Binnen de psychiatrie is het algemeen bekend dat medicijnen een grote verscheidenheid aan bijwerkingen kunnen geven. Het is vaak een hele zoektocht om de juiste medicatie en dosering te vinden. En het is erg frustrerend om constant te worden geconfronteerd met allerlei vervelende bijwerkingen. Door de buitenwereld wordt dit meestal onderschat.
Zelf heb ik nooit bijgehouden welke medicijnen mij allemaal zijn voorgeschreven en al helemaal niet in welke dosering. Maar de bijwerkingen, die weet ik allemaal nog wel. In mijn boek ‘Wendingen’ heb ik weinig over mijn medicatie geschreven, maar dit vind ik een mooie plek om mijn ervaringen te delen.
De eerste bijwerking waarmee ik werd geconfronteerd, was meteen de merkwaardigste
Ik lag in het ziekenhuis en was nog maar half uit mijn eerste psychose. Er kwam vocht uit mijn tepels. Ik had geen idee wat er met me aan de hand was, laat staan dat ik een vermoeden had dat dit een bijwerking kon zijn van de medicijnen. Pas toen het al een aantal dagen aan de gang was, besprak ik het met de verpleging. Nog diezelfde dag werd me verteld dat het door de medicatie kwam en ik kreeg meteen andere medicijnen.
Een paar weken later lag ik nog altijd in het ziekenhuis en kreeg ik weer andere pillen. Deze maakten me erg onrustig. Ik kon niet meer stilzitten en bleef maar heen en weer lopen door de lange gang.
Het klassieke beeld van de psychiatrische patiënt
Ik probeerde de onrust uit mijn systeem te krijgen maar dat lukte me niet. Ik kreeg daarom weer andere medicijnen.
Wat mij daarna werd voorgeschreven, sloeg goed aan en gaf nauwelijks bijwerkingen. Ik heb dat jarenlang geslikt. Alleen was ik er achteraf gezien toch wat suf en verdoofd door en misschien ben ik er te lang mee doorgegaan. Maar ik was me daar op dat moment niet helemaal van bewust. Het was ook de onervarenheid met de antipsychotica die meespeelde. Ik was ook al lang blij dat ik af was van trillende handen en teveel speekselaanmaak.
Het ging een paar jaar goed met me en ik kon op gegeven moment, in overleg met de psychiater, stoppen met de medicatie. Maar een jaar later kreeg ik een tweede psychose. In het ziekenhuis kreeg ik andere medicatie voorgeschreven. Dit omdat er inmiddels nieuwe medicijnen waren ontwikkeld, die waarschijnlijk minder bijwerkingen zouden hebben. En dat klopte. De medicatie sloeg meteen goed aan, ik voelde me er goed bij en had geen last van bijwerkingen.
Helaas bleek na ongeveer twee jaar dat die medicijnen een verhoogd risico op hartfalen gaven en het onverantwoord zou zijn om deze te blijven slikken. Dus werd er weer een ander medicijn gezocht.
Ik kreeg iets waarvan ik altijd een hongergevoel had en nooit verzadigd was
Hierdoor kwam ik in een periode van een jaar ruim tien kilo aan. De psychiater vond het onverantwoord om zo door te gaan, omdat het ernaar uitzag dat ik steeds zwaarder zou worden en andere klachten zou kunnen ontwikkelen.
Ze stelde voor om terug te gaan naar de medicatie die ik slikte waarvan ik destijds wat suf was. Ik vond dat geen goed idee waarop ze iets anders voorstelde. De naam van dat medicijn heb ik altijd onthouden.
Vanaf de eerste dag dat ik dat medicijn slikte moest ik ’s ochtends overgeven
Na ongeveer een week had ik zoals afgesproken contact met de psychiater. Dat ik ervan moest overgeven was geen bekende bijwerking, maar natuurlijk niet goed. Ze stelde nogmaals voor om terug te gaan naar de medicatie waarvan ik destijds suf werd, maar om dan een andere dosering uit te proberen. Nu wilde ik dit wel, omdat een andere zoektocht mij ook vervelend leek. We spraken af dat ik met die medicatie zou stoppen als het niet goed zou aanslaan. Maar het ging en gaat goed.
Ik slik deze medicijnen nu al jaren en heb geen bijwerkingen
Het is een lage onderhoudsdosering en ik zal die ook blijven innemen. Eén keer per jaar worden onder andere de lever- en nierfunctie gecontroleerd en de spiegel van het medicijn in mijn bloed. Met de medicatie kan ik goed functioneren en val ik niet terug in een psychose. Of dat zonder medicijnen ook zo zou zijn, weet ik niet en dat wil ik ook niet uitproberen.
Ik weet wel dat ik nooit meer psychotisch wil zijn. Dan slik ik liever die pillen, zeker omdat ik daar niets van merk. Het kan een lange en lastige zoektocht zijn om de juiste medicatie te vinden, maar ik ben blij dat het bij mij wel is gelukt.
Anna de Witt, auteur van ‘Wendingen’ (2014) en Inzicht door cognitieve training en G-schema
Meer over antipsychotica:
Geef een reactie