Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

May-May Meijer

May-May Meijer is ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht en oprichter van een vredesorganisatie.  Ze schreef onder andere de boeken ‘Hier ben ik‘ en ‘Missie Wereldvrede.

May-May heeft ook een website

Gevangen in mijn hoofd – de vrouwenstem van de AIVD

Blog-God: Ik heb je lief - Gevangen in mijn hoofd.

“Alsof ik was gevangen in mijn hoofd.” May-May beschrijft in dit zesde blog treffend hoe het is om gevangen te zitten in je hoofd. Kunst, de dood tot en met de AIVD, alles krijgt een bijzondere lading. “Hoe zorg jij ervoor dat het weer goed komt?”

Vaak denk ik aan het Museum of Modern Art waar ik mijn foto’s van God’s Licht naar toe heb gestuurd. Twee thema’s van het museum zijn: seks en de dood. Door het minderen van de antipsychotica komt mijn libido weer terug. Het raakt enigszins op drift. Langzamerhand spelen de thema’s van het museum ineens een rol in mijn leven. Het voelt alsof duistere krachten mij willen overnemen. Gelukkig hebben medicijnen en gesprekken mij geholpen.

Even had ik het gevoel dat mijn medicijnen niet meer werkten

De tweede nacht nadat ik in overleg met de huisarts mijn antipsychotica heb verhoogd, werken ze minder goed.

In doodsangst word ik ’s ochtend wakker. Ik denk aan de bekende van mij die voor me stond in de rij bij de apotheek en die zijn kinderen niet meer mag zien. Dat was een boodschap van de AIVD: ik mag mijn zoon niet meer zien!

Ik houd mijn badjas aan en sluit me op in huis. Ik loop naar de koelkast om te kijken hoeveel eten ik in huis heb, en om te bedenken of ik het red wat betreft eten voordat ik ontdekt word. Ik doe het bamboe rolluik bij het keukenraam naar beneden. Ik weet dat de AIVD niet van mijn peace-be-with-you mondkapjes houdt, daarom pak ik ze zorgvuldig in in een plastic zak en leg ze in de kliko. Ook mag ik de Sint Vituskerk niet meer in en pastoor Dresmé niet meer zien. In de kerk bidden we regelmatig voor politici en ik ben geweldloos.

Ik vertrouw de vriendin van mijn ex-man niet meer

Ik verwacht dat de vriendin van mijn ex-man zo meteen binnenkomt. Ze heeft mij een beeldje van Maria gegeven. Ik denk dat ze niet van godsbeelden houdt en haal de beelden van Jezus en het beeld van Maria weg. Ik til de klep op van de groenen dekenkist  uit Indonesië. Als ik de klep optil valt het paardje dat ik van Noah heb gehad, er breekt een stukje oor af. Hoe heb ik dit kunnen doen? Ik voel me verschrikkelijk! Ik denk ook aan onze kat die overreden is, en die een tijdje daarvoor het handje van het Mariabeeldje gebroken had. Er staat mij nu ook een dodelijk ongeluk te wachten… Ik had zorgvuldiger met het beeld van mijn zoon moeten omgaan.

Ik plof weer neer op de bank. Zo meteen komt Sylvia! Mijn boeken die ik heb geschreven en waarvan enkele dozen in de huiskamer staan, wil ik ook weggooien. Het ontbreekt mij echter aan energie.

De stem van Christus is weg

Ik zit doodstil op de bank. Ik sta even op om voetje voor voetje langs de salontafel te schuifelen. Hallo May-May, wij zijn er weer, hoor ik plotseling een vrouwenstem van de AIVD in mijn hoofd, zeggen. Oh, nee, wat een ramp, de AIVD is terug! gaat er door me heen! Alhoewel de stem van de AIVD aardiger klinkt dan voorheen zit ik echt niet op ze te wachten. Christus, Christus, hou je nog van me? Vraag ik hardop. Maar ik hoor zijn stem niet meer. In plaats daarvan geeft de AIVD antwoord. Je zult het nu met ons moeten doen.

Als ik nou gewoon de deur uit loop is alles weer normaal

Op sommige momenten denk ik: Als ik nou gewoon de deur uit loop, naar buiten en normaal doe, is alles weer normaal. Het lukt me echter niet. Ik zit vast in mijn hoofd.

