Agnes is kwetsbaar voor psychoses. Al sinds haar twintigste heeft ze psychische klachten, maar pas op haar 47ste levensjaar werd ze patiënt bij de GGZ. Vanuit haar positieve benadering schrijft ze deze blog over haar herstel en hoe ze steeds weer -met kleine stappen- vooruit weet te gaan.
Anderhalf jaar terug kwam ik bij de GGZ Crisisdienst terecht. Ik had een hele zware manische psychose. Die manische psychose heeft bijna twee maanden geduurd. Ik deed er gewoon mijn boodschappen mee en kon in winkels, waar ik kwam, gewoon communiceren. Dat iemand manisch psychotisch is zie je dus niet perse aan de buitenkant, aan iemand zijn uiterlijk af.
De crisisdienst heeft me meteen aan de medicatie gezet. Sindsdien slik ik Olanzapine, een antipsychoticum. Terugkijkend bleek ik op mijn 20ste al manisch depressief te zijn (ook wel bipolaire stoornis type 1). Inmiddels ben ik 48. Het is een realiteit waar je niet wilt zijn, althans dat had ik… In het ziekenhuis met een bipolaire stoornis. Nu accepteer ik het, mijn leven is nu naar het ziekenhuis gaan, dagbesteding heb ik, ik tuinier, sport en doe daarnaast vrijwilligerswerk. Ik heb inmiddels traumabehandeling met EMDR gehad, heb nu cognitieve gedragstherapie en een cursus (ook bij de GGZ) over positief zelfbeeld.
Toen ik mijn manische psychose had, ging mijn denken heel snel
Vandaar dat ik Olanzapine kreeg, om mijn hersenen letterlijk tot rust te brengen. Ik was ontzettend moe. In het ziekenhuis deed ik mee met de dagbesteding: yoga/steps, kleien en boksen. Achteraf gezien ben ik heel goed opgevangen. Met psychoses, wat ik vaker gehad heb, heb je vaak een thema dat centraal staat. Mijn thema is het zien en horen van geesten, duivels of Satan.
Ik was 21 jaar en had mijn eerste psychose. Helaas is dit de doofpot in gestopt. Er werd nooit over gesproken. Maar nu ben ik er heel open in. Ik schaam mij er niet voor. Het is iets waar je niet om vraagt, het overkomt je. Omdat ik een bipolaire stoornis type 1 heb, kan ik dus psychoses oplopen.
Ik probeer het positief te benaderen
Met mijn ziekte wil ik, want het is een aandoening voor de rest van je leven, zo positief mogelijk leven. Ik schrijf en lees veel. Elke dag schrijf ik mijn dankbaarheid op, prioriteiten en affirmaties, successen en hou dagelijks zo mijn stemmingen bij. Het FACT team houdt mij ook in de gaten of ik niet manisch, psychotisch of depressief ben. Op dit moment, en dat heeft 1,5 jaar geduurd, zit ik in code groen.
Ik ben dus kwetsbaar voor psychoses. Door deze manische psychose en de verdere problemen, heb ik 1,5 jaar mijn appartement niet kunnen schoonmaken. Pas is er gespecialiseerde thuiszorg bij me geweest en heb nu zo’n mooi opgeruimd, schoon appartement. Krijg nu één keer in de week nu thuiszorg, waar ik erg blij om ben. Met kleine stappen ga ik vooruit.
Agnes is sinds jaar 47ste patiënt bij de GGZ, al heeft ze al veel langer klachten. Ze is open over haar bipolaire stoornis en haar psychosegevoeligheid en leest en schrijft graag.
Meer over:
Geef een reactie