Fotocredits: Pixabay
Leonieke schrijft een reflectie over haar leven, over wie ze is en wie ze was. In deze persoonlijke reflectie schrijft ze over haar jarenlange werk als ambtenaar, haar studies, haar geloof, en haar familiebanden. Tijdens haar huidige leven ervaart ze een diep verlangen naar houvast, betekenis en herstel. Deze open en eerlijke zoektocht naar identiteit en verbinding biedt een indringend kijkje in het leven na een lange psychische ontregeling.
Voor meer informatie zie: Fase 3 worstelen met psychosegevoeligheid
Wie ben ik?
Wie ben ik? Hoe moet ik mijn leven gaan vormgeven? Ik zit hier maar in mijn sociale huurwoning, dag in dag uit. Op bed of op de bank. En het maakt me bang niet meer te weten wie ik ben. En het maakt me nog banger dat er niemand meer is die mij vertelt wat ik moet doen en welke kant mijn leven uit moet. Ik heb geen structuur en geen doel meer in mijn leven, geen richting meer, geen taak. Het fundament onder mijn bestaan is weggevallen. Ik mis stevigheid, ik mis grip.
Wie was ik?
Jarenlang heb ik bij de overheid gewerkt. Meer dan 20 jaar bij dezelfde organisatie. In Hoofddorp, Rijswijk, Den Haag, Utrecht. Ik was zo’n ambtenaar die elke dag met de trein naar kantoor ging. Op een gegeven moment met laptop en telefoon van de werkgever. Dat was mijn leven. Dat was wie ik was. Een ambtenaar. Ik voelde me onderdeel van de organisatie waar ik werkte en had het gevoel ergens bij te horen. Het gaf me een plekje op het nationale en internationale toneel. Het gaf structuur en stevigheid en een identiteit. En ik leerde veel over wat er zoal speelt in de wereld.
Wie ben ik?
Nu ben ik bij PsychoseNet aangeland. Ik ben totaal verdwaald en ik zit nog steeds beduusd voor me uit te staren, en ik snap niet wat er is gebeurd en wat ik hier doe in deze wereld, in dit huis, in deze plaats. Ik probeer me voor de geest te halen hoe ik me voelde vroeger, maar ik ervaar een soort waas, een mist. Totdat ik me weer voor de geest probeer te halen wat er gebeurde toen ik psychotisch werd en was. Dan beginnen dingen weer duidelijker te worden.
Wie was ik?
Ik werkte keihard. Ik ben naast mijn werk nog een universitaire studie gaan volgen. Zelfs tot twee keer toe. Bij mijn eerste studie (rechten) ben ik niet verder gekomen dan mijn propedeuse. Maar ik ben wel cum laude geslaagd van mijn tweede studie (islam) heb ik mijn bachelor nog kunnen afronden. Helaas stopte die studie er toen mee, zodat ik geen master meer kon doen. Maar wat had ik veel plezier in die studie! En ik had er plannen mee. De combinatie van mijn werkervaring en mijn studie maakten mij geschikt voor werk bij de AIVD of NCTV. Daar wilde ik naartoe.
Wie ben ik?
Ik voel weer paniek opkomen als ik nu naar mijn situatie kijk. Geen werk meer, geen studie meer. Dat waar ik jaren voor heb gestudeerd, interesseert me niet meer. Het is leeg in mijn hoofd. Ik doe geen klap. Alleen maar op mijn bed liggen of op de bank zitten. Ik ben verlamd. Ik ben psychotisch geweest, twaalf jaar. Dat is niet wie ik dacht te zijn en wie ik wilde worden. Hoe kan ik in vredesnaam alles weer terugdraaien, alles weer herstellen? Hoe kan ik mezelf weer terugvinden?
Wie was ik?
