Marian heeft al op jonge leeftijd -aanvankelijk onbewust- herinneringen aan vorige levens. Uiteindelijk loopt ze hierdoor vast en raakt ze alle gevoel voor realiteit kwijt. Ze schreef er een boek over, met een link tussen het paranormale en de psychiatrie.
Als klein meisje wist ik al dat ik ‘zuster’ wilde worden, en dat werd ik dan ook. Zuster in de psychiatrie. In 1971 startte ik met de opleiding, doorliep deze keurig zonder oponthoud en behaalde in 1974 mijn diploma. Ik had leuk werk en onregelmatige diensten vond ik prima; ik werd later zelfs vaste wacht. Goed te doen met jonge kinderen, en ook al omdat mijn man parttime en onregelmatig werkte.
Ik heb me altijd verbonden gevoeld met de psychiatrisch patiënt
Waarom, daar kon ik de vinger niet op leggen. Ik dacht, omdat dit beroep zo helemaal bij mij hoorde. Ik had ook een groot vertrouwen in de patiënten en maakte soms afspraken met hen die eigenlijk niet toegestaan waren.
Na verloop van jaren begon ik mij dingen te herinneren -vooral tijdens mijn werk- die te maken hadden met een vorig leven. Aanvankelijk kon ik dat niet plaatsen, maar de herinneringen werden duidelijker. Ik haalde het echter niet in mijn hoofd anderen te laten delen in deze ervaringen, want er was -mijn leven lang- altijd die achterliggende gedachte: ‘Dan verklaren ze me weer voor gek!’
Na 34 jaar lang mezelf te hebben verloochend en voorbij gerend, omdat ik niet durfde te laten zien wie ik werkelijk was vanwege mijn diepliggende angsten, liep ik volledig vast.
Was geestelijk en lichamelijk aan het eind van mijn Latijn; kon niet meer werken, voor mezelf of gezin zorgen en was alle gevoel voor realiteit kwijt
Ik had een enorme aversie tegen medicijnen, ook oud zeer uit een eerder leven bleek later, en kwam na lang zoeken via mijn moeder terecht bij een magnetiseur. Zij hielp mij -door mij energetisch te behandelen- om mijn balans te hervinden. De rust die ik daardoor kreeg stelde mij in staat om bij volle bewustzijn terug te kijken naar mijn verleden en vorige levens.
Nu kon ik zelf de antwoorden geven op het hoe en waarom ik was vastgelopen
De puzzelstukjes vielen uiteindelijk op hun plek, maar dat ging niet van de ene op de andere dag. In het kort waarom ik vastliep:
In mijn vorige leven werd ik voor gek verklaard vanwege mijn helderziende waarnemingen en opgenomen in een psychiatrische inrichting. Maar ik was verre van gek, alleen anders. Dat anders werd niet begrepen. Zo ging dat in die tijd. Nu begreep ik ook waarom ik mij zo verbonden had gevoeld met psychiatrisch patiënten en het altijd voor hen opnam. Daarbij begreep ik waarom ik werd geprikkeld om me dat te herinneren: de traumatische ervaringen uit mijn vorige leven moesten nog verwerkt worden. Daarvoor moest ik het eerst begrijpen, verwerken en uiteindelijk accepteren.
Ik zat dus vanwege de nare ervaringen, opgelopen tijdens mijn vorige incarnatie, met mezelf in de knoop. Verdrong volledig het paranormale, omdat mijn ervaring was: ‘Als je eerlijk bent en laat zien wie je bent, dan verklaren ze je voor gek!’
Vanuit mijn herinneringen en ervaringen heb ik een boek geschreven, met een link tussen het paranormale en de psychiatrie.
Het boek bestaat uit drie delen; drie incarnaties, die onlosmakelijk met elkaar te maken hebben. Goed leesbaar voor jong en oud, zonder moeilijke termen. Als voorbereiding op het uitgeven ervan was ik al met een blog gestart. De titel van het boek is: ‘Dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!’ De titel is ontleend aan de opmerking die iemand maakte bij de rondvraag aan het eind van mijn lezing: ‘Psychiatrie Paranormaal Bekeken’, zo’n 25 jaar geleden.
Die persoon zei toen letterlijk:
“Ik ben zelf opgenomen geweest in de psychiatrie
maar wat ik hier vanavond van jou gehoord heb
dáár heb ik mijn leven lang op gewacht!”
Die opmerking bezorgde mij kippenvel tot op mijn kruin!
Ik begreep dat het delen van mijn ervaringen voor anderen nuttig zou kunnen zijn. Maar alles op zijn tijd, ook voor mij.
Een paar citaten uit mijn boek:
“Pas als je de mogelijkheden kent kun je kiezen.”
“Alle pijn en nare ervaringen die dagelijks het bewustzijn vertroebelen,
dienen vroeg of laat opgeruimd te worden,
teneinde een zekere helderheid te verwerven.”
Dit gastblog eindig ik zoals ik al mijn blogs beëindig:
Onderzoek alles, behoud en deel het goede, maar blijf altijd kritisch!
Marian van Hattem is in 1952 geboren. Ze is getrouwd, moeder en oma. Marian is psychiatrisch verpleegkundige met een praktijk voor alternatieve geneeswijzen en is schrijfster.
Geef een reactie