Mentally Ilse (pseudoniem) schrijft over haar ervaring met het herstel van een psychische ontregeling. Tijdens dit proces stuit ze op verschillende moeilijkheden, waardoor het voor haar voelt alsof herstel onmogelijk wordt gemaakt. Ze ervaart structurele bestaansonzekerheid en legt in haar tekst uit hoe belangrijk stabiliteit is voor herstel.
Tijd, veiligheid en rust
Herstellen van een psychose vraagt tijd, veiligheid en rust. Maar hoe herstel je, als je dagen gevuld zijn met formulieren, regels, toeslagen en de vraag of je überhaupt je boodschappen kunt betalen?
De laatste weken blijft deze vraag door mijn hoofd malen. Ik ben single en heb een Wajong uitkering, ter hoogte van mijn sociaal minimum, dat is 70% van het minimumloon, net als een bijstandsuitkering. In de afgelopen vijf jaar heb ik maar liefst drie keer een psychose gehad.
Hoewel ik zeven jaar geleden HBO ben afgestudeerd, ben ik hierdoor nog steeds starter op de arbeidsmarkt. Het is niet dat ik niet wil werken, héél graag zelfs. Ik ben helaas allang geen interessante kandidaat meer op papier, waardoor ik nooit wordt uitgenodigd op sollicitatiegesprekken. Dit is een vorm van arbeidsmarktdiscriminatie die we liever ‘kansenongelijkheid’ noemen.
Ik ben het gewend
Ik weet de loketten en routes inmiddels goed te vinden. Mijn weekboodschappen haal ik bij de Voedselbank, mijn verhuiskosten heb ik door een fonds laten dekken, aan mijn koelkast kom ik via de witgoedregeling, mijn kookplaat via de bijzondere bijstand, mijn meubels via de goederenbank, en balletlessen via de meedoenregeling. Zelfs de operatie van mijn kat is door een noodfonds betaald.
Hoe herstel je als de basis wankelt?
In de GGZ lijkt niemand zich af te vragen hoe je psychisch kunt herstellen als je basis wankel blijft. Als je uitkering niet toereikend is. Als je voortdurend afhankelijk bent van losse regelingen en tijdelijke lapmiddelen. Wanneer jouw recht op privacy niet lijkt te bestaan, omdat ze overal inzage willen hebben in je inkomsten en uitgavepatroon. Kortom: als bestaanszekerheid een dagtaak op zich is. Ik volg budgeteer‐trajecten, werk aan mijn herstel, probeer bij te dragen. Maar zelfs met alles wat ik doe, blijf ik hangen op iets fundamenteels: de rekensom klopt gewoon niet. 70% van het minimumloon is niet genoeg. Zelfs als je alle vinkjes haalt. Zelfs als je alles ‘goed’ doet.
Het is frustrerend om te zien dat de systemen om mij heen – GGZ, UWV, gemeentelijke instanties – snel naar quick fixes willen grijpen, zonder eerst samen met mij het grotere plaatje te overzien. Wat heeft het voor zin om ergens een pleister op te plakken, terwijl de grootste wond over het hoofd wordt gezien?
Niemand kan psychisch floreren op een lege maag
Misschien moeten we stoppen met mensen aanspreken op hun herstel als we niet tegelijk vechten voor hun bestaanszekerheid. Misschien moeten zorgprofessionals, ambtenaren en beleidsmakers eens massaal opstaan en zeggen: het minimumloon is al nauwelijks leefbaar, maar 70% daarvan? Dat is structurele ondermijning van herstel.
Herstel is geen individueel project. Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. En dat begint bij het lef om het echte probleem te benoemen: niemand kan psychisch floreren op een lege maag, een onzeker dak boven het hoofd, of de stress van steeds opnieuw moeten bewijzen dat je hulp waard bent. Laten we daar beginnen. Niet met nieuwe protocollen, maar met bestaanszekerheid als mensenrecht.
Mentally Ilse is een 35 jarige vrouw die is opgeleid tot Trendonderzoeker en Conceptontwikkelaar. Mentally Ilse heeft al diverse behandelingen en behandelaren in de GGZ gehad, maar worstelt nog altijd met haar mentale gezondheid.
Meer lezen over Herstel en/of Bestaansonzekerheid?
- Gedeelde angsten – Rudi Laermans
- Informatie over trauma
- Zelfzorg voor herstel – over weer leren LEVEN
- Bestaansonzekerheid en gezondheidsproblemen – Podcast over bestaansonzekerheid en gezondheidsproblemen
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Verder lezen over goede zorg en GGZ?
Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.
Geef een reactie