‘Lekker even roddelen’
Veel tijd in mijn leven heb ik besteed aan klagen. Ik heb altijd veel commentaar en vind dingen en mensen niet zo snel goed genoeg om te accepteren zoals ze zijn. Meestal vind ik wel iets om op te merken over mijn buren, mijn vrienden, mijn partner, mijn bakker, mijn werk, mijn land, mijn familie en mezelf. Ik ben ongelooflijk kritisch en dat is doodvermoeiend.
Dat is pas het begin van de ellende, want het ergste is dat ik over A klaag tegen B en over B klaag tegen A. Ik zit altijd te zeuren over mijn partner tegen mijn vrienden. Ze moeten er onderhand gek van zijn geworden. Thuis zit ik zo vaak over mijn collega’s te klagen dat mijn vriend hun gedrag en woorden beter kan nadoen dan ik. Over mijn vrienden zit ik te klagen tegen mijn kennissen en over mijn kennissen tegen mijn poes. Ik klaag per definitie nooit tegen degene over wie het gaat.
Dit alles werd me een keer duidelijk toen ik zat te klagen over anderen die altijd maar aan het klagen waren. Jezus, kan hij nou niet eens ophouden met zeuren en zeiken? Waarom zit zij zo eindeloos te jammeren over haar man en kinderen tegen mij? Daar kan ík toch niks aan veranderen? Maar zoals altijd als iemand aan het klagen is, zie ik mezelf gedwee knikken en het met de klager zogenaamd eens zijn, en achteraf klaag ik tegen iemand anders dat die persoon zo tegen mij aan het klagen was.
Als je tegen de verkeerde persoon klaagt
dus niet tegen de veroorzaker van je klacht, dan zijn de gevolgen uitsluitend negatief. Je verandert niets aan wat er verkeerd gaat. Als je klaagt over het gedrag van A tegen B, dan zal A daar vrolijk mee doorgaan, hij weet namelijk niets van jouw ongenoegen. In de tweede plaats zit je de tijd te verdoen van B want die kan er niets aan veranderen. Luisterende B voelt zich gebruikt en denkt (onterecht) dat hij of zij met je mee moet lullen.
Maar het vervelendste is dat de persoon over wie je klaagt die kritiek uiteindelijk toch hoort – indirect. Hij hoort dat je geklaagd hebt over hem en die kritiek zal door de tussenliggende persoon of nog erger, tussenliggende personen, alleen maar scherper geformuleerd zijn, waarschijnlijk zijn overdreven en dus veel harder aankomen. De persoon over wie je hebt geklaagd voelt zich gekwetst, de sfeer wordt akelig en hij zal zich bovendien niet erg gemotiveerd voelen om zijn gedrag te verbeteren, vaak zelfs het tegenovergestelde.
Ik ben vreselijk bang en laf. Ik klaag tegen de verkeerde persoon omdat ik bang ben dat de persoon op wie ik kritiek heb mij iets vreselijks gaat aandoen als ik tegen hem of haar persoonlijk klaag. Als ik op die manier klaag, is het namelijk altijd meteen ruzie. Dat komt omdat, als ik één keer per jaar tegen de veroorzaker persoonlijk klaag, ik me veel te lang heb ingehouden en dan ontplof, met als gevolg ordinair geschreeuw.
De oplossing is om wel te klagen
tegen de desbetreffende persoon maar op een aardige manier, zodat die ander zich niet gekwetst voelt en met opgeheven hoofd verder kan. Handig is om niet te zeggen: ‘Hou nou eens op met dit fout te doen!’, maar wel: ‘Zou je in de toekomst dit alsjeblieft anders willen doen?’ Verder is het beter om niet te zeggen: ‘Dat doe jij fout’, maar: ‘Zo voel ik mij erdoor’. Ten slotte is het beter om er niet te lang mee te wachten, anders gaat het gisten en stinken.
Klagen is gezond, maar je moet het wel goed doen.
TIPS
- Klaag uitsluitend tegen de veroorzaker van je klacht.
- Zeg hoe het jou doet voelen.
- Formuleer de klacht als een vraag voor in de toekomst.
Geef een reactie