Dag Jim,
Een familielid is dusdanig depressief dat hij geen toekomst en uitweg meer ziet. Maar er is geen directe hulp vanwege wachtlijsten.
Wat is wijsheid om als familielid te doen?
Dank je wel!

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Dag Jim,
Een familielid is dusdanig depressief dat hij geen toekomst en uitweg meer ziet. Maar er is geen directe hulp vanwege wachtlijsten.
Wat is wijsheid om als familielid te doen?
Dank je wel!
Hey N., dank voor je vraag!
Dit soort situaties zijn altijd zwaar. Je ziet iemand wegglijden, je voelt verantwoordelijkheid, maar je hebt geen duidelijke ingang in de zorg. En dan krijg je precies dit: wachtlijsten, voicemail, niemand die echt oppakt wat er nu nodig is.
De belangrijkste stap die jij kunt zetten is niet proberen de depressie op te lossen, maar wel zorgen dat de persoon niet alleen komt te staan. Depressie wil alles isoleren. Jij doorbreekt dat door aanwezig te blijven. Kort, rustig, concreet. Geen peptalks, geen grote adviezen, maar kleine ankers in de dag. Mensen die zo diep wegzakken kunnen vaak niets met woorden over toekomst, maar wel met iemand die gewoon even zit.
Vraag niet steeds hoe het gaat. Vraag eerder wat vandaag het lastigst is. Dat geeft ruimte zonder dat je de ander overweldigt. En zet je eigen paniek even aan de kant, anders krijg je een soort emotionele feedback loop.
Als je zorgen hebt over veiligheid, wacht dan niet op de ggz. Neem contact op met de huisartspraktijk, vraag om een spoedplek bij de POH-GGZ, en wees heel duidelijk: geen toekomst meer zien, geen uitweg meer zien. Dat is beleidstaal, dat triggert een andere urgentie. Als je het bij een assistent meldt, herhaal het rustig, zonder drama maar wel precies. En als het nodig is kun je buiten kantooruren de huisartsenpost bellen.
Daarnaast kun je als familie wel degelijk iets doen zonder therapeut te worden. Organiseer een soort mini social holding. Dus één of twee mensen die afstemmen wie even belt, langsgaat, meeloopt naar iets kleins. Niet te veel tegelijk, want dat overprikkelt. Maar wel voorspelbaarheid en aanwezigheid. Depressie verdraagt geen leegte.
Wijs de persoon ook op basiszelfzorg die vaak nog net lukt. Regelmaat, eten, korte wandeling, iets van licht. Niet als opdracht, meer als suggestie die je samen kunt doen. Als iemand geen toekomst ziet, moet je terug naar vandaag. Meer niet.
En als jij zelf het gevoel hebt dat je te veel draagt, praat dan met iemand anders in de kring. Jij kunt dit niet alleen. Depressie is een relationele aandoening in de zin dat het zich in isolatie voedt. Het tegengif is gedeelde draagkracht.
Hope this helps,
Greetz Jim
Bespreek eventuele verandering van medicatie of andere aspecten van je behandeling altijd eerst met je voorschrijvende arts
Ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van de adviezen van de experts van PsychoseNet. Bedenk je dat de adviezen van experts altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Onze expert heeft je immers niet persoonlijk onderzocht.
Wil je met iemand chatten?
Ga dan naar onze chat en verrijk jezelf met een herstelondersteunende chat met een van onze medewerkers.
Wil je een blog schrijven over je ervaring met een onderwerp relevant voor PsychoseNet?
Kijk hier voor informatie.
Lees deze toegankelijke boeken over Goede Zorg:
Wil je weten hoe je medicatie moet afbouwen, of hoe je mensen hiermee kunt helpen?
Ben je op zoek naar informatie over Persoonlijk Herstel?
Ben je op zoek naar de JUISTE HULP?