Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

May-May Meijer

May-May Meijer is ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht en oprichter van een vredesorganisatie.  Ze schreef onder andere de boeken ‘Hier ben ik‘ en ‘Missie Wereldvrede.

May-May heeft ook een website

Signaleringsplan om psychose te voorkomen – May-May Meijer

Dankzij haar Signaleringsplan om psychose te voorkomen kan May-May Stabiel blijven. In haar versie werkt ze met vier fasen.

May-May maakte voor het eerst kennis met een signaleringsplan door haar toenmalige behandelaar. Op basis daarvan heeft ze inmiddels een eigen signaleringsplan opgesteld om psychose te voorkomen. In haar versie werkt ze met vier fasen. Van elke fase benoemt ze haar eigen signalen en welke actie zijzelf of haar naasten het beste kunnen ondernemen.

De algemene elementen van een signaleringsplan zijn: de fasen, de acties die je zelf in een fase kunt ondernemen en de acties van anderen. Dit plan bevat elementen van mijn oude signaleringsplan. Het idee van een signaleringsplan is niet van mij. Ik heb het leren maken in het ziekenhuis De Rembrandthof, samen met mijn hulpverlener.

Fase 0: Evenwicht (alles is in orde)

Signalen:
– Ik voel me prima. Ik zorg om de week voor mijn zoon, en werk voor mijn vredesorganisatie, werk als ervaringsdeskundige in het ziekenhuis
– Ik praat zo nu en dan met Christus
– Geen pijn in de spieren in mijn rug, mijn hoofd zit stil
– Ik durf open te staan ​​voor mijn familie over wat ik denk
– Ik slaap genoeg
– Ik ga elke dag naar buiten

Acties van mijzelf:
– Ik blijf regelmatig joggen
– Ik doe rustig aan, neem voldoende pauze, werk niet te lang etc.

Acties van anderen:
– Geen

Fase 1: Het evenwicht is verstoord

Signalen:
– Ik slaap niet goed
– Ik heb moeite met dagelijkse dingen
– Ik heb moeite met harde geluiden (zoals een helikopter die komt overvliegen)

Acties van mijzelf:
– Ik doe het rustig aan. Ga naar buiten, wandel en praat met mijn goede vriendin of vriend
– Ik werk niet te lang
– Ik luister naar mezelf, ga naar buiten als ik voel dat ik dat nodig heb
– Ik zeg afspraken af als ik het te druk heb
– Ik bel niet (te veel)
– Ik praat met mijn zus

Acties van anderen:
– Ik geef aan dat ik het te druk heb
– Wees voorzichtig, praat met mij

Fase 2: Stress neemt toe (het gaat niet goed)

Signalen:
– Ik slaap ’s nachts niet
– Lichamelijke klachten: braken, het druk hebben, niet aan de telefoon kunnen zijn, pijn in mijn rug- en nekspieren
– Het gevoel dat geesten mijn lichaam en geest binnenkomen
– Ik ben erg wantrouwend/achterdochtig
– Ik vind het moeilijk om dingen in perspectief te plaatsen
– Mijn gedachten zijn erg druk
– Ik vergeet te eten en te drinken
– Ik focus te veel op één ding
– Gevoel dat ‘ik moet’
– Ik vind het moeilijk om een ​​normaal en dagelijks leven te leiden
– Gevoelens zijn een achtbaan, soms moeilijk om aangeraakt te worden, soms erg verdrietig

Acties van mijzelf:
– Ik ga wandelen
– Ik praat met mijn goede vrienden
– Ik ga weg bij de computer
– Ik gebruik slaapmedicatie indien nodig
– Ik bespreek of ik een hogere dosis antipsychotica nodig heb
– Ik kijk of ik mijn zus aan de telefoon durf te spreken
– Ik realiseer mezelf dat mijn zus er misschien meer van bewust is dan ik, hoe het met me gaat

Acties van anderen:
– Praat met mij, wees bij mij
– Stel me op een zachte manier vragen, zodat ik kan zien of de theorie die ik in mijn hoofd heb, werkt
– Zeg me dat ik de huisarts of het psychiatrisch ziekenhuis moet bellen

Fase 3: Crisis/psychose

Signalen:
– Braken
– Niet slapen
– Veel ‘in mijn hoofd zitten’, me niet concentreren in gesprekken
– Het idee dat de Nederlandse geheime dienst mij bespioneert, het gevoel continu getest te worden, dat er camera’s in huis zijn
– De overtuiging dat nieuws voor mij is bedoeld, een boodschap heeft en ik vertrouw de mensen van wie ik hou niet
– Ik praat met het antwoordapparaat in mijn telefoon om de geheime dienst te vertellen me niet te bespioneren

Acties van mijzelf:
– Ik neem contact op met de huisarts/psychiater indien dat nog lukt
– Ik loop buiten
– Ik bespreek hogere doses antipsychotica

Acties van anderen:
– Bespreek of ik in het ziekenhuis moet worden opgenomen.
– Praat met me. Zoals een verpleegster deed toen ik dacht dat ik de terroristische aanslagen in Nice veroorzaakte. De verpleegster vroeg me waarom ik dacht dat ik er verantwoordelijk voor was. We hebben er drie kwartier over gepraat. Toen liepen we naar buiten. Ik voelde me beter.

Voor verplegers en artsen:
Laat zien dat je om mij geeft en geef aan dat ik maar een tijdje in het ziekenhuis verblijf.

Notitie:
De fasen zijn niet altijd opeenvolgend. Soms kunnen dingen snel veranderen. Het belangrijkste is dat je leert om voor jezelf te zorgen. Voel hoe je je voelt en pas je daaraan aan. Neem rust indien nodig. En voor mij geldt: neem ook tijd om naar buiten te gaan.

Meer lezen over signaleringsplannen?

Illustratie: suzan masereeuw

Reacties

Eén reactie op “Signaleringsplan om psychose te voorkomen – May-May Meijer”

  1. Jos Raaphorst

    Hallo May-May,

    Goed dat je jouw signaleringsplan hebt laten zien. Andere cliënten kunnen hier veel van leren.

    Omdat ik mede door goed ziektebeeldinzicht van mijn schizo-affectieve stoornis en ik door mijn goed onderbouwde dopamine-hypothese de oorzaak denk te weten van mijn psychoses (en manie en depressie ) met de bijbehorende biochemie in hersenen, zijn voor mij de volgende symptomen voordat ik decompenseer belangrijk.

    Deze zijn: – Stress (ongezonde)
    – Angst (voor controleverlies)
    – Frustratie (is ook een vorm van stress)

    Deze symptomen ontstaan als je draaglasten in het leven groter zijn dan je draagkracht.
    Hoe je uiteindelijk omgaat met Stress, Angst en Frustraties wordt bepaald door je mate van emotionele verwaarlozing en daarmee draagkracht.

    Soms heeft een cliënt een aantal Ingrijpende psychoses nodig in zijn of haar leven, om bepaalde emotionele gebeurtenissen In zijn of haar leven die betrekking hebben op dit en/of vorig leven doormiddel van psychoses in de geest te helen.

    Dit was overduidelijk bij mij in mijn geest mijn vorig leven tijdens de Holocaust en Auschwitz.

    Mijn belangrijkste medicijn voor mijn potentiële Schizo-affectieve stoornis Is:

    – Goed ziektebeeld inzicht
    – Goed op elkaar afgestemde medicatie (bijwerkingen kunnen accepteren)
    – Geleerd van mezelf te houden en mijn grenzen aan te geven.
    – Mijn visie in het leven wat ik in mijn aankomende boek heb beschreven.

    May-May bedankt voor je signaleringsverhaal.
    Het prikkelt mij altijd om op dit soort bijdrages te reageren.

    Groetjes Jos.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *