Als trouwe lezer van PsychoseNet kan het je niet zijn ontgaan dat Marijn veel heeft meegemaakt. In deze blog vertelt hij openhartig over zijn ervaringen in de isoleercel. Is de isoleercel noodzakelijk?
Als ik manisch psychotisch ben, en ik word opgenomen, ben ik heftig. En met heftig bedoel ik zeer agressief, met een zeer kort lontje. Daarom word ik ook niet meer opgenomen in Mentrum, maar op de HIBZ, de Hoog Intensieve Beveiligde Zorg, een faciliteit gevestigd in een TBS-kliniek. Dankzij die heftigheid ben ik meerdere malen gesepareerd.
In Mentrum, waar ik vroeger werd opgenomen, zijn er drie isoleercellen
Ik heb ze alle drie van binnen gezien. Twee zonder faciliteiten, en eentje met wc, een kraantje en een tv (veilig achter het glas). In de ‘kale’ isoleercellen doe je je behoefte in kartonnen ‘hoedje’ en een ‘plaspak’. Ik heb geen idee hoe ik deze rare en onmenselijke dingen moet noemen. Afijn, de eerste keer dat ik een plas deed in een plaspak zat er een gat in, en liep mijn eigen urine over mijn benen. Waarom niet elke isoleercel voorzien van een stalen wc, een kraantje en een tv en radio, die de patiënt zelf kan bedienen? Het is mij een raadsel.
Een separatie is heftig
Je wordt door acht man personeel vastgegrepen en naar de isoleercel gesleept. Dit is niet alleen heftig voor mij als patiënt, maar ook voor het personeel. Ik voelde de separaties altijd aankomen, want ik wist dat ik over de grens was gegaan. Dat maakte me extra woedend. Ik was elke keer klaar voor de aanval. Zat ik met een ontbloot bovenlijf met een riem (ja, om van me af te slaan) in mijn kamer. Dat maakt mensen uiteraard bang.
Een keer, op de HIBZ, zat ik er weer klaar voor. Ditmaal ingesmeerd met shampoo, zodat het personeel me niet makkelijk kon vastgrijpen. Een verpleegkundige zag me zo zitten en kwam een praatje maken. Hij gaf aan dat ik nog moest douchen, zo onder de shampoo. Toen moest ik zo lachen. Ik heb mijn excuses aangeboden. Ik was weer rustig en ben lekker gaan slapen. Een tweede keer had ik minder geluk. Toen werd ik door twee beren gegrepen, met als resultaat een opgezwollen gezicht en een kapot been.
Hoe heb ik de isoleercel ervaren?
Verschrikkelijk. Ik heb meerdere zelfmoordpogingen in de isoleercel gedaan. Gelukkig ben ik daar niet goed in, maar het is een keer wel bijna gelukt. Het meest heftige was een injectie die mij rustig moest maken. Toen het personeel weg was zakte ik door mijn benen. Ik kon alleen nog maar rollen. Daarnaast droogde ik uit, met als resultaat dat ik mijn eigen plas heb opgedronken. Dit was de eerste en enige keer dat ik een officiële klacht heb ingediend tegen de psychiater. En weet u wat het antwoord was? Het was noodzakelijk om mij rustig te krijgen. Dat had ik ook zelf kunnen verzinnen. Als roker heb je het extra moeilijk, want je kunt om het uur roken. Ik ben in Mentrum zo boos geweest in de isoleercel. Daarom drukte ik mijn eigen sigaretten op mijn voet uit.
In Nederland verblijven gemiddeld zo’n 10.000 patiënten in psychiatrische instellingen
Volgens onderzoek werd daarvan 25 procent minimaal eenmaal gesepareerd. Nederland is daarmee koploper in Europees verband. Kan het ook anders? Ja. Goed nieuws is dat dit jaar de isoleercellen in de jeugdinstellingen verboden worden. Althans het voornemen is er. Twee geestelijke gezondheidszorg instellingen in Nederland maken sinds 2010 geen gebruik meer van de isoleercel. Dit zijn de Gelderse Roos en GGZ Noord-Holland-Noord.
Vernieuwende experimenten in psychiatrische klinieken uit Finland en Zwitserland laten goede resultaten zien zonder gebruik van separatie, en zelfs zonder gebruik van medicatie. Men denkt en behandelt vanuit het begrip ontreddering. Men biedt de patiënt in acute crisis een zo rustig mogelijke afdeling en probeert vooral te praten als de patiënt onrustig is. In Denemarken en Noorwegen is het isoleren zelfs helemaal verboden. Bij calamiteiten zorgen familie en personeel gezamenlijk voor de veiligheid van de patiënt die in ieder geval nooit alleen wordt gelaten. In een aantal staten in Amerika is slechts een uur separatie toegestaan om de hulpverleners gelegenheid te bieden een alternatief te bedenken.
Ik hoop van harte dat de GGZ in Nederland een inspanningsverplichting krijgt opgelegd, om zo de isoleercel langzaamaan te verbannen.
Meer lezen over de isoleercel?
Geef een reactie