Fotocredits: Esther Verhoek
Op haar twintigste begon de zoektocht van Esther naar antwoorden op de leegte. Elke crisis bracht haar dichter bij zichzelf, haar gevoeligheid en haar kracht. Die reis leidde uiteindelijk tot heling, bewustwording en een nieuwe missie: anderen helpen weer te leven — met een zelfontworpen tool over zelfzorg voor herstel.
Ik denk dat ik halverwege de twintig was toen ik een antidepressivum kreeg voorgeschreven via de huisarts tijdens mijn studie. Ik liep met existentiële vragen over het leven en de liefde bij de psycholoog. Ik was niet gelukkig. Beiden hielpen niet. Dus ik stopte.
Alles werd te veel
Na het studeren volgde een baan. Ik werd een workaholic. Door mijn perfectionisme en verantwoordelijkheidsgevoel kon ik het werk eigenlijk nooit loslaten. Meerdere keren viel ik uit. Eerst weken, later werden dat maanden. Ik durfde de deur zelfs niet meer uit. Mijn leven stortte steeds in en de wereld ging door terwijl ik ziek thuis zat. Overspannen zijn heette het toen, nu noemen ze het een burn-out.
Begrijpen deed ik het niet, want het overviel me vaak in enkele dagen doordat ik niet meer sliep. Telkens reïntegreerde ik en pakte mijn leven na maanden weer op. Mijn zoektocht naar antwoorden ging door, totdat een hypnotherapeut vond dat ik stemmingsschommelingen had en mij naar een psychiater stuurde. Ik was manisch-depressief, en er waren pillen voor! Ik was blij, want hij wist wat het was. Ik was bipolair. En toen begon het…
Van stabiliteit, naar een terugval
Ik slikte carbamazepine en bleef jarenlang stabiel totdat ik stopte, terugviel en weer moest starten. De bijwerkingen en het vlakke bestaan zorgden ervoor dat ik het niet volhield. Inmiddels was ik rond de 30 met een nieuwe uitdagende job, niet zonder uitval en met een kinderwens. Ik wilde een zwangerschap zonder medicatie. Dus maakten we een goed plan, just in case. De zwangerschap was helemaal top, zonder medicatie, maar vier maanden na de bevalling werd ik psychotisch.
De eerste psychose van velen die volgden. Nu was het andere koek. Re-integreren lukte niet en leidde steeds tot een nieuwe psychose met enorme angst. Ziek thuis op de bank werd arbeidsongeschiktheid. Antipsychotica, slaapmedicatie en kalmeringstabletten waren mijn dagelijkse vitaminen. Het was een weinig spannend bestaan zonder werk, een relatief geïsoleerd leven in een wereld waarin ieders leven doorging en het mijne tot een noodstop was gekomen; aan de lithium met mijn verantwoordelijkheden als moeder, vrouw en huisvrouw. Ik stabiliseerde, stopte de medicatie en raakte zwanger van de tweede. Helaas opnieuw met post-partum psychosen.
Ik moet hard werken om staande te blijven
Telkens als de ankers onder me vandaan werden gehaald of er angst of stress was, verdween mijn slaap en volgde dat wat ik zo vreesde: de psychose, zware medicatie, en geen zeggenschap meer over mijn eigen lichaam en zijn, gevolgd door een depressie. Ik zag ze ooit als de weg eruit, nu waren ze mijn weg er weer in en doorheen.
Inmiddels het synoniem van falen, niet alleen in mijn werk, maar nu ook in het leven. Mijn absolute dieptepunt werd een opname met IBS (In Bewaring Stelling) na een yogaweek in Frankrijk. Inmiddels had ik geleerd dat ik heel sensitief was, veel voelde wat anderen niet voelden, en dat hoge energie of de energie van anderen mij er ook onderuit kon halen. Ik moest hard werken om staande te blijven met die gevoeligheid.
In Frankrijk, in het gebied van de Katharen, vloog ik eruit, stond ik helemaal open en kon ik het niet meer kanaliseren en geaard blijven. Thuisgekomen werd ik afgevoerd in een ambulance, opgenomen op de gesloten afdeling en verplicht aan de pillen. Helaas was mijn eigen psychiater er niet. Toch werd mijn opname het begin van mijn weg eruit.
Vooral bezig blijven, anders was ik gek geworden
Ik hield mijn hoofd boven water door alle ramen te lappen op de afdeling, te koken en mijn buurvrouw te helpen. Dat was toen mijn zelfzorg voor herstel. Vier dagen had ik om mezelf te hervinden voordat ik voor de rechter moest verschijnen, die zou beoordelen of de IBS bekrachtigd werd en ik nog drie maanden moest blijven op een gesloten afdeling.
Nu kon ik niet alleen de pillen hun werk laten doen. Niet in de achteroverleunmodus zakken, maar ik ging er echt hard voor vechten. Nu moest ik! Ik deed wat ik geleerd had: mijn yoga-, ademoefeningen, meditaties naast het schoonmaken. Zonder dat weet ik niet waar ik nu geweest zou zijn. De IBS ging eraf en ik was met acht dagen weer thuis alsof er niets gebeurd was. Kwetsbaarder kon ik niet zijn. Maar het bracht me veel, dit mee te maken als patiënt. Het werd mijn eerste ervaring dat ik er ook weer snel uit kon zijn.
