind het lastig om hier altijd naar te leven. Gelukkig heb ik goede relaties met hen en kunnen we hierover praten.
De afgelopen tijd heb ik veel vriendschappen opgedaan met andere mensen met een kwetsbaarheid. Het is fijn om met gelijkgestemden te zijn, maar soms ook lastig want zij worstelen ook met dingen die inherent zijn aan hun psychische gesteldheid.
Vriendinnen die ik al sinds mijn jeugd ken, zijn veelal met andere dingen bezig. Dit schept soms een afstand. Naarmate ik verder ik in mijn herstelproces kom, ben ik steeds meer op gelijke voet met hen. Dit vind ik heel prettig, want ik had lang het idee dat mijn ontwikkeling was gestagneerd door de psychoses.
Het is fijn om te merken dat ik weer beter mee kan komen met leeftijdsgenoten
Door mijn herstelproces heb ik mij op een andere manier ontwikkeld. Ik heb in een korte tijd veel levenservaring opgedaan en hierdoor heb ik op persoonlijk gebied kunnen groeien.
In mijn vrijwilligerswerk heb ik veel te maken met ervaringsdeskundigen en vrijwilligers. Ik heb niet het gevoel dat ik op mijn tenen hoef te lopen, maar kan zijn wie ik ben en kan uiten hoe ik mij voel en waar ik tegenaan loop.
Ook met hulpverleners ervaar ik een verbintenis
Omdat ik ooit zelf ben begonnen als reguliere hulpverlener voordat ik mijn eerste crisis kreeg, praat ik graag met hen over het vak en heb ik naast ervaringskennis ook een theoretische achtergrond waarin we elkaar kunnen vinden.
Daarbij krijg ik ook te maken met mensen die in zorg zijn van GGZ. Ik merk dat ik op een hele andere manier contact maak dan de periode voordat ik zelf wist dat ik een gevoeligheid heb voor psychose. Ik ervaar dit zelf als een prettig contact en herken veel in wat ze doormaken wat een gelijkwaardig contact oplevert.
Ik hoop dat ik in mijn herstelproces mag blijven groeien. Ook in mijn werk en dat dit een opstap kan zijn naar betaald werk. Ik vind het in ieder geval heel fijn dat ik weer een maatschappelijke rol heb en van betekenis kan zijn voor anderen.
Als ik mijn voorgaande verhalen teruglees en kijk naar wat ik nu bereikt heb, ben ik trots op mezelf
Dan heb ik het niet zozeer over het streven naar betaald werk. Dit is voor mij eigenlijk een bijzaak. Ik doel op persoonlijke groei die ik heb doorgemaakt, hoe ik mezelf weer hervonden heb.
Eindelijk kan ik weer kan zeggen dat ik gelukkig ben en mijn leven betekenisvol vind.
Iris schreef een jaar geleden een prachtig achtergrondartikel voor PsychoseNet. Dat heeft haar veel goeds gebracht. Ze hoopt haar persoonlijke groei op dezelfde voet voort te zetten.
Meer informatie:
Geef een reactie