Paroxetine afbouwen. Vlinder schrijft: “Sinds 10 maand zit ik nu op 5 mg. Mijn afbouwproces is gestopt sinds het vorig jaar helemaal niet meer ging met de dosis die ik had (4 mg) én het toch nog weer proberen om stapjes lager te gaan om zo mijn doel te bereiken; 0 mg”.
Nu dus al een tijdje gestabiliseerd op die 5 mg en begin ik mij geregeld af te vragen;
Wat heeft het afbouwen mij gebracht?
Het heeft mij rust gebracht
Rust omdat dit afbouwen al jaren in mijn hoofd zat en ik het dolgraag wilde! Rust omdat ik nu weet dat dit het laagste is wat mij lukt. Innerlijke rust dus!
Het heeft mij weer heel veel zelfkennis gebracht
Want oh, wat ben ik geconfronteerd met mezelf, mijn valkuilen, mijn kunnen, mijn grenzen. Dat je (bijna altijd) sterker bent dan je denkt, en dat je ook meer kunt dan je denkt. Dat ik geregeld dacht mijn grens te hebben bereikt, maar door toch te vertrouwen op mijn kracht erachter te komen dat de grens nog niet bereikt was (de kracht van je mindset).
Ik ben meer spontaan
Meer ongeremd, meer natuurlijk in mijn doen en laten. Ik was vaak geforceerd in reacties of mijn doen en laten, geremd, dus kwam het gemaakt over, zo voelde het ook voor mij. Nu maak ik geregeld grappige opmerkingen grapjes, lach spontaan en het voelt ook spontaner! Meer echt, natuurlijk, minder geforceerd en dat is echt heerlijk!
Ik kan beter relativeren
Mijn emoties beter reguleren ook al zijn ze meer aanwezig. Dat klinkt raar, maar doordat de filter minder is, en mijn gevoelens en emoties puurder zijn, kan ik er beter bij en ze makkelijker reguleren.
En ja, gezondheidsvoordelen zijn er ook
Hoe minder chemisch hoe beter
Plus schijnen de receptoren in mijn hoofd grotendeels vrij te zijn van de anti-depressiva wat voor het brein beter is, bijvoorbeeld met betrekking tot.:
- Beroertes
- Betere coördinatie
- Minder vallen op latere leeftijd enz.
Met al deze voordelen neem ik dan ook de ‘nadelen’ voor lief, want helaas zijn die er ook.
De nadelen van het afbouwen
Mijn concentratie is een stuk minder
Lezen gaat lastiger, haken (wat toch echt een favoriete bezigheid is van mij) gaat lastiger omdat het concentreren moeilijk gaat. Soms ben ik zo moe in mijn hoofd dat ik tijdens het haken in slaap dommel, en dat komt niet door de ontspanning.
Het brein voelt wattig aan en ik ben nog chaotischer dan dat ik al was 🤭Ook heb ik een soort van gaten in mijn geheugen. Dan wil ik iets vertellen, of iets gaan doen, of ik bén wat aan het vertellen en ineens is mijn hoofd leeg. Totaal niet meer weten wat ik nu of wilde gaan doen, wilde gaan vertellen of aan het vertellen was! Dit is erg raar om mee te maken.
Snel overprikkeld
Prikkels komen meer binnen, ze komen ook heftiger binnen, het verwerken gaat lastiger. Systeem is dus geregeld overprikkelt, wat weer zorgt voor slechtere nachtrust. Voor mij zaak om echt bezigheden en activiteiten te managen om zo prikkels te beperken. Veel afwegen dus.
Een ontregeld zenuwstelsel
Door oppositional tollerance veroorzaakt door langdurig en veelvuldig gebruik van allerlei psychofarmaca. Hier heb ik nog het meeste hinder van, in combinatie met de prikkels. De verwerking van de prikkels gaat hierdoor ook lastiger.
Diep van binnen zit een soort schrikreactie waardoor ik vaak gespannen ben, geregeld wakker schrik in de vroege ochtend, of bij het in slaap vallen. Soms met random gedachten, soms met helemaal geen gedachten, soms met dingen die actueel zijn die maken dat ik wakker schrik, met bijbehorend nerveus gevoel.
Na lang observeren ben ik erachter gekomen dat dit een ontzettende diepe onzekerheid is gepaard met angst. Mezelf geruststellen en het verder geen aandacht geven werkt. Net als mediteren, goed in contact blijven met mijn lichaam om zo te blijven voelen wanneer grenzen bereikt worden, activiteiten en drukte managen, cafeïne beperken en wandelen. Wandelen, het liefst in de natuur.
Dit alles kost veel energie
Ik ben sneller vermoeid, het leven kost me meer energie. En toch ben ik blij dat ik het gedaan heb, dat ik mijn lichaam zoveel mogelijk ‘natuurlijkheid’ terug heb kunnen geven, dat ik mezelf mijzelf weer grotendeels terug heb kunnen geven!
Ik heb vertrouwen in de toekomst, dat alles zich nog meer herstelt, dat het tijd nodig heeft, dat het fysieke herstel tijd kost. Ook voor het emotionele stuk. Steeds een beetje beter leren omgaan met.
Naar 0 afbouwen heb ik losgelaten
Dat ga ik echt niet trekken, ik wil het ook niet maar ik durf het ook niet. Als ik zie hoe ik nu reageer, op deze mindering, van 5 mg, hoelang ik erover heb gedaan (bijna 2 jaar) én de restklachten die ik ervaar, ga ik naar 0 gewoonweg niet redden, zowel emotioneel als fysiek trek ik dat niet.
Plus dat ik Jim z’n woorden goed heb onthouden: “als je bij 0 bent, dan ben je er nog niet. Dan begint het vaak pas”. Het is goed zo!
Warme groet Vlinder
Meer lezen over afbouwen?
Heb je een vraag over medicatie?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de PsychoseNet Shop al?
Goede boeken over de Nieuwe GGZ, Psychosegevoeligheid, Trauma en nog veel meer!
Geef een reactie