Lorette schrijft over haar zelfuitgevonden lichaamsgerichte therapie en hoe dat haar helpt bij het omgaan met stress. “Een opluchting begon zich van mij meester te maken. De prikkels in mijn buik en hoofd begonnen los te weken en veranderden in kracht.”
Vanaf mijn twintigste kreeg ik steeds vaker last van prikkels en gevoelens van overspoeling. Maar niemand had mij ooit geleerd hoe ik daarmee om kon gaan. De sensaties sloegen mij heftig in het gezicht. Ik kon dan bijvoorbeeld niet meer recht op op een stoel zitten of lag wakker in bed met een onrustig bijna vibrerend lichaam. Wat er aan vooraf ging was bijvoorbeeld mijn date die maar berichten bleef sturen of het krijgen van kritiek wat ik niet kon verteren.
In 2010 ging ik met twee huisgenoten wonen
Ik gaf voor mijn gevoel een deel van mijn eigen ruimte op aan mensen die zomaar door mijn territorium konden gaan lopen. Ik kampte met gevoelens van overspoeling, buikpijn en radeloosheid. Was vaak op zoek naar een vluchtroute. Toch deed ik geen stapjes terug, ik bleef een druk leven houden en psychisch lijden. Bijkomen, prikkels, uitrusten, prikkels, opladen, prikkels. Het werd gewoon.
Tot ik op een dag een ontdekking deed
Blijkbaar was er een lege statiegeldfles op mijn slaapkamer beland en ik begon er op een avond in mijn bed voor de grap een beetje in te knijpen, wat een kraakje veroorzaakte in de fles. Op hetzelfde moment kreeg ik opeens ook meer lucht. Dat was een ontdekking! Ik kneep nog een keer en begon harder te knijpen zodat de plastic fles steeds in en uit elkaar werd gedrukt. Een opluchting begon zich van mij meester te maken. De prikkels in mijn buik en hoofd begonnen los te weken en veranderden in kracht.
En zo begon ik de gedeukte fles vaker te gebruiken. En op moeilijke momenten trapte ik er zelfs op. Het was goed als er een beetje lucht in de fles zat dan kon ik echt mijn waanzin (over de prikkels) erop kwijt. En als ik zeker wist dat er geen huisgenoten thuis waren leefde ik me flink uit.
Het bijzondere was dat ik een jaar na ‘de uitvinding van de fles’ bij een lichaamsgerichte therapeut therapie begon te volgen
Ik vertelde haar over wat ik met de fles deed. Ik weet niet of ze het per se goed vond, maar haar therapie sloot er thematisch wel op aan. Ze moest ik een keer proberen stampend door de therapiezaal te lopen om mijn boosheid te voelen en nodigde ze mij uit met kussens te gooien wat ik toen afsloeg. Maar ze gaf me ook andere tips die ik wel gebruikte. Bijvoorbeeld het verscheuren van oude handdoeken of washandjes. Als ik mezelf maar nooit beschadigde, daar moest ik op letten. En goed voelen. Ik moest zorgen dat ik ook weer uit de ontlading kon komen.
Het washandje kwam goed van pas toen ik op vakantie ging
Ik was met een paar vriendinnen en een kennis. De kennis was een nogal dominante meid. Ik kreeg op een bepaald moment bijna geen lucht meer door haar en we zouden uit eten gaan. Ik moest er niet aan denken weer met haar aan tafel te zitten. Vooraf aan het etentje ging ik op het toilet zitten, haalde een washandje uit mijn handtas en begon er losse touwtjes vanaf te trekken en het doekje kapot te scheuren denkend aan mijn frustratie. Het was echt een opluchting en het contact met de kennis verbeterde. Ik weet niet wat precies de magie erachter is, maar ik denk dat ik overspoeld raakte door haar persoonlijkheid en mijn eigen zijn een beetje kwijtraakte en ik nu mijn kracht weer kon voelen, letterlijk. Terug op aarde!
Tot op de dag van vandaag doe ik nog allerlei gekkige dingen
Ik hussel met de afwas in de bak zodat ik de messen hard over de bodem voel krassen en het sop bijna over de rand gaat (opluchting). Ik scheur soms woest kranten kapot (helpt mij zelfs tegen depressieve klachten die als natte doeken in mijn buik kleven). Ik heb een keer een grote tomaat vermoord en in stukken getrokken na een pittig telefoongesprek met mijn vader (heeft me gered). Ik kraste een keer met mijn nagels in de voegen van een badkamer toen ik steeds het gevoel had dat mijn moeder in mijn ruimte kwam. Ik trek op het toilet plukken wc papier uit elkaar (wat je overal kunt doen bijvoorbeeld in een pretpark, zoals ik). Soms is het zelfs lekker om de suikerpot in een keer midden op tafel om te keren. Volg je intuïtie.
Het is een beetje de andere versie van de man in de film die zijn tv kapot gooit, of het jonge meisje dat punk muziek draait. Ik voel mijn krachten niet altijd zomaar opkomen, maar deze manier van doen helpt mij om uit de overspoeling te komen en bij toeval stimuleert het mijn creativiteit.
Lorette (pseudoniem)
Meer lezen over lichaamsgerichte therapie?
- Lichaamsgerichte therapie
- Lichaamsgerichte therapie – Met Carry van Gils lichaamsgerichte therapeut
- Schrijftherapie bij PTSS – Arnold van Emmerik
Geef een reactie