Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn vader heeft wanen en gisteren is pas tot mij doorgedrongen dat hij dit al decennia heeft, maar de laatste tijd is het heel erg. Hij geeft aan achtervolgd te worden, iedereen is een bedreiging, hij komt niet meer buiten…
Volgens hem is er met hem niets aan de hand maar zijn wij te dom om te zien wat er allemaal speelt.
Welke stappen moeten genomen worden zodat hij zich laat behandelen?
Moeten we meegaan in zijn verhaal of telkens uitleggen dat er niets aan de hand is?
Beste C.,
Dank voor je vraag. Moeilijke situatie voor je.
Als het onleefbaar begint te worden moet de huisarts erbij komen om te overwegen of het ggz-team langs moet komen voor een beoordeling, eventueel voor een beoordeling om een zorgmachtiging af te geven voor verplichte behandeling. Er is namelijk een fine line tussen recht op autonomie en recht op behandeling, die mede afhangt van de mate van wilsbekwaamheid van de persoon. Het ggz-team dat de huisarts kan vragen, kan dit beoordelen.
Over hoe je je het beste kunt opstellen kun je lezen op de site bij informatie over naasten.
Hier lees je over de LEAP-methode, hoe je kunt ‘praten met psychose’.
Hope this helps!
Groet,
Jim
