Mijn moeder heeft al jaren last van wanen. Zo is ze ervan overtuigd dat mijn vader haar spullen weggeeft, familie voorziet van geld en ze denkt dat andere mensen haar spullen dragen. Irrationele gedachten hadden vroeger vooral betrekking op vreemden, maar nu al jaren op mijn vader.
Dit is enorm ontwrichtend voor de relatie van mijn ouders, maar ook voor de rest van de gezinsleden die nog thuis wonen. Mijn moeder is bijna elke dag achterdochtig en door haar overtuigingen isoleert ze mijn vader van zijn vrienden en familie. Mijn vader probeert toch veel uitjes met haar te ondernemen, maar de lijdensdruk bij beiden wordt steeds hoger.
Ik probeer al jaren via de huisarts hulp te zoeken, maar hij geeft aan dat mijn moeder zelf hulp moet zoeken.
Mijn moeder heeft geen ziekte-inzicht en motiverende gesprekken en uitdagen van gedachten in de vorm van cognitieve gedragstherapie verloopt ook moeizaam.
Mijn moeder heeft vertrouwen in mij, maar het wordt voor mij ook steeds moeilijker om mij neutraal op te stellen aangezien het gedrag veel irritaties oproept in contact.
We voelen ons erg machteloos als gezin.
Hoe kan mijn moeder de juiste behandeling krijgen en wat adviseert u in deze situatie?
