Al vaker schreef José over haar psychosen. Dit keer vertelt ze over het hoe en waarom ze probeert zonder medicatie verder te gaan. Haar behandelaar vindt dit geen goed plan. Maar José zet door: “Wat de medicatie met mij heeft gedaan is met geen pen te beschrijven.”
Wie mij kent weet dat ik sinds de overgang regelmatig psychosen heb. Het veranderde mijn leven resoluut. Ieder jaar gebeurt het weer, meestal in hetzelfde seizoen. Daarom ben ik nu naar seizoensgerelateerde ziekten en oplossingen aan het zoeken. Gelukkig krijg ik daar hulp bij. Op dit moment leen ik een daglichtlamp om te zien of die mijn stemming en hormoonspiegels kan beïnvloeden en psychose kan voorkomen.
Ook ben ik medicatie aan het afbouwen
Dat is spannend. Maar mijn insteek is dat de medicatie de rest van het jaar nauwelijks bijdraagt aan voorkomen of genezen. Ook niet tijdens psychosen zelf; ze moeten simpelweg uitrazen. De GGZ en ik denken daar verschillend over. Daarom zit ik nu in deze experimentele fase en slik ik sinds een half jaar nauwelijks medicatie. Soms hoor ik in de verte wel stemmen, maar gelukkig gaat dat steeds voorbij.
Wat de medicatie met mij heeft gedaan is met geen pen te beschrijven
Allereerst merk je niet meteen dat het je verandert, maar toen ik er woorden aan kon geven werd het steeds duidelijker. Het is alsof er een zware deken over je heen ligt waardoor je jezelf niet meer voelen kunt. Je gevoelsleven verzwakt en verandert. Daardoor herken je je eigen signalen niet meer. Dat heeft effect op hoe je in de wereld staat. Ik vond alles best, ook de niet leuke dingen. Leuke dingen gingen aan me voorbij zonder enthousiasme. Het leven had geen verbindingswaarde meer, m’n ware zelf zat ergens ver weggestopt. Je zintuigen zijn afgevlakt, en daardoor ook het lijntje met je levenslust. Zelfs pijn heb je nodig om je te heroriënteren in je leven, maar ook dat voelde ik niet meer. Ik leed, maar had het niet in de gaten.
Daarnaast werd ik alsmaar dikker, ik kwam ruim veertig kilo aan
Bovendien werden mijn bloeddruk en cholesterol steeds hoger. Ook had ik last van vele bijwerkingen, zoals onwillekeurige kauwbewegingen. Ik weigerde daar weer extra medicatie voor te nemen. Ik voelde me letterlijk zwaarder en zat als een zak aardappels op de bank, mede door initiatiefverlies en andere bijwerkingen. Veelal kon ik de dagelijkse activiteiten niet meer opbrengen. Ik verzorgde mezelf slecht, had geen puf en zin om te koken, te douchen of iets aan het huishouden te doen. Toch was ik niet ontevreden, ik wilde niet veel meer. Maar ik miste mezelf. Mijn hoop op een ander leven was er vaak niet meer, ik dacht dat het voor de rest van mijn leven zo moest zijn. Ik kreeg last van zingevingsproblematiek. Mijn streven werd medicatie afbouwen en de vrijheid krijgen om mijn psychosen uit te zitten. Ik wist inmiddels dat ze ongeveer drie maanden duurden en daarna wegstierven. Ik dacht dat dat dingen zou veranderen, weer mogelijkheden zou geven mezelf terug te vinden. Daar ben ik nog steeds mee bezig. Ik draag nu vooral zelf de bewijslast dat het ook zonder medicatie zou kunnen, wel met een vinger aan de pols. Mijn omgeving en mijn hulpverleners zijn daar niet voor. Maar ik ben vastbesloten te laten zien dat het wel kan!
Daarnaast zijn mijn huidige klachten vooral van lichamelijke aard
Ik vind het stuitend dat er vanuit de hulpverlening zo weinig is gekeken naar mijn lichamelijke gesteldheid. Dat de puntjes niet verbonden zijn, dat dat te maken heeft en had met mijn medicatie. Daar zou meer hulp en zorg naartoe moeten. Een vriend zei: een bijwerking is ook een werking! Ik voel me erg ongelukkig met mijn gewicht en afvallen en bewegen gaat echt heel moeizaam. Het heeft iets met hormonen te maken. Ik heb het zelf uitgezocht, mijn behandelaren geven deze info niet. Buiten psychosen om functioneer ik normaal. Voor zover je van normaal kan spreken bij een dwarsligger en kritisch denker. Dat denken heb ik trouwens veelal afgeleerd. Teveel daarvan is niet goed voor je. Het gaat vooral om het voelen en hoe je daarmee omgaat.
Ik heb me spiritueel enorm ontwikkeld. Dat steunt me in dit proces
Als de GGZ wil vernieuwen in de aanpak en kijk op ziekte en behandeling, mag er ook meer aandacht komen voor het natuurlijke aspect; het natuurlijk uitdoven van psychose. Natuurlijke middelen kunnen daaraan bijdragen, ook in de vorm van suppletie. Die brengen tenminste minder of geen schade en doen goed werk. Ook mag er meer voorlichting en begeleiding komen. Alle antipsychotica maken je dik, veel antidepressiva ook als je al aanleg hebt. Gewicht speelde heel mijn leven al een rol. Sommigen ontlopen de dans en kunnen op gewicht blijven. Waar ligt dat aan? Dat daar nog geen onderzoek naar gedaan is!
Tenslotte heeft onze voeding effect op alle stofwisselingen in het lichaam
En daarom ook op het hormonale stofwisselingsgestel. Met voeding kun je veel doen. Jezelf helen. Ook met betrekking tot psychosen. Het duurt alleen langer. Gaan wij mensen die een levensbelangrijke crisis zoals een psychose of depressie de tijd geven daar op een andere manier uit te komen in plaats van chemische medicatie met veel ongewenste bijwerkingen? Een psychose is niet alleen iets heel ingrijpends, het kan ook op een positieve manier bijdragen aan wat er in je leven om verandering vraagt. Het brengt dingen naar buiten en kan je uiteindelijk ook bevrijden. Dat is wat er met mij gebeurd is.
Ik zou wel weten wat ik zou kiezen en wat ik hierin wil onderzoeken!
Meer lezen over een medicijnvrije behandeling?
In Noorwegen durfden ze het. Klik hier voor meer informatie.
Geef een reactie