Ik ben ontzettend bang

Ik zit doodstil en in doodsangst op de bank. Ineens ben ik ontzettend bang dat ik naar de  hel ga. Daar heeft een buurman me van verteld en er zijn nog twee mensen die ik ken die daar erg bang voor zijn. Alhoewel pastoor Dresmé me heeft verteld dat de hel niet bestaat, anders dan de hel op aarde, voel ik me enorm angstig. Ik ben zo ontzettend bang dat op een gegeven moment mijn energie helemaal op is en ik me er maar bij neerleg. Dat zien we dan wel weer, denk ik helemaal murw.

Mijn goede vriendin, zoon en zijn vader staan voor de deur

Nadat ik me een paar uur heb opgesloten belt mijn vriendin aan want we zouden gaan wandelen. Ik loop een stukje naar de deur. May-May, doe open roept ze. Ik ben blij het gezicht van Arianne te zien, maar ik denk dat als ik open doe, dat ik dan mijn zoon niet meer mag zien. Ik maak een gebaar dat ze weg moet gaan. Ik kan niet open doen, zeg ik huilend.

De kop thee van mijn zoon doet me erg goed

Even later komen ook mijn zoon en zijn vader aan. Samen met Arianne stappen ze zelf mijn huis in, ik mag ze niet binnenlaten maar ze hebben de sleutel. Ik ben in de huiskamer en zij zijn in de gang. Ik durf ze niet de huiskamer binnen te laten, bang dat ik zo dadelijk mijn zoon niet meer mag zien. Op een gegeven moment stappen ze de huiskamer binnen. Ik ga in mijn badjas de tuin in. Het is koud buiten. Ik zie hoe onze kat Pikachu in de buurt plast van waar haar overleden kattenzusje begraven ligt. Dat is een signaal, zo zal het ook mij vergaan. Ik word gauw vergeten. Even later hoor ik Arianne zeggen dat zij uit de huiskamer gaan en dat ik weer binnen kan komen. Ik ga de huiskamer weer in.

Mijn zoon heeft een grote kop thee voor me gezet. De kop is rood aan de binnenkant. Rood vind ik een angstaanjagende kleur, het is de kleur van alert zijn/veiligheid. Gelukkig staat ook Noah zijn foto op de kop thee. Dankbaar drink ik de thee op. Liefde voor mijn zoon gaat voor alles.

Herken je dit?

Dat je naaste mensen om je heen niet meer vertrouwt? Hoe zorg jij ervoor dat het weer goed komt? Bij mij is daar echt een antipsychoticum voor nodig, en als ik de dosering minder en veel stress ervaar, dan komt het weer terug. En ben jij soms ook heel erg bang tijdens een psychose? De kop thee van mijn zoon deed mij erg goed, weet jij wat jou helpt als je heel erg bang bent?

tekening Robbert van der Pas

Reacties

10 reacties op “Gevangen in mijn hoofd – de vrouwenstem van de AIVD”

  1. Jos Raaphorst

    May-May,

    Ik vind het knap dat je na alle decompensaties ervaringsdeskundige bent bij UMC Utrecht.
    Dat toont geloof en karakter!

    Groetjes Jos,

  2. Jose Smit/ Lotuslicht

    Hoi May May, ik herken dit heel goed, ik ben net weer opgenomen geweest om een psychose en er nog niet helemaal uit, gelukkig weer thuis. Ik maak ook soortgelijke dingen mee. Ik herken vooral de wanen en de angst die erbij hoort. Ik ervaar dat als vreselijk. Gedachten varieren en opdrachten van stemmen ook, maar laten me me allemaal gevangen voelen, beperkt, opgesloten. Ze zeggen dat ik dood ben en de buitenwereld ook dood is en dat ik ervoor verantwoordelijk ben. En als ik sommige dingen doe, zoals de voordeur voor bekenden open doen, kan er iets vreselijks gebeuren. Gelukkig zijn de stemmen aan het verzachten, maar wel met extra medicatie, waardoor ik veel last heb van bijwerkingen. Ik ben er nog niet uit, maar heb nu thuis ambulante zorg, 3 dgn per week. Ik weet hoe het is opgesloten te zijn in je eigen belevingswereld. Vreselijk. Maar weet ook dat ik er veel van leer, en dieper inzicht krijg in mezelf. Ook het spirituele stuk erin helpt en steunt me, ookal is dat soms verwrongen in mijn waarneming, ik kom er uiteindelijk weer goed uit met veel hoop, geloof en liefde. Hug xxx

