Jeroen Kloet neemt de lezers regelmatig mee aan de hand van een gedicht. Hij reflecteert al schrijvend over zichzelf, zijn gedachten en zijn gevoelens. Zodoende komt hij weer een stap dichter bij zichzelf. En bij de lezers van PsychoseNet.
Storm
Onrust is weer binnen getreden
Het zo fijn rustig was in mijn hoofd
Geen idee naar de reden
Wat mij nu weer van vrijheid berooft
Onstuimig wordt stormachtig en meer
Beseffen dat het toch wel komt
Het gaat zo flink te keer
Dat de rede weldra in mij verstomt
Zittend op het bankje daar aan zee
Met mijn hoofd in de zilte lucht
Hoe kan ’t dat mijn rust verdween?
Zomaar als in een zucht
Hoe moeilijk om te verdragen
Dat het weer zich niets laat vertellen
Je jezelf mag leren dragen
Onder zon en regen verder mag herstellen
Ouder worden, lichamelijke gebreken
Onmacht, pijn en laten gaan
Vechten en strijden zal je verder doen breken
Als je wat is niet laat bestaan
Jeroen Kloet is psychiater en blogt op persoonlijke titel. Hij is initiatiefnemer van het Anti Stigma Café, een initiatief om stigma rondom psychische kwetsbaarheden te doen verminderen.
Meer informatie:
Jeroen?
Mooi en ook intens kijkje in een moment van je leven met dit gedicht.
Jouw onrust heeft, zonder aanleiding, opeens zoveel ruimte ingenomen. Je denken is gefocust op hoe dit zo groot is kunnen worden. Deze onrust probeert de overhand te krijgen over jouw vrijheid, jouw rust in je hoofd die je zelf hebt gecreëerd. De rust is weg en lijkt er niet meer toe te doen.
Je zit alleen op dat bankje daar aan zee. Je bent een onbegonnen strijd aangegaan in gesprek tegen je onrust die er niet mag zijn. Onrust die komt omdat het al je aandacht opslokt. Je bent er, voor jezelf, alleen, ook nog is in gevecht, of zonder gevecht.
Ik hoop dat de rust het overwonnen heeft…
heel mooi maar mijn ervaring is dat de storm pas overgaat met een goed persoonlijk contact
Ha, Gerrit! Heerlijke reactie…
Daar waar ik veel zinnen aan erkenning wil geven en wil begrijpen / samenvatten op welk punt Jeroen staat met dit gedicht,
doe jij dit alles in één zin aan. Geweldig.
Mooi gedicht, Jeroen, zou zelf ook meer rust in mijn hoofd willen. Heel lastig, maar we gaan doorrrr…..;-)