“Een diagnose als deze heeft verstrekkende consequenties voor de rest van je leven.” Dat was de boodschap die Annelies kreeg toen ze hoorde dat ze een psychose had gehad. Twaalf jaar later getuigt haar verhaal bijna van het tegenovergestelde. Ze ging van schaamte naar zelfvertrouwen.
Ik was altijd het voorbeeldmeisje. Vriendelijk, sociaal en als dochter van een marechaussee netjes opgevoed. Alles keurig volgens de regels.
Totdat ik twaalf jaar geleden ineens een joint aannam van een buurman. Dat diezelfde buurman niet zo betrouwbaar was als ik dacht, merkte ik daarna.
Op slot
Terug in mijn studentenkamer stak ik ‘m op. Na twee of drie trekjes voelde ik me niet goed worden. Omdat ik een heel naar onderbuikgevoel kreeg, deed ik intuïtief de deur op slot. Dat was de laatste heldere gedachte die ik had.
‘Zoef Zoef de Hazen’…
Wat er toen gebeurde: ik raakte mezelf volledig kwijt. Ik gleed in een psychose en transformeerde tot wereldleider. Het was de heftigste dag van mijn leven. Een dag later zat ik met mijn ouders bij de huisarts. Hij herkende mijn verhaal. Veel van zijn patiënten hadden namelijk dezelfde soort ervaringen. Omdat de huisarts consequent dezelfde overeenkomsten zag, had hij zelfs een eigen naam bedacht voor deze patiënten: ‘Zoef Zoef de Hazen’. Zijn logische verklaring was dat het áltijd om jonge mensen ging die voortdurend bezig waren, nooit stilzaten en steeds voor andere mensen zorgden.
Opname
De huisarts verwees me door naar de GGZ. Ik verkeerde nog half in een waan, maar was gelukkig iets helderder. Ik herinner me dat ik me die eerste keer bij de voordeur van de GGZ nog bijzonder voelde, want ik was immers een wereldredder. Toen ik daar de tweede keer stond was ik ervan overtuigd dat ik een zware beperking had.
Psychose? Ik?
Ik kreeg niet alleen een diagnose, ik kreeg ook medicatie. Antipsychotica. Dus dát had ik, een psychose. Nauwelijks bijgekomen van de schrik vertelden hulpverleners wat daarvan de consequenties zouden zijn voor de rest van mijn leven. Ik zou nooit meer volledig kunnen werken. En dat ik met mijn psychosegevoeligheid wel heel goed zou moeten overwegen of ik ooit kinderen zou willen krijgen.
Schaamte
Daar zat ik dan. Het keurige meisje compleet verslagen. Ik durfde de eerste weken tegen niemand te zeggen dat ik geblowd had. Ook voelde ik niet de ruimte om mijn jeugdtrauma’s te delen. Ondanks het feit dat ik weet dat de behandelaar me met de juiste intenties behandelde: ze heeft me meer beschadigd dan geheeld.
Nu, twaalf jaar verder, ben ik de trotse moeder van twee prachtige dochters. Ik ben eigenaar van verschillende bedrijven en geniet elke dag van mijn bevoorrechte leven. Echt waar. Dat komt niet door de GGZ. Dat heeft veel andere mooie en leerzame redenen.
Dankbaar
Toch ben ik de behandelaar met terugwerkende kracht dankbaar. Zonder haar was er geen Samen Sterk Zorg. Zonder haar had ik niet de drive gehad om de wereld van de GGZ te veranderen.
Annelies Kuipers. Wil je meer over mij weten? Voel je vrij om een berichtje te sturen. Wil je meer over haar weten? Voel je vrij om een berichtje te sturen.
Meer informatie:
Geef een reactie