Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Hallo,
Ik ben een moeder van een jongeman van 25 jaar met de diagnose schizofrenie.
Hij is nu voor de tweede keer psychotisch geworden na het stoppen met de medicatie (binnen een jaar).
In hoeverre kan ik nu wanen en werkelijkheid in zijn verhalen uit elkaar halen?
Moet ik zijn verhalen gaan controleren?
Hij woont op zichzelf, moet ik het met een korrel zout nemen?
Ik lig er wakker van!
Met vriendelijke groet,
Een bezorgde moeder
Beste Moeder,
Dank voor het schrijven!
Het is in het algemeen veel nuttiger om je te focussen op iemands functioneren, en of iemand daar hulp bij nodig heeft, dan je te focussen op de aan- of afwezigheid van wanen.
Met andere woorden: waanachtige belevingen kunnen op de achtergrond aanwezig zijn, maar dat hoeft niet tot problemen te leiden. Soms is het beter om ze gewoon te laten bestaan en de persoon te helpen bij praktische zaken rond het functioneren: woning, verzorging, dagbesteding, etc.
Het is natuurlijk wat anders als iemand erg psychotisch is en door allerlei wanen in conflict komt met de buitenwereld. Dan is een focus op de wanen terecht.
Maar vaak is het beter om niet meteen in paniek te raken van enkele waanachtige belevingen op de achtergrond. Je kunt ze dan vaak beter rustig laten bestaan en de persoon helpen met de praktische zaken. En laten zien dat je van hem houdt, er voor hem bent en hem niet veroordeelt of “gek” vindt.
Wat je als moeder zeker niet moet doen is je zoon voortdurend “controleren” op waanachtige belevingen. Daarmee zet je de relatie erg onder druk.
Beter is om er gewoon voor hem te zijn als mens, en je niet te laten afschrikken door verschijnselen van psychose op de achtergrond.
Hope this helps!
Groet,
Jim
