Al tien jaar kampte Esmeralda met een bipolaire stoornis voordat ze in 1988 eindelijk wordt ingesteld op lithium. Ze ziet Lithium als een fiets met trapondersteuning: “als je zelf niets doet, kom je niet vooruit“.
Ik neem trouw mijn medicatie en ga naar het pillenkwartiertje. Tot 2007 ben ik klachtenvrij, mede dankzij de in 1990 toegevoegde noodmedicatie. Die neem ik elke keer als ik stevige stress ervaar. In 1991 staak ik tijdelijk zonder problemen mijn medicatie vanwege zwangerschap. Na de bevalling begin ik weer met lithium.
Omdat mijn nierfunctie achteruit gaat, besluit de psychiater in 2007 om de dosis lithium te verlagen
Bij verlaging van 800 naar 600, en vervolgens naar 400 mg een half jaar later, heb ik binnen twee maanden een psychose. Noodmedicatie blijkt bij 400 mg lithium geen effect te hebben.
Tijdens een eendaagse opname wordt lithium verhoogd naar 800 mg, om al snel na de opname weer verminderd te worden naar 600 mg. Omdat de nierfunctie niet verbetert vraagt de psychiater mij in 2009 opnieuw om de dosis af te bouwen naar 400 mg. Met een psychose als gevolg.
Tijdens een tweeweekse opname wordt lithium verhoogd naar 800 mg en er wordt een een antipsychoticum aan toegevoegd. Door dat antipsychoticum stijgt de lithiumspiegel tot 145 mmol/liter en word ik doodziek. Enige tijd na de opname wordt lithium weer verlaagd tot 600 mg.
Omdat ik niet nog een keer door vermindering van medicatie psychotisch wil worden, zoek ik naar manieren om wat beter te kunnen omgaan met stress
Ik kom tot de conclusie dat in het donker blijven tijdens stressvolle perioden een psychose voorkomt. Dat is voor mij een prima alternatief voor noodmedicatie.
In 2011 verlaag ik zelf met succes de dosis lithium van 600 naar 400 mg. Tijdens de vijfjarige ruzie om de erfenis neemt, door voortdurende blootstelling aan stevige stress, de stressgevoeligheid bij mij af. Ook zonder noodmedicatie blijf ik stabiel.
Mijn nierfunctie verslechtert echter en de nefroloog dringt in 2019 aan op afbouwen van lithium.
De psychiater wil daar niets van weten
Ik heb geen zin om tot het allerlaatste moment te wachten met het afbouwen van lithium. Ik weet immers niet voor wat voor verrassingen ik dan kom te staan.
Daarom begin ik in september 2019 zelf elke maand de dosis met 100 mg te verminderen. Als ik nog 100 mg gebruik, beland ik in een psychose. Ik vraag om een vrijwillige opname. De eerste tien dagen krijg ik geen medicatie.
Na overplaatsing naar een gesloten afdeling krijg ik vijf dagen lithium. Daarna worden mijn lithiumspiegel en nierfunctie gemeten. Gedurende de vijf daarop volgende dagen wordt tegen me gezegd dat ik lithium krijg, maar in werkelijkheid wordt me een antipsychoticum gegeven.
Na twee dagen begin ik me duizelig en draaierig te voelen
Vervolgens krijg ik huilbuien, dagschommeling en concentratiestoornissen. Ik begin te vermoeden dat ik geen lithium krijg. Bij de vijfde dosis bijt ik de pil door. Die smaakt niet naar lithium. Ik concludeer dat ik in plaats van lithium een antipsychoticum krijg.
Om de bijwerkingen van het antipsychoticum te verminderen, ga ik veel bewegen. Dat helpt: ik slaap beter dan de nacht ervoor.
De volgende dag is er een bespreking over mijn eventuele ontslag
Uit het genoemde bloedonderzoek blijkt dat mijn nierfunctie is verbeterd van 47 eGFR naar 56 eGFR en dat mijn lithiumspiegel 0,6 mmol/liter is. Tegen het advies van de psychiater ga ik naar huis, zonder dat ik ben ingesteld op lithium. Thuis neem ik de dosis lithium die ik ook voor mijn opname kreeg: 400 mg.
Het duurt 21 dagen voordat mijn drukke gedrag weer normaal is. Lithium is blijkbaar niet echt een snelwerkend middel. Een nieuwe psychose doet zich niet voor. Inmiddels is het mij duidelijk dat ik lichamelijk afhankelijk ben van lithium.
Intussen is mijn man enthousiast op zoek naar gelijkvloerse woonruimte
Op een gegeven moment stelt hij voor om de makelaar van de verkoper te laten optreden als onze aankoopmakelaar. Dat gaat me te ver. Ik dring er na een eerste bezichtiging bij mijn man op aan om een bouwkundig onderzoek te laten doen. En terecht, want er blijken nogal wat zaken aan de beoogde woning mis te zijn.
Met een overheidsinstantie ontstaat een maand na mijn ontslag een dermate onduidelijke communicatie dat ik langdurig stevig in de stress schiet. Een psychose blijft uit, maar ik word wel elke nacht om 03.00 uur bezweet wakker. Daarna kan ik de slaap niet meer vatten.
Ik besluit om ontspannen in bed te blijven liggen, me concentrerend op de plekken in mijn lijf met vastzittende stress
Na twee weken verdwijnt langzaam de onrust, maar pas na vier weken herstelt mijn slaap- waakritme zich weer.
Esmeralda Good (pseudoniem) is een jonge blom van 64 jaar met een bipolaire stoornis. Ze is zoekende naar alternatieven voor en aanvullingen op bestaande behandelingsmethoden.
Geef een reactie