Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Ik ben erg stil na psychose en depressie, gaat dit voorbij?

Vraag

Beste Jim,

Ik heb anderhalf jaar geleden een psychose gehad, waar ik snel weer uit kwam.

Een half jaar later kreeg ik een depressie. Inmiddels ben ik van de antipsychotica (olanzapine) af en slik ik enkel nog antidepressiva (citalopram 10 mg).

Sinds enkele maanden na mijn psychose tot nu ben ik erg stil. Ik kan geen gesprekken meer aanknopen met mensen en een conversatie lukt me niet. Hierdoor voel ik me erg eenzaam en meer dood dan levend.

Vaak ben ik bang dat ik de rest van me leven zo blijf, en steeds meer mensen om me heen ga kwijtraken. Weet u of dit weer voorbij gaat? En waardoor het komt en of het normaal is? Ik hoop dat u mij kunt helpen.

Antwoord

Hey M,

Dank voor je vraag! Heel erg vervelend voor je. Maar besef: dingen veranderen over de tijd, zij het langzaam. Give it some time.

Zo maar wat gedachten:

1. De citalopram kan mensen een gevoel geven van vervlakt zijn dat soms behoorlijk belemmerend kan werken. Het kan dus zijn dat je extra gevoelig bent voor de vervlakkende effecten van antidepressiva. De concentratie kan er ook onder te lijden hebben waardoor de conversatie met andere mensen niet meer lukt.

2. Olanzapine werkt ook via vervlakking – maar nog sterker dan antidepressiva. Ze kunnen nadat ze gestopt zijn nog een tijdje doorsudderen, dus dat kan ook een bron zijn van de vervlakking en slechte concentratie.

3. De combinatie van een snel voorbijgaande psychose en een depressie die daarop volgt doet vermoeden dat er sprake is van onderliggende bipolaire stemmingsgevoeligheid. Het kan zijn dat er nog steeds sprake is van restsymptomen van de depressieve episode waar je misschien psychotherapie voor nodig hebt – vooral als je het idee hebt dat je eerder in je leven trauma’s hebt meegemaakt.

  • Heb je alles wat je hebt meegemaakt (psychose, depressie, psychiatrie) een beetje een plekje kunnen geven?
  • Heb je je verhaal leren vertellen?
  • Ben je op het punt dat je kunt concluderen dat je er ook van geleerd hebt? Of schaam je je eigenlijk een beetje?
  • Heb je je kwetsbaarheid en je kracht een beetje leren kennen?
  • Heb je je leven weer opgepikt? Ben je bezig met zinvolle doelen?

Al deze dingen worden min of meer in gang gezet als je zoiets als een psychose hebt meegemaakt.

Het is een teer en langzaam proces waarin je langzaam voorbij de diagnose en de psychiatrie groeit naar het realiseren van je eigen zinvolle doelen. Dit is een heel proces dat tijd kost en zich niet laat dwingen in een maakbaarheidsmal.

Maar iedereen kan er komen – ook zijn er soms beperkingen die niet helemaal weggaan…

Soms is het goed om te werken met een herstelcoach – iemand die dit zelf meemaakte en het leven weer op heeft leren pikken daarna…zou dat kunnen?

5. Angst is een slechte raadgever. Angst ondermijnt – heb vertrouwen in de veranderlijkheid der dingen en geef het tijd.

Laat me weten als je meer vragen hebt!

Greetz Jim

Beantwoord door: Jim van Os op 8 april 2018

Gerelateerd

Meer over

Depressie
Medicatie
Psychosegevoeligheid

Lees ook