Hi Jim,
Ik heb een vraag over iemand met autisme die geheel geïmplodeerd is. Hij heeft alle hoop verloren.
Hebben antipsychotica bij mensen met autisme een andere werking?
Dank voor je antwoord!

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Hi Jim,
Ik heb een vraag over iemand met autisme die geheel geïmplodeerd is. Hij heeft alle hoop verloren.
Hebben antipsychotica bij mensen met autisme een andere werking?
Dank voor je antwoord!
Hey I., dank voor je vraag!
Wat je beschrijft – iemand die helemaal naar binnen is geklapt en het gevoel heeft alle hoop kwijt te zijn – is pijnlijk om te zien, zeker als je ernaast staat. En ja, bij mensen met autisme of sterke autistische trekken kunnen antipsychotica soms anders uitpakken dan bij mensen zonder die gevoeligheid. Niet zozeer omdat het middel een andere chemische werking heeft, maar omdat het zenuwstelsel anders is afgesteld: prikkelverwerking, zintuiglijke filtering, emoties en energiehuishouding lopen anders. Dat maakt dat bijwerkingen vaak heftiger worden ervaren en het effect op stemming, initiatief en contact soms dubbel kan zijn.
In autisme is er zelden sprake van een echte psychotische stoornis zoals bij klassieke psychosegevoeligheid, maar er kunnen wel momenten zijn van overprikkeling, dissociatie of realiteitsverwarring die daar oppervlakkig op lijken. Antipsychotica kunnen dan tijdelijk rust brengen, maar vaak tegen de prijs van afvlakking, nog minder energie, verlies van spontaniteit en soms ook meer somberheid of lichamelijke onrust (zoals acathisie). Het risico is dat die “rust” wordt verward met verbetering, terwijl de persoon van binnen juist nog verder afhaakt. Dat noemen we wel pseudo-rust.
Toch kunnen ze in sommige situaties helpend zijn – bijvoorbeeld bij extreme spanning, overprikkeling, prikkelbare agressie of langdurige slapeloosheid – mits laag gedoseerd, tijdelijk en in cocreatie met de persoon zelf. De kunst is om het effect niet te beoordelen op “meer of minder klachten”, maar op levenskwaliteit: wordt iemand weer wat nieuwsgieriger, kan hij slapen, een beetje contact maken, zelf iets kiezen? Als dat niet zo is, moet je heroverwegen. Vaak is de winst groter als je werkt met prikkelreductie, voorspelbaarheid, lichaamsgerichte regulatie (adem, beweging, diepe druk), en een omgeving die het “imploderen” begrijpt in plaats van meteen wil fixen.
Dus kort gezegd: ja, de ervaring van antipsychotica is vaak anders bij autisme. Het vraagt veel fijnmaziger afstemmen, lagere dosering, meer tijd en vooral aandacht voor het effect op de levensvonk in plaats van alleen op gedrag. Soms is minder echt meer.
Hope this helps,
Greetz Jim
Bespreek eventuele verandering van medicatie of andere aspecten van je behandeling altijd eerst met je voorschrijvende arts
Ga niet alleen dingen zitten veranderen, dat is niet de bedoeling van de adviezen van de experts van PsychoseNet. Bedenk je dat de adviezen van experts altijd van algemene aard zijn – je kunt ze niet zonder meer op jezelf van toepassing achten, dat kan pas na overleg met je behandelaar of huisarts. Onze expert heeft je immers niet persoonlijk onderzocht.
Wil je met iemand chatten?
Ga dan naar onze chat en verrijk jezelf met een herstelondersteunende chat met een van onze medewerkers.
Wil je een blog schrijven over je ervaring met een onderwerp relevant voor PsychoseNet?
Kijk hier voor informatie.
Lees deze toegankelijke boeken over Goede Zorg:
Wil je weten hoe je medicatie moet afbouwen, of hoe je mensen hiermee kunt helpen?
Ben je op zoek naar informatie over Persoonlijk Herstel?
Ben je op zoek naar de JUISTE HULP?