In dit verhaal beschrijft Tom zijn herstelverhaal om te laten zien dat ook met een kwetsbaarheid een rijk en onafhankelijk leven mogelijk is. “Ik werk voltijds als ervaringswerker, waardoor ik structuur in mijn leven heb, en dat werkt voor mij.” Ook met een bipolaire stoornis kun je gelukkig leven.
Mijn verhaal begint rond mijn twintigste, toen ik voor de eerste keer in een manische fase belandde
Op een dag kreeg mijn broer een ongeluk met zijn motor. Hij was op slag dood. Ik viel in een diep gat, een depressie. Mijn ouders maakten zich zorgen en zo kwam ik voor de eerste keer in contact met de psychiatrie.
Ik ging naar een psychiater die me een geneesmiddel voorschreef om mijn depressie te behandelen. Enkele weken nadat ik het nam begon ik er precies weer door te komen. Ik kreeg terug energie en begon me gelukkiger te voelen.
Een wonderpil dacht ik toen. Tot ik bijna niet meer sliep en heel druk werd. Mijn eerste manie, zo bleek achteraf. Men wist toen nog niet dat ik een genetische aanleg heb om een bipolaire stoornis te ontwikkelen en het nemen van een te hoge dosis antidepressivum kan een manie uitlokken.
In 2012 kwam ik na een manische fase in een depressie terecht
Ik liet me opnemen in een psychiatrisch centrum op een afdeling voor mensen met een bipolaire stoornis. Omdat ik tijdens mijn manie volledig gestopt was met het nemen van mijn medicatie, spraken we af om deze terug op te bouwen.
Ik kreeg een hoge dosis en had last van de neveneffecten, maar het bracht wel rust in mijn hoofd. Toen ik wat beter was nam ik deel aan verschillende therapieën zoals sport, relaxatie en koken.
Toen mijn depressie opgeklaard was besloten we dat ik dag-therapie zou volgen in het Psychosociaal Centrum in Leuven
Er heerste een huislijke sfeer, een warm huis noem ik het altijd. Terug structuur en gevulde dagen. Op een dag vroeg een begeleider van het centrum of ik mijn verhaal wou vertellen aan studenten verpleegkunde. Ik vond dat heel fijn. En toen sprak mijn sociaal assistent me aan en vertelde me over ervaringswerk en ik dacht dat het misschien wel iets voor mij zou kunnen zijn.
Ik volgde de opleiding ‘Basiscursus ervaringsdeskundigheid’ bij vzw Uilenspiegel
Daarnaast ging ik ook als vrijwillige ervaringswerker aan de slag bij Alexianen Zorgroep Tienen, een psychiatrisch centrum. Dat heb ik ongeveer een half jaar gedaan.
Ik was ondertussen gestart met de opleiding ‘Ervaringswerker in de GGZ’ aan de Sociale Hogeschool. Ik wou iets doen met alles wat me overkomen was in mijn leven, wat me belemmerd heeft, maar ook wat er voor gezorgd heeft dat ik hier nu sta. Zo kon ik mijn hobbelig parcours een positieve draai geven.
In oktober 2015 was er een vacature voor een ervaringswerker in Sint-Kamillus
Ik solliciteerde en mocht starten. Ik droomde al een tijdje om terug betaald aan de slag te gaan. Mijn droom kwam in vervulling.
Ondertussen werken we met een team van ervaringswerkers. Samen realiseren we herstelgerichte zorg en zetten we in op vermaatschappelijking van de zorg. We werken overkoepelend voor alle afdelingen van Zorggroep Sint-Kamillus. We begeleiden herstelgroepen, hebben individuele contacten met onze patiënten en houden een Inloophuis open.
Omdat we veel belang hechten aan inspraak van onze patiënten en bewoners, organiseren we regelmatig een cliëntenraad en een voedingsraad
Daarnaast geven we ook een vormingsmodule Herstel aan alle medewerkers. We leggen dan uit wat herstel is en hoe je herstelgericht kan werken met onze patiënten en bewoners.
Daarnaast organiseren we ook activiteiten samen met onze patiënten en bewoners zoals een karaoke, een muziekoptreden of een fuif met dj’s. Tenslotte zetten we ons ook in om het stigma rond psychische problemen te slopen. Zo organiseren we samen met Te Gek!?: een jaarlijks evenement waarbij we, naast onze patiënten en bewoners, ook medewerkers, buurtbewoners en externe organisaties uitnodigen.
Ik werk voltijds waardoor ik structuur in mijn leven heb en dat werkt voor mij
Ik neem heel trouw mijn medicatie om stabiel te blijven en heb veel contact met mijn zus, haar kindjes, mijn vrienden, collega’s, … We gaan regelmatig samen een koffie drinken, naar een optreden of iets gaan eten. Vaak kleine dingen die me echt gelukkig maken.
Ik vertel je mijn verhaal over dat je met een bipolaire stoornis gelukkig kunt leven, om te laten zien dat ook met een kwetsbaarheid een rijk en onafhankelijk leven mogelijk is.
Tom werkt als ervaringswerker bij Zorggroep Sint- Kamillus. Daarnaast is hij beheerder van de facebookgroep “Samen sterk op weg naar herstel” waarin hij links en info deel over geestelijke gezondheidszorg.
Meer informatie:
Geef een reactie