    1. May-May

      Hoi Jose/Lotuslicht,
      Oh, ook wat dat je net een opname achter de rug hebt. Heel erg veel hoop, liefs en sterkte! Bij mij helpt het altijd om veel thuis te zijn als ik weer een beetje tot rust moet komen. En als het lukt een beetje op de hei te wandelen. Ik weet niet of je al met iemand naar buiten mag/kan/gaat, het is heerlijk weer. Of misschien kun je thuis een beetje in de zon zitten soezen, of in de tuin, als je die hebt en daarvan houdt. Ja, angsten en wanen kunnen verschrikkelijk zijn. Dat je een soort van gevangen zit in je hoofd, zo ervaar ik dat ook vaak. Fijn dat je daar aan het uitkomen bent. Mooi dat je ook een spiritueel stuk ervaart en dat het je helpt.
      Ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt.
      Liefs!
      May-May

  3. Saskia

    Hoi May-May,

    Ja ik ben ook vaak bang, helemaal als de stemmen gaan schreeuwen met z’n allen. Ik ga vaak even uitgebreid knuffelen met mijn hond, haar liefde maakt vaak alles weer goed. En als dat niet helpt, bel ik mijn ouders om even te kletsen.

    Wat fijn dat jouw pastoor zegt dat de hel niet bestaat! Ik ben op tv geweest en heb daar gesproken over mijn stemmen. Ik heb toen zoveel reacties gehad over dat de stemmen van de duivel komen en dat ik vervloekt was. En dat ik mij moest bekeren voor genezing. Heel vervelend… Dus heel fijn dat jouw pastoor niet preekt met hel en verdoemenis. Ik ben het met hem eens, er is geen hel. En als er een zou zijn, dan kom jij daar zeker niet terecht!

    Groetjes,
    Saskia

    1. May-May

      Hoi Saskia,

      Oh, wat mooi dat je er wat op hebt gevonden als je bang bent! Ik kan me voorstellen dat een hond heel erg fijn is. Gezellig.
      En wat vervelend inderdaad dat je ook vervelende reacties hebt gehad toen je op TV was…
      Jahh, wij hebben een heeele fijne pastoor. Christus riep me om naar de Sint Vituskerk te komen en daar deed pastoor Dresmé de deur voor me open. Hij preekt heel erg fijn, echt door Christus gegeven. Over dat de belangrijkste boodschap uit het geloof is om je naaste lief te hebben. Het gaat vooral om hoop en bemoediging bij ons in de kerk. In 2009 zei Christus tegen me – toen ik psychotisch was – dat er geen hel is. Ik was blij dat pastoor Dresmé dat later ook zei. “De hel is, daar waar geen hoop is” zei hij. Dus eigenlijk ben ik niet bang voor de hel, maar in mijn laatste psychose ineens wel. Doordat ik mensen ken die er erg bang voor zijn. Ook nu via Twitter zijn er mensen die me tweeten dat de hel bestaat. Maar goed, dat mogen zij geloven. Toch lief dat je schrijft dat je denkt dat ik er niet naar toe ga, mocht de hel wel bestaan. Dat hoop ik dan maar.
      Ik denk eigenlijk dat de hel op aarde meer is, de oorlogen waar we nu mee te maken hebben. De kinderen en mensen die omkomen van de honger. De dreiging van nucleaire wapens en klimaatverandering. Dat het mijn taak is, om samen met anderen op te roepen tot vrede. Voor: Een Wereld Waarin Alle Kinderen Kunnen Spelen.

      Lieve groeten,
      May-May

  4. Vlinder

    Hoi May-May,

    Toen ik 13,5 jaar geleden bevallen was van onze dochter ging het slecht met mij. Toen ik 3 dagen na de bevalling thuis kwam was mijn beste vriendin er ook. Samen met mijn man was ze bezig de babyfoon aan te sluiten. Met dikke pret kwamen ze uit de slaapkamer van onze dochter. Ik stond op dat moment in de douche. Ik liep de douche uit en zag ze samen. Ik was ervan overtuigd dat ze sex hadden gehad of iig gezoend hadden op de slaapkamer van onze dochter ipv dat ze met de babyfoon bezig waren geweest. Dat heeft me nog dagen beziggehouden…. het heeft geen verdere gevolgen gehad. De episodes kwamen en gingen. Tot een week of 8 na de bevalling. Ze waren weg. Ineens werd ik ontzettend depressief.

    Ik was fit alweer vergeten. Had een blog geschreven vorig jaar over mijn psychose of episodes. Had dit stukje niet meer in mijn herinnering.

    Dus ja, ik herken het zeker!!

    Lieve warme groet Vlinder

    1. May-May

      Hoi Vlinder,
      O, ja, een bevalling is ook wel de mooiste en tegelijkertijd ook een van de meest heftige gebeurtenissen die je kan meemaken! Ik kan me voorstellen dat je zoiets dacht. Dat herinnert mij eraan dat ik in een projectgroepje zat op de hotelschool. We vergaderden de hele dag in een kamer. Ik had echt meer tijd voor mezelf nodig, ik kon er niet tegen om de hele dag opgesloten te zitten. Maar ik wist niet dat er zoiets bestond, als naar jezelf luisteren. Op een gegeven moment begonnen we wat later. Ik was ervan overtuigd dat ze daarvoor over mij vergaderd hadden om het erover te hebben dat ik niet functioneerde. Raar he, is een beetje net zoiets vind je niet? Ik ben er ook jarenlang van overtuigd geweest dat ze over mij vergaderd hadden…Gelukkig dat het bij jou geen gevolgen voor je relatie heeft gehad! Bij mij had het destijds ook geen gevolgen gelukkig.
      Lieve groeten,
      May-May

      1. Vlinder

        Hoi lieve May-May,

        Ja die achterdocht. Vreemd is dat…. maar zoals met alle negatieve gedachten, gevoelens en emoties probeer ik ook die achterdocht niet te voeden, en dicht bij mezelf te blijven. Door nare gedachten, ideeën, gevoelens of wat dan ook ontstaat angst. Wat logisch is. Maar door de angst aandacht te geven wordt het juist heftiger en krijgt alle negativiteit steeds meer ruimte en voeding. ook ik blijf hier tegenaan lopen al wordt het steeds makkelijker er een positieve draai aan te geven en eruit te stappen.

        Lieve groet Vlinder

  5. Anoniem

    Hoi May-May,

    Ik kan hier wel anoniem reageren, want ik herken dit en vind het heel moeilijk. Ik heb een terugkerende waan over een familielid. Een hele nare. Gelukkig weet ik zelf dat het een waan is en weet diegene niet wat ik soms denk over hem.

    Ik weet niet wat ik er aan kan doen. Het is verschrikkelijk. Het is een heel aardige en lieve man. Het gebeurt gewoon door mijn antipsychotica heen.

    Dit is zo zinloos. Het heeft (voor mij) niks te maken met spiritualiteit, of mooie religieuze gevoelens. Het is gewoon bagger.

    Meestal is er een of andere trigger die het aanwakkert en gaat het vanzelf weer weg als ik word gerustgesteld door iemand die ik vertrouw en de rationaliteit en het vertrouwen, de dagelijkse realiteit het overneemt.

    Lieve groet,

    1. May-May

      Hoi,

      Goed dat je weet dat het een waan is en dat je weet dat die door een trigger komt! Dat is al heel wat. Het moeilijke van een psychose vind ik namelijk, dat ik zelf vaak een beginnende psychose niet herken, alhoewel ik daar steeds beter in word. Maar goed, misschien heb jij alleen een waan, waarvan je weet dat die er is. En gelukkig dat je gerustgesteld kan worden door iemand die je vertrouwt. Dat herken ik. Soms heb ik ’s nachts psychotische gedachten, maar als ik goed slaap en de ochtend is aangebroken en als ik weer met mijn dagelijkse bezigheden bezig ben dan is alles weer normaal. Of ik vraag aan iemand die ik vertrouw hoe hij/zij dingen ziet. Hier schreef ik met Jim een briefwisseling over, over reality checks. En bij mij helpt het als ik antipsychotica neem, alhoewel ik dan ook nog wel licht psychotische gedachten kan hebben.

      Lieve groeten,
      May-May
      PS de man van mijn moeder (mijn moeder is opnieuw getrouwd) verdenk ik er ook vaak van bij de AIVD te zitten als het niet goed met me gaat. Hij werd daar een keer boos om, omdat ik hem al zolang ken en het altijd hetzelfde liedje is. Ik heb uitgelegd dat het net als bij een andere ziekte is, dat je er niks aan kan doen als je er last van blijft hebben…Dat begreep hij gelukkig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *