Fotcredits: Kei, Pixabay
Voor Leonieke was God jarenlang een bron van inspiratie, troost en richting. Haar geloof vormde het fundament voor haar bestaan: een diep geworteld vertrouwen in een liefhebbende God die haar zag, kende en leidde. Maar dat fundament is gaan wankelen.
In dit eerlijke en indrukwekkend verhaal deelt Leonieke hoe haar geloof zich ontwikkelde, hoe ze wonderen en diepe ervaringen meemaakte, maar ook hoe haar psychose uiteindelijk het geloof onder druk zette. Haar verhaal werpt vragen op over geloof, geestelijke gezondheid, en hoe we omgaan met verlies van houvast. Een kijk in hoe het geloof voor Leonieke bergen kon verzetten tijdens haar psychose.
God was een lange tijd inspiratie
Er zijn nog talloze mensen die in God geloven. De God van de Bijbel, noem ik Hem maar even. Mijn ouders geloven nog in Hem, een nicht van mij, mijn zusje en haar man, mijn vriendinnen en talloze anderen. God en de Bijbel zijn voor veel mensen nog een belangrijke inspiratiebron. Ze voelen zich gezien en gekend door God, en ze vinden in het geloof idealen waar ze voor kunnen gaan in hun persoonlijke leven of in hun werk.
Zo was dat voor mij ook lange tijd. “God liefhebben met heel je hart, ziel en verstand, en je naaste als jezelf” was voor mij een heel belangrijk voorschrift om na te streven en om vanuit te leven. En het geloof dat God van mij houdt en mij heeft gewild, en dat Hij mij ziet en voor mij zorgt, was een grote troost voor mij en een kracht om door te gaan in mijn leven. Ook gaf het geloof in een God die “de Eerste en de Laatste” is, “het Begin en het Einde”, het gevoel dat ik was opgenomen in een groter geheel, in een plan van God met deze wereld en met de mensen. En ik hoorde bij een gemeenschap: de wereldwijde kerk van God.
Het fundament
Nu ben ik moe van God en de kerk en de Bijbel. Sinds ik uit mijn psychose ben, zegt het me allemaal niks meer. Het doet me niks meer en ik ben beschaamd en bang. God was het fundament onder mijn bestaan, mijn leven lang. In de kerk leerde ik en in de Bijbel las ik dat God liefde is, en dat er engelen zijn die je beschermen en helpen. Ik leerde dat God met Zijn Heilige Geest om je heen is: voor en achter je en boven en onder je. Waar je ook gaat, God is er.
Dat kon ik wel goed gebruiken, want ik was een angstig meisje, en ik voelde me erg eenzaam, thuis en op school. Ik besloot mijn leven aan God te wijden, om alles te doen wat Hij van mij wilde: elke dag Bijbel lezen en bidden, God liefhebben met alles wat je in je hebt en je naaste als jezelf, onrecht bestrijden. Er werd mij een soort nuchter geloof bijgebracht, namelijk dat God niet altijd alles doet en geeft wat je van Hem vraagt en dat Hij je geen leven heeft beloofd waarbij alles over rozen gaat, maar dat je leven bij Hem geborgen is, je van Hem bent en dat Hij uiteindelijk alle tranen van de ogen zal afwissen.
Wonderen
En wonderen dan? Doet God nog wonderen? Er is mij een tijdje geleerd dat God vandaag de dag geen wonderen meer doet zoals in de begintijd van de christelijke kerk. In de begintijd zouden die wonderen, zoals genezing van ziekte en opwekking uit de dood, nodig zijn geweest om een boost te geven aan de verspreiding van het evangelie. Nu het evangelie over de wereld verspreid is, zou God dat soort wonderen niet meer nodig vinden. Wel zouden er nog wonderen kunnen gebeuren in afgelegen gebieden die nog niet door het evangelie bereikt zijn.
Evengoed werd mij bijgebracht dat ik al mijn noden aan God mag voorleggen in gebed, en dat ik Hem mag vertrouwen. En in de Bijbel staat dat een geloof zonder twijfel bergen kan verzetten (zie bijvoorbeeld Marcus 11:20-24 en Jacobus 1:5-8). David dicht in Psalm 18 dat hij met God over een muur springt. En zo staat de hele Bijbel vol van voorbeelden van mensen die door God, op gebed, worden gered van vijanden of van ziekte of van de dood.
Droom
Dus ja, elke dag las ik in de Bijbel en bad ik tot God. Ik probeerde zonder twijfel alles van Hem te verwachten en op Hem te vertrouwen. Een tijdlang merkte ik niks van God. Ik bad en bad en bad, om genezing van mijn broer die schizofrenie had, om een liefdevollere relatie tussen mijn familieleden, dat mijn angsten zouