Eric kreeg de diagnose bipolaire stoornis. Hem werd medicatie voorgeschreven om zijn gevoelens te dempen. Maar hij voelde dat er iets niet klopte. En ontdekte dat er oude pijn zat die herkend moest worden. Hij schrijft hierover in dit prachtige gedicht.
Mijn wereld stortte in
Het werd zwart
Alles werd zwaar
Ik voelde niets meer bij mijn hart
Ik werd somber
Leven wilde ik niet meer
Maar de angst was te groot
Oh wat deed het leven zeer
Maar weer een volgende pil proberen
En plotseling trok het open
En nog veel meer dan dat
Veel meer dan ik ooit had durven hopen
Alles klopte
Muziek galmde als nooit tevoren
Het leven lag weer open
Ik liet me door niets meer storen
Maar het werd van ‘mooi tot erger’
Het werd te gek
Er werd alarm geslagen
Haldol zette me weer op mijn plek
Totaal versuft op de bank
De schaamte schoot naar binnen
De depressie kroop weer in mij
Ik wist niet wat te beginnen
Bipolair 1 en levenslang medicijnen
En toch klopte er iets niet
Wat is met me aan de hand?
Het zit dieper dan je zo ziet
En ik ben gaan zoeken
Dit kan het toch niet zijn?
Ik wil leven, ik wil voelen
En niet mijn gevoel dempen met een medicijn
Het gaat niet over NU, er zit iets onder, iets ouds
Het is een oud mechanisme om te overleven
Ik las het in een boek
En mijn hele lijf begon te beven
Dit is het, hier moet ik zijn, dit klopt!
PRI heet de methode
Verdrongen pijnlijke gebeurtenissen
En hiermee kraakte ik mijn oude code
Het gaf me mijn leven terug
Overleven hoeft niet meer
En ik kan het steeds weer gebruiken
In elke situatie, elke keer
Het was en is hard werken
En ik kan zeggen dat het soms niet mee viel
Maar ik zou dit iedereen gunnen
En kan vol overtuiging zeggen: Ik ben stabiel!
Eric Otto is ervaringsdeskundige bij GGZ – Noord-Holland-Noord.
Meer informatie:
Geef een reactie