Het UWV stempelde me bij de herkeuring in 2008 af met ‘geen reïntegratie meer mogelijk’. De druk was weg, maar leuk is anders. Vrij is anders.
Wat leerden de psychosen mij?
Om verantwoordelijkheid te nemen en te vechten voor mijn leven, te kijken naar de laag eronder en mijn triggers te herkennen, vertrouwen krijgen in mezelf. Dat er andere manieren zijn naast medicatie om mezelf te hervinden en de balans in mijn lichaam en geest te herstellen en, nog belangrijker, te behouden.
Natuurlijk was het nog niet over. Ik had nog veel te leren over mezelf, maar de keren die volgden waren steeds korter. Ik herkende het eerder en ondernam actie. Ik deed trouw mijn meditatie en ademwerk en volgde de adviezen van mijn ayurvedisch arts die op mijn pad was gekomen, naast die van mijn psychiater. Ik slikte in overleg alleen nog maar zo nodig. In 2012 nam ik noodgedwongen mijn laatste enkele Zyprexa om te kunnen slapen. Ik leerde mijn eigen zelfzorgroutine op te zetten voor mijn mentaal welzijn.
De volgende stappen in mijn leven
Ik wist de moeilijke tijden steeds beter te handelen en tijdiger in te grijpen, zodat ik snel balans vond. De medicatie liet wel zijn schade achter in mijn lichaam, nu nog. In 2016 werd ik na 20 jaar ook ontslagen uit de psychiatrie.
Ik ging mijn lichaam en geest steeds beter begrijpen. Ik wist ook wat me te doen stond als… Ik liet het mij niet meer definiëren. Ik zette me in als vrijwilliger, wat me zingeving en kracht gaf. Ook startte ik mijn eigen bedrijfje met energetische behandelingen en coaching. Ik klom uit dat eenzame gat en herstelde volledig. En toen werd een dierbare zwaar depressief.
de Weer LEVEN Kit
Fotocredits: Esther Verhoek
Ik haalde echt alles wat ik geleerd had uit de kast om zelf staande te blijven en zette dat ook in om de ander staande en hier te houden. Het was heftig. Dit en mijn eigen jarenlange ervaring werden de input voor het product dat ik ontwikkelde voor mensen die kampen met depressie, stress en slaapproblemen, maar ook voor angst, psychose gevoeligheid en bipolariteit.
Ik noem het de de Weer LEVEN Kit. Het is echt een Weer LEVEN Kit, zelfzorg voor je herstel.
Het is een set met kleurrijke kaarten met tips en leefstijladviezen, waarin ik reguliere westerse en minder bekende oosterse wijsheden heb gecombineerd in allerlei thema’s. Denk aan slaap, dagroutine, ontspannen, bewegen, voeding, paniek, gedachten, angst, stress, onrust, in actie komen en reïntegreren, naast zingeving. Niet alleen voor degene die het heeft, maar ook voor naasten en te gebruiken door zorgprofessionals.
Al mijn kennis stopte ik in dit duurzame blikje, zelfs met een preventie- cq ontwikkelplan, tips voor naasten en QR-codes met audio- en videomateriaal. Simpel, praktisch, divers en een dagelijkse tool. Iets unieks.
Zelfzorg voor herstel
Als ik niet de dingen zou doen waar ik blij van word, waar mijn passie en kracht ligt, in de tijd en omgeving die bij mij past, zowel qua werk als thuis, en heel eerlijk naar mezelf zou zijn om tijdig de juiste acties te nemen als ik begin te wankelen, zou ik ook niet staande blijven. Die gevoeligheid heb ik en dat is mijn grootste kwaliteit.
Het vraagt zelfzorg voor herstel, persoonlijk leiderschap, soms een ander ritme, heel veel vrijheid in mijn geval, want ik heb een creatieve geest die niet graag de geëigende paden loopt. Maar ik hervond mijn mentale veerkracht wel en ging de reis aan op zoek naar mijn authentieke zelf.
Ik kan niet anders dan delen. Het is en was tenslotte ook mijn weg eruit en die van mijn dierbare. Ik ben er vrij van. Daarom kwam de de Weer LEVEN Kit van es-sentie eind 2024 op mijn 58ste op de markt. Ik wens dat het velen helpt mentaal veerkrachtig te worden. Ik leef Weer.
Esther is 58 jaar, heeft 2 kinderen en is enig ouder. Via vrijwilligerswerk, bewustwording, zelfmanagement en leefstijl liet ze een lang verleden met psychisch lijden en medicatie achter zich. Ze werkt als intuïtief coach en marma therapeut, schrijft en ontwikkelt coachtools en zelfhulpkaartensets.
Esther Verhoek haar website; www.es-sentie.nl
Meer lezen over herstel?
- Zelfherstel van binnenuit – Pascale Bruinen
- Herstel is persoonlijk
- Hoe…? – herstellen met vallen en opstaan
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
Geef een reactie