John: “In mijn werk waarin cliënten en ervaringsdeskundigen openhartig kunnen zijn heb ik geleerd dat delen en praten helpend kan zijn. Al haalt het de boosheid of verdriet over vroeger en nu niet weg. Geef je eigen pijn de aandacht die het verdient, je leven lang, dat maakt je sterker”.
Wanneer je een aandoening hebt is niets meer zeker
Je gaat dan voorbij grenzen bij alles wat je voelt, denkt of meemaakt en dat heeft een grote impact op je leven. Tegenwoordig wordt gesteld dat iemand een keuze heeft, hoe met de aandoening om te gaan. Het lijden en de pijn wordt dan afgedaan als symptomen, die immers goed te behandelen zijn met medicatie of andere therapie.
Zoals iemand een zwakke rug heeft, zo kan een ander vreemde gedachten ervaren. Dat is bijzonder want dat doet pijn, heel veel pijn. Wanneer iemand langdurig veel pijn lijdt kan hij vreemd gedrag vertonen. Bij psychische aandoeningen kan dit de omgeving laten schrikken.
De eerste reactie van de omgeving bij iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft, is afstand houden, apart zetten en wellicht afzonderen.
Ervaringsdeskundigen kunnen juist vertellen over pijn
Dit doen ze door te delen wat helpend en niet helpend is aan anderen die dit ook meemaken. Zoals de grootste pijn in onze donkerste momenten. Het is natuurlijk hip van mij om te zeggen dat ik de psychose heb overwonnen en nu weer werk heb als ervaringsdeskundige. Maar de gevoeligheid voor de psychose neem ik heel mijn leven mee. Niets is zeker, want ook ik ben over die grenzen heen gegaan. Het leven met de pijn zoals ik dat op slechte dagen doormaak houdt me soms in zijn greep.
Pijn kan je klein houden
Je mening wordt dan niet gehoord. Je hebt zelf zinnige, wezenlijke dingen te zeggen over je eigen leven. Jammer genoeg gaat het in gesprekken met sommige hulpverlening nog vaak over de buitenkant. Zoals in het gesprek met de psychiater over de bijwerkingen van een medicijn. Niet alle psychiaters hebben mij gevraagd: Heb je pijn en hoe ziet die er voor je uit? Is het nog dragelijk en welke manieren heb je geleerd om met de pijn om te gaan? Hoe kan ik je helpen?
Ik herinner mij als kind al pijn in mijn buik en vreemde volwassen gedachten. Ik neem aan dat ik die de rest van mijn leven nog wel zal hebben. De ellende die er in de loop der jaren bijgekomen is maakt het niet gemakkelijker. Een winstpunt is ik dat nu soms weet waar de pijn vandaan komt en dat wist ik vroeger niet. Dat maakt me sterker.
Ik heb een paar vrienden in de loop van mijn leven leren kennen
Met hen kan ik mijn pijn delen. Soms is dat dan ook bloed serieus. Soms is het galgenhumor en cynisme waar we elkaar op betrappen en zo steunen we en helpen elkaar er doorheen. Pijn te kunnen delen is fijn en waardevol. Ik voel me dan niet zo alleen.
In mijn werk waarin cliënten en ervaringsdeskundigen openhartig kunnen zijn heb ik geleerd dat delen en praten helpend kan zijn. Al haalt het de boosheid of verdriet over vroeger en nu niet weg.
Boosheid of verdriet is een krachtig wapen
Juist die boosheid of verdriet is een krachtig wapen om te ontladen van de pijn die jij moet dragen. Loop er niet omheen als je denkt dat je altijd maar positief moet gedragen. Geef je eigen pijn de aandacht die het verdient, je leven lang, dat maakt je sterker.
Photocredits: Suzanne Oord-Klijndijk
Meer lezen over pijn?
- Niemand houdt van pijn – over depressie
- Eenzaamheid en pijn – kan ik nog liefdevol kijken na pijn?
- Ik ben de pijn – Jeroen Kloet wordt getroffen door een gedicht
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Geef een reactie