Hallo Jim,
Na een intensief en spannend proces op mijn werk kreeg ik ontslag. In de maand na mijn ontslag behaalde ik op mijn laatste kracht ‘nog even’ mijn diploma. Enkele dagen na het behalen van mijn diploma kreeg ik een psychose. Mijn omgeving signaleerde dat er iets mis was (wanen, hallucinaties) en de huisarts werd ingeschakeld. Ik kreeg binnen een paar uur medicatie via het crisisteam en ben vervolgens een week bij mijn ouders verzorgd, aan de andere kant van het land. Ik heb in die week geen contact gehad met man en kinderen.
Het jaar voor de psychose heb ik mij erg onveilig gevoeld op mijn werk, veel stress gehad en ben ik kostte wat kost voor mijn diploma gegaan. Ook de aanslagen in Parijs kwamen als een boomerang bij mij binnen in de week voorafgaand aan de psychose. Een ‘burn out’ voelde ik voor de psychose al geruime tijd, maar ik ben ‘kostte wat kost’ doorgegaan. Ik ben in die periode al bij een alternatieve hulpverlener geweest om aan te geven dat het niet goed met me ging. Ook dronk ik in de periode voor de psychose te veel alcohol, om mijn gevoel te dempen. Ik denk dat dit, in combinatie met mijn burnout (als je het zo mag noemen) en druk op onze relatie, heeft meegespeeld bij het ontwikkelen van een psychose.
Ik ben in november begonnen met 3 mg haldol/lorazepam en dit is in januari afgebouwd naar 1,5 mg haldol. Nu slik ik sinds 3 maanden 1 mg haldol. Toen ik van de week ‘stiekem’ afbouwde naar 0,75 mg, kreeg ik na een week last van achterdocht of een deja vu aan mijn psychose. Kan dat laatste? Ik schrok daarvan en slik nu weer 1 mg. Ik wil afbouwen vanwege de tardieve dyskinesie die ik sinds januari heb (lichte vorm). Ben bang dat het blijvend is.
Ik heb nu 8 maanden thuis gezeten, saai vrijwilligerswerk gedaan en gesolliciteerd. Maar ik voel me nog steeds niet de oude. Ik ben regelmatig duizelig, voel me heel onzeker in het contact met anderen ( ook vanwege de grimassen in mijn gezicht), ben futloos, informatie lijkt vertraagd naar binnen te komen en naar buiten te gaan en voel me regelmatig verdrietig om wat er is gebeurd. Ik heb bijna alles wat los en vast zit gelezen op internet over psychoses, dopamine, haldol etcetera. Doordat ik thuis zit pieker ik veel.
Ik heb wekelijks psychotherapie. Psychotherapeut en familie vinden dat ik de psychose achter me moet laten, los moet laten, maar ik word nog dagelijks geconfronteerd met mijn ‘nieuwe ik’. Ik ben bang ook bang voor terugval. Hoe laat ik zo’n periode los en pak ik mijn leven op? Zou werk daarbij helpen of begin ik juist te vroeg met werken? Of is, dat wat ik beschrijf, gewoon het effect van het medicijngebruik? Of van de burnout? Een burnout is overigens niet officieel vastgesteld want dat staat niet in de DSM.
