Is herstel mogelijk bij autisme én een eetstoornis?

Antwoord

Hey X., dank voor je vraag!

Ja, absoluut. Herstel is mogelijk, ook met autisme én een eetstoornis. Alleen… herstel ziet er bij jou waarschijnlijk anders uit dan in de handboekjes. Veel klassieke eetstoornisbehandelingen gaan uit van ideeën over lichaamsbeeld en controle, terwijl bij autisme vaak andere knoppen meespelen: prikkelgevoeligheid, vaste routines, moeite met interoceptie en honger-verzadigingssignaleren, textuur- en geurgevoeligheid, behoefte aan voorspelbaarheid, soms ook alexithymie waardoor voelen wat je voelt ingewikkeld is. Dan krijg je dus een eetpatroon dat voor buitenstaanders op een eetstoornis lijkt, maar dat in jouw binnenwereld vooral een manier is om prikkelstormen te temmen en grip te houden. Als je dat herkent, is de weg vooruit om beide sporen tegelijk aan te pakken: het eetpatroon én de autistische stress.

Wat helpt in de praktijk is om herstel te zien als leren leven met jouw brein en lichaam, stap voor stap, met veel kleine experimenten in plaats van één groot plan. Denk aan maaltijdstructuur die extreem voorspelbaar is, samen met een rustige opbouw van “veilig voedsel” naar iets nieuws via mini-stapjes in textuur, temperatuur of vorm. Werk aan interoceptie met lichaamsgerichte oefeningen en ademwerk, zodat je honger-verzadiging weer gaat herkennen. Leg de lat belachelijk laag bij exposure aan prikkels rond eten: één kruimel verschil kan al een overwinning zijn. Gebruik ACT-achtige tools om ruimte te maken voor onprettige sensaties zonder dat ze de regie kapen, en zet zingeving in als kompas, niet alleen symptoomreductie. En check de context: prikkels aan tafel, licht, geluid, zitplek, sociale druk. Een kleine sensorische tweak kan soms meer doen dan tien gesprekken.

Belangrijk is ook taal. Veel mensen met autisme herkennen zich niet in “eetstoornislogica” en voelen zich daardoor onterecht gefaald. Als je het gaat benoemen als een begrijpelijk patroon van coping plus neurodiverse prikkelverwerking, komt er vaak rust en motivatie om te experimenteren. Soms speelt trauma mee, soms niet; als het wel zo is, kies dan voor traumasensitieve benaderingen en werk langzaam, veilig en relationeel. Behandelingen die vaak goed aansluiten zijn lichaamsgericht werken, mindful eten zonder dwang, IPT als relaties en stress meespelen, en heel stapsgewijze exposure op jouw voorwaarden. Een diëtist of therapeut met echte autisme-kennis is goud waard, juist om het protocol te buigen naar jouw manier van doen.

Herstel betekent hier niet perfect eten zoals in een folder. Het betekent: minder gevangen zitten, meer keuzevrijheid en comfort in je lijf, en een eetritme dat jouw energie en leven voedt. Dat kan. En ja, soms blijft er een stukje kwetsbaarheid of een setje vaste voorkeursvoedingen bestaan. Prima. Herstel is niet alles-of-niets maar een schaal, en jij mag bepalen waar het goed genoeg is. Klein geheimpje uit de praktijk: mensen boeken de meeste winst wanneer ze niet proberen om zichzelf te “repareren”, maar om hun omgeving en routines slim te organiseren zodat hun brein tot rust komt. Daarna wordt eten ineens minder strijd en meer gewoonte.

Kortom: ja, herstel is mogelijk. Niet door jezelf te forceren in een standaardmal, maar door samen met een kundige begeleider je eigen route te cocreëren, traag waar het moet, moedig waar het kan, en met een hoop vriendelijkheid voor jezelf. Je bent niet kapot, je systeem doet wat het kan om je te beschermen. We gaan alleen de knoppen anders afstellen.

Hope this helps,

Greetz Jim

Meer informatie