Het vertrouwen in jezelf door de behandelaar. José schrijft in deze blog hoe zij het gebrek hieraan heeft ervaren vanuit de GGZ. “De boodschap die je iemand onbewust meegeeft is dat je hem of haar niet vertrouwt.”
Onlangs besloot ik te solliciteren op een functie als ervaringsdeskundige, in een kliniek
Waar, dat is voor dit verhaal niet zo belangrijk. In de periode die volgde, voordat er een reactie kwam had ik al bedacht dat ik eigenlijk niet pas in zo’n setting, omdat ik me prettiger voel bij een ambulante setting waarin je aan herstel werkt.
Toen ik uiteindelijk – begrijpelijk – een afwijzing kreeg besloot ik er toch nog even op te reageren. Ik krijg vervolgens iemand aan de telefoon waarmee ik een prima gesprek heb over dit verschil in setting en waarom ik daar niet helemaal pas, waar ik het wel mee eens ben. Toch val ik over een opmerking die me enorm bijblijft.
“Je moet je voorstellen dat dit een doelgroep is waarbij je ’s ochtends in de kamer staat en zegt: We hadden toch afgesproken dat jij je bed uit zou komen?”
“Dat zou ik toch anders doen”, reageer ik direct, maar besef dat ik niet in een sollicitatiegesprek zit, zodat ik verder ook niet toelicht wat ik dan anders zou doen. Dat is hier ook niet van belang.
Voor mij werd ineens weer duidelijk dat het dit soort van opmerkingen zijn waarom ik bijna 30 jaar geleden al snel uit de reguliere GGZ ben vertrokken
Om mijn heil te zoeken in een meer alternatief circuit. Want wat ZEG je eigenlijk, als je zo’n opmerking maakt? In feite zeg je:
“Ik vertrouw jou niet, want je houdt je niet aan de afspraken.”
De boodschap die je iemand onbewust meegeeft is dat je hem of haar niet vertrouwt. Hoe wil je dan dat iemand het vertrouwen ontwikkelt in jou, in het leven, in eigen herstelvermogen?
Natuurlijk is er geen eenvoudige oplossing, dat besef ik heel goed. Maar als je de ander geen vertrouwen geeft (om desnoods in bed te blijven liggen die dag), hoe wil je dan dat hij of zij vertrouwen in de ander, in zichzelf, in het leven en in herstel gaat ontwikkelen? Als je mij niet vertrouwt, zou ik ook in mijn bed blijven liggen.
Geef een reactie