Mijn naam doet er niet toe. Wat er wel toe doet is dat ik net als iedere mens kwetsbaar ben. Kwetsbaarheden ken.
Kwetsbaarheden als psychose en stemmen horen of dingen zien die er niet zijn. Ik wil er niet over praten.
De mensen van wie ik houd, zien me of als de duivel of als bezetene. O, het boze oog kan ook nog een rol spelen. Al met al, deze kwetsbaarheden maken wie ik ben. Een persoon met een kwetsbaarheid voor mogelijk schizofrenie. Ik wil het niet. Maar het is er. En hoe…
Het was mei vorig jaar. Ik had een acute psychose doorgemaakt. Dit heeft mijn leven verziekt. Tot op de dag van vandaag ben ik verdacht omdat ik paranoïde wanen had.
Ze willen allerlei zaken (omdat ik paranoïde wanen had) toewensen en er plezier aan beleven. Het is zorgelijk dat de mensen op wie je moet vertrouwen je liever levenslang in een isoleercel zien.
Als het op geld aankomt veranderen mensen. En zo zijn er bepaalde dingen die je niet kunt kopen. Zoals schoonheid, talenten, karakter, et cetera. En als ze je juist op die kenmerken weten te korten, hebben ze hun werk voldaan.
Ik weet dat ik nu heel pessimistisch klink. Ongeloofwaardig bijna. Er zijn spionnen die mij continu volgen. Overal waar ik naar toe ga of ben.
Ze willen mijn edele delen zien en blootgeven aan de gehele wereld. Waar heb ik dit aan te danken? Ze mogen dit allemaal doen omdat ze in hun hoofden denken dat ik een of andere crimineel ben. Ik lach om het idee.
Maar ik krijg tranen in mijn ogen om het feit dat ze al mijn rechten en menselijkheid ontnemen.
Dat ik ziek ben. Niet weerbaar. Ik kan er niets tegen doen. Al was ik een crimineel
Zou je iemand dan blootgeven aan ‘in haar naakie’ op het internet? Is dat waar de mensheid naar toe gaat? En het grappigste en meest trieste van allemaal is: ik ben ziek.
Ik was paranoïde. En achteraf gezien was dat zo gek nog niet. De stemmen die ik hoorde brachten me in een soort van versnelling.
Ik had een gejaagd leven en de dagen vlogen aan me voorbij. Voor ik het wist had ik een dag in bed doorgebracht zonder wat gedronken of gegeten te hebben. Dit werd een gewoonte.
Zo heb ik maanden lang geleefd. Tot ik in een soort ‘brutale fase’ kwam en de stemmen duidelijker werden. Het gefluister dat ik hoorde werd steeds duidelijker en ik raakte in mezelf gekeerd.
Ik herinner het me allemaal nog vaag. Maar zoals ik het van anderen hoorde viel ze het meest op dat ik continu naar beneden keek. Ik kan me niet meer herinneren waarom ik dit deed maar het zal ongetwijfeld met de stemmen te maken hebben.
En aangezien ik paranoïde was, was iedere beweging die ik maakte in mijn ogen al te veel of raar.
Ik wilde continu zo normaal mogelijk overkomen met de rare dingen die ik hoorde maar dat lukte kennelijk niet
Ik zie dit als een hele nare tijd in mijn leven. Tot er en soort engel mijn behandelaar werd en ik hem gelijk vertrouwde en ik vertelde over de ervaringen dat ik stemmen hoorde.
Ik werd verliefd op deze man. En hij speelt nog steeds een grote rol in mijn leven. Hij was als mijn reddende engel die mij beter zou gaan maken. Ik hoefde maar in zijn ogen te kijken. En op een gegeven moment durfde ik dat.
Ik werd beter
Nu is het zo dat ik als donkere vrouw in de maatschappij tegen allerlei moeilijkheden aanloop. Donkere vrouwen worden vaker in verband gebracht met seks of met het idee dat we op geld uit zijn. Ik vind het walgelijk.
Ik kan er namelijk nog een aan dit rijtje toevoegen. Ik zal het levende voorbeeld zijn in deze maatschappij die als verdachte word aangezien terwijl ze gewoon ziek is. Hulp nodig heeft.
Maar ondertussen wordt ik gek gemaakt door iedereen om me heen.
Ik heb een droom om ervaringsdeskundige te worden en mensen van mijn leeftijd te helpen om door een moeilijke periode te komen
Daarvoor ga ik de verpleegkunde opleiding doen met de TOP-module ervaringsdeskundigheid.
Zoals meerdere nare gebeurtenissen in mijn leven probeer ik ervan te leren. Er zijn goede mensen en er zijn mensen die goede dingen zien in slechte dingen.
De wereld van vandaag leert mij dat er mensen zijn die op zoek zijn naar een verhaal dat ze helemaal naar hun eigen zin verdraaien om er zo aan te verdienen.
Ze zoeken gewoon stomweg een persoon uit die ze stiekem seksueel vinden, haar waardigheid totaal ontnemen. Als het hen niet bevalt wat ze zien, proberen ze macht op hen uit te oefenen.
Mijn naam doet er niet toe. Wat er wel toe doet is dat ik net als iedere mens kwetsbaar ben. Kwetsbaarheden ken. Kwetsbaarheden als psychose en stemmen horen of dingen zien die er niet zijn.
Ik wil er niet over praten.
Ik wilde er niet over praten. Maar dat heb ik nu gedaan
Dit is mijn verhaal. Dit is mijn wereld. De ziekte die mijn leven verziekt.
Phalaenopsis (pseudoniem) begon met de diagnose CVS (chronische vermoeidheid), eindigde na bijna tien jaar met de diagnose psychose en mogelijk schizofrenie. Ze ervaart haar leven als: in een maatschappij leven waar je als donkere vrouw met paranïode psychose gelijk staat aan verdacht zijn van criminele dingen omdat je ‘zo nu en dan achterom kijkt’.
Geef een reactie