Ik ging naar de kerk, elke zondag, ’s ochtends en ’s middags. Ik vond het fijn om naar de preken te luisteren en psalmen en gezangen te zingen. God was alles voor mij. Ik had twee vriendinnen daar. Ondanks mijn liefde voor God was mijn relatie met de kerk echter ook altijd moeizaam. Ik vond het altijd moeilijk om een plekje voor mezelf te vinden in de groep, in de grote mensenmassa. Ik had moeite met het vinden van aansluiting. En ik wilde wel een taak in de kerk doen, maar wist niet wat. Ik had het gevoel nergens geschikt voor te zijn. En ik had het gevoel onzichtbaar te zijn.
Wie ben ik?
God zegt me niks meer. Ik voel er niks meer bij. Ik bid niet meer, en lees niet meer in de Bijbel. Op zondag kijk ik nog weleens naar een kerkdienst, maar het inspireert me niet meer. Wel heb ik, nadat ik uit mijn psychose was gekomen, in paniek contact gezocht met de predikant van een kerk hier in de buurt. Via hem heb ik nu contact met een psycho-pastorale medewerker. Met haar heb ik lange gesprekken. Voor het menselijk contact is dat goed, maar God zegt me nog steeds niks.
Wie was ik?
Ik ging voor mijn werk en mijn studie. Sociale contacten had ik niet heel veel. Via de kerk twee vriendinnen, maar daar stak ik niet heel veel tijd in. De huiskring van de kerk vond ik moeilijk: met een groepje mensen bij elkaar zitten en praten. Ik voelde mij er niet thuis. Met mijn familie (ouders en één broer en vijf zussen) had ik evenmin veel contact. Dat lag niet alleen aan mij. Het gezin is uit elkaar gevallen. Veel ruzies. Mijn broer in de psychiatrie, een zus met psychische problemen, veel verwijten over en weer. Ik voelde mij er diep ongelukkig onder, maar kon er niet veel aan doen.
Wie ben ik?
Niet lang nadat ik uit mijn psychose was gekomen, heb ik weer contact gezocht met mijn familie en met twee vriendinnen met wie ik in mijn psychose het contact was verloren. Ze bleken alle twee verhuisd te zijn. Eén vriendin toevallig verhuisd naar een plaats hier vlak in de buurt. En de andere vriendin naar een plaats niet ver van waar we vroeger woonden. Ik heb met hen nu meer en intensiever contact dan voor mijn psychose. Met mijn moeder en een zusje bel ik nu dagelijks.
Wie was ik?
Toen ik bij de overheid begon te werken in 2000, woonde ik weer tijdelijk bij mijn ouders. Mijn studie in Maastricht had ik afgerond, en mijn studentenkamer weer opgezegd. Van daaruit vond ik een zolderkamertje in Voorschoten. Na drie jaar daar gewoond te hebben, vond ik het tijd worden om te gaan verhuizen. Van mijn vader had ik altijd gehoord dat je beter een koopwoning kunt hebben omdat dat een investering is. Dus ik ging op zoek en vond een betaalbaar appartement in Leiden. Wat vond ik het eng om de koop aan te gaan en een hypotheek te regelen. Maar het lukte!
Wie ben ik nu eigenlijk?
Ik ben psychotisch geworden. Twaalf jaar ben ik het geweest. In mijn psychose dacht ik dat ik moest verhuizen. Ik dacht dat mijn vrienden bij de AIVD en de politie dat wilden, zodat ze mij in veiligheid konden brengen. Dus ik heb mijn flat te koop gezet en binnen drie maanden verkocht. Omdat ik al heel lang ook stond ingeschreven bij een woningcorporatie, heb ik heel snel een sociale huurwoning kunnen vinden. Daar ben ik naartoe verhuisd in juni 2022. Daar ben ik uit mijn psychose gekomen.
Leonieke heeft ruim 20 jaar bij de overheid gewerkt en heeft daarnaast gestudeerd. Gedurende deze periode is zij 12 jaar aaneengesloten psychotisch geweest. Ze is nooit opgenomen geweest. Leonieke zit ergens op het autismespectrum en herkent zich in hoogbegaafdheid.
Meer lezen over Reflectie bij herstel?
- Reflectie van mijn gedachten tijdens psychose – herstelverhaal
- Wie bepaalt mijn vrijheid? – reflectie op de GGZ
- Omgaan met rouw en verlies na een psychose
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie