Wanneer Lonneke in dit tweede deel van deze blog-serie opnieuw in hypomane toestand wakker wordt beseft ze dat het tijd is om haar signaleringsplan in werking te stellen: “Op de deur hangt een briefje waar precies op staat wat ik nu moet gaan doen”.
Er bestaan geen mooiere dagen dan omslagdagen
’s Ochtends word je dan nog wakker met een zware depressie. Je weet precies wat je moet doen om de dag zo goed mogelijk door te komen. Aan de muur hangt een briefje waarop staat wat nu goed voor je is. Je weet ook dat dat je vandaag niet gaat lukken.
Als je maag begint te protesteren werk je twee stukken koude pizza naar binnen
De restanten van het avondeten van gisteren. Er ligt nog driekwart op de salontafel tussen zure slagroom en noodles die beginnen te beschimmelen. De koude koffie drinken kost minder moeite dan naar de kraan lopen om water te drinken. De complete passiviteit kan alleen doorbroken worden door doelloos op je telefoon door Facebook te struinen. Niemand reageert dus je bent nutteloos. Je bent slecht want op het briefje staan eenvoudige activiteiten. Zo moeilijk is het niet om ze op te volgen.
Deze depressie heb je dus aan jezelf te danken
Aan de overkant van de kamer zie je je laptop aan de oplader zitten. Het lukt mij niet om hem te pakken, open te klappen en in te loggen. Daarom kijk ik op het kleine schermpje van mijn telefoon ‘Love Actually’. De film kan ik normaal gesproken dromen, maar vandaag lukt het me niet om de verhaallijnen te volgen.
We zijn inmiddels uren verder en ik heb nog niet anders gedaan dat wezenloos en nutteloos voor me uitstaren
En om elf uur. Of om vijf over drie. Of om kwart over twaalf. Of om twee over zes. Of op een willekeurig ander moment op die dag gaat de knop om. Het blijkt vandaag omslagdag. Ik sta op en ga even naar het toilet. Als ik terug naar de woonkamer wil gaan maak ik een kleine omweg via de keuken. Ik vul mijn waterfles en zet een kop thee. Ook pak ik wat yoghurt en doe dat samen met een eetlepel jam in een bakje.
Ik heb weer initiatief en krijg de behoefte om een dagplanning te maken
Ik kijk weer op het briefje op mijn deur.
- Er staat ‘wandelen’. Het regent dus ik trek mijn wandelschoenen aan, pak mijn paraplu en ga naar polderpark Cronesteyn. Ik loop langs het water en sta even stil bij een reiger.
- Er staat ‘afwassen’. Ik gooi alle etensresten weg en doe de afwas van vier dagen. Met balanceerkunsten stapel ik de schone vaat huizenhoog.
- Er staat ‘piano spelen’. Ik doe braaf mijn oefeningen. Ik weet zelfstandig en met veel uitproberen de juiste akkoorden te vinden. Wat zal mijn pianoleraar vrijdag trots op me zijn.
- Er staat ‘blog schrijven’ en ik schrijf dit verhaal.
Als de zon uit de dag verdwijnt bedenk ik dat mijn depressie zeker nog niet over is, maar het ergste hebben we weer gehad.
Geef een reactie