Laat ik een grote kans schieten als ik stop met EMDR?

Antwoord

Hey M., dank voor je vraag!

Je zit met een klassieker: EMDR helpt, maar het kost je op dit moment ook veel en snoept plezier weg. Dan is de hoofdvraag niet zozeer EMDR ja of nee, maar timing en dosering. Trauma-werk is topsport voor het zenuwstelsel. Als de trainingsprikkel te vaak, te lang of te zwaar is, ga je niet vooruit maar raak je overtraind. Dat jij geregeld ontregeld en uitgeput raakt is dus geen zwakte, maar een signaal dat je systeem zegt: even minder beuken, meer herstellen.

Je laat géén grote kans schieten als je tijdelijk stopt of afschaalt, mits je het doel bewaart: een lichter leven. In een kritisch-psychiatrisch perspectief gaat herstel niet alleen over symptoomreductie maar ook over leren leven met je gevoeligheden. Jij noemt bipolaire stemmingsgevoeligheid; dan is het extra belangrijk dat bewerkingstechnieken je dag-nachtritme niet overhoop gooien. Veel mensen varen juist beter met een periode stabilisatie en ACT-achtig werken: defusie van lastige gedachten, ruimte maken voor gevoel zonder erin te verdwijnen, en kleine stappen zetten in de richting van wat voor jou waardevol is. ACT is niet “EMDR weggooien”, het is de ondergrond verstevigen zodat EMDR later lichter en efficiënter kan, of soms zelfs minder nodig blijkt.

Praktisch kun je drie opties met je behandelaar bespreken, zonder dat je ergens aan vastketent. Eén: een pauze inlassen van EMDR van bijvoorbeeld een paar maanden en je volledig richten op ACT, lichaamsgerichte regulatie en leefstijl. Denk aan gereguleerde adem, mindful bewegen, en korte waarden-oefeningen: elke ochtend drie minuten je aandacht terughalen naar lichaam en omgeving, en dan één mini-actie kiezen die je dag 1 procent rijker maakt. Twee: EMDR-light doen binnen je window of tolerance, met kortere sessies, langere tussenpozen, eerst stevig resourcen (denk aan CRM-achtige ankertechnieken, safe place echt inbedden) en alleen kleinere targetjes. Drie: als je merkt dat exposure-achtige dingen je goed liggen, kun je daar selectief mee verder zonder dat je het EMDR-protocol volgt; het gaat om empowerment ten opzichte van wat je bang maakt, niet om de methode heilig verklaren.

Wees niet bang voor het verwijt dat je “ophoudt terwijl het werkt”. Werken betekent ook kunnen léven tussendoor. Het doel is niet therapietrouw als eindscore, het doel is jij die weer energie voelt en leuke dingen ziet. Als jij nu ACT wilt, volg dat gevoel. Spreek met je behandelaar af hoe je de overgang doet, hoe je ontregeling monitort, en kom expliciet overeen dat je later altijd weer EMDR kunt oppakken als je draagkracht toeneemt. Oh ja, doe geen grote medicatie-wijzigingen tegelijk met intensieve traumaverwerking; één variabele tegelijk, anders weet niemand meer wat wat doet.

En intussen de saaie dingen die stiekem goud zijn: slaap streng bewaken, vaste dagstructuur, buitenlicht, sociaal contact dat veilig voelt, en dingen die je lijf prettig vindt. Dat zijn geen bijzaakjes; ze zijn de ondergrond waarop elke therapie pas echt kan landen.

Kortom: je laat geen kans liggen door te stoppen met de continue uitputting. Je vergroot je kans door de juiste volgorde te kiezen: eerst stabiliseren en weerbaarheid bouwen met ACT en lichaamsgerichte regulatie, daarna pas weer verder finetunen met bewerking als dat nog nodig is. Jij bent de regisseur; EMDR is een instrument, geen religie.

Hope this helps en kijk vooral bij de informatie hieronder, want er is nog veel meer over te zeggen, kijken en lezen. En als je meer intensief contact wil, ga dan naar onze chat.

Greetz Jim

Meer informatie