Iedereen of althans heel veel mensen hebben wel eens het gevoel dat het leven nutteloos en zinloos is. De dood kan een oplossing lijken als deze toestand voortduurt zonder verlichting in zicht. In dit blog biedt Rianne een perspectief. Geen wonderpil maar wel een onontkoombare logica. “Je mag er vanuit gaan dat jij onderdeel van het leven bent omdat je leeft.”
Wat is leven of dood? Het is een thema dat me van tijd tot tijd heeft bezig gehouden. Zoals vele depressieve mensen zich misschien zullen afvragen wat doe ik hier in dit leven? Wat is dit leven? Wat is deze aarde vol ellende? In de periode dat ik depressief was en suïcidaal heb ik gedacht dat de dood een uitweg zou zijn voor mijn lijden. Een oplossing voor het niet begrijpen van wat het leven is en voor het niet begrijpen waarom ik hier ben. Eigenlijk een strategie om de pijn van mijn trauma’s niet te hoeven voelen.
Maar uiteindelijk kwam ik tot een andere conclusie
Alles op onze planeet bevat iets van leven, in allerlei kleuren, vormen en maten. Waarom wordt een tulpenbol een tulp? En een lavendelzaad een lavendel plant? Waarom wordt het geen roos? Er is een soort structuur op aarde, alles groeit zonder dat wij er iets voor hoeven doen. Zelfs onze eigen baby’s groeien zonder dat wij iets hoeven doen, een wonderlijke ontwikkeling. Een oneindige intelligentie. De natuur ontwikkelt zich. Ze heeft een zelfhelend vermogen, na de herfst als de bladeren zijn gevallen verteren schimmels en bacteriën de bladeren, hierdoor heeft de boom opnieuw voeding. Als ons lichaam een wond oploopt geneest het ook vanzelf, je hoeft er niets voor te doen.
Er is een levensenergie waardoor alles groeit
en in beweging is. Bomen dieren en planten zijn op een plek gezet zomaar… zo ook ik en jij, ik heb niet het idee dat iemand me ooit heeft gevraagd of ik wilde leven, toch ben ik gezet of terecht gekomen op een bepaalde plaats en in een bepaald gezin. Het bijzondere is dat de mens het vermogen heeft te denken over waarom. Maar eigenlijk zijn we onderdeel van de natuur. Heb je ooit een boom horen praten en zeggen ‘he waarom sta ik hier op de plek in de volle wind waar mijn takken kunnen breken?’ Je mag er vanuit gaan dat jij onderdeel van het leven bent omdat je leeft.
Alles wat groeit leeft
De vraag is kan leven dood? En wat is leven nou precies? Leven is in mijn beleving het proces de kracht van groei in alles, de energie die alles animeert. Bezieling, levensenergie. Kan leven dan dood? En ik denk dat het antwoord nee is. Leven is leven, de vraag is wat gaat dood. Het is enkel de vorm of huls die dood gaat. Een periode heb ik gedacht dat ik mijn lijden niet kon verdragen en dat de dood een oplossing zou kunnen zijn. De pijn van niet mogen zijn was te groot, ik zag geen zingeving. De vraag was niet waarom de dood? De vraag was voor welke pijn vluchtte ik weg?
Waarvoor ik leef is omdat ik leven ben
We leven dus we doen er toe. Maar we hebben het vermogen te denken van niet. We zijn de levensenergie, oneindige intelligentie, de essentie, de diamant. Je bent bedoeld op deze planeet anders was je er niet, je hebt een speciaal doel dat alleen jij weet of kunt vinden. Als we het over planten hebben ben jij misschien wel een roos, of een madelief, allemaal bloemen met hun eigen eigenschappen en kwaliteiten. Je bent uniek. Bomen maken regelmatig flinke stormen mee, net als wij. Ze breken takken, verliezen bladeren, maar toch staan ze daar in hun volle levenskracht. Wat een onvoorstelbare levenskracht heb je als je dit leest (dan leef je) en regelmatig vecht tegen gedachten of verlangens naar de dood. Wat een onvoorstelbare levenskracht zit er in jou dat je al de stormen in het leven hebt doorstaan zelfs al braken je takken. Maar hé je staat hier in het leven op jouw plek met jouw doel.
Een keer zal een ieder van ons doodgaan
maar dat waarvoor we leven, dat wat leven is, zal niet sterven. Ik heb meerdere suïcide pogingen gedaan en overleefd want enkel een deel van mij zag de dood als oplossing. Mijn ‘ik-zijn’ wilde leven. De dood kan een warme deken lijken, een oplossing voor problemen en onaangename gevoelens. Maar waar je werkelijk naar op zoek bent, heet onvoorwaardelijke liefde, dat jij mag zijn wie je bent, dat je je geliefd voelt om wie je bent in je unieke wezen. Dat je er mag zijn met al je gevoelens, al je pijnlijke ervaringen en al je worstelingen, zodat je in je volle ‘zijn’ kunt leven. Het Leven heeft je gewenst, en jij bent het leven.
Geef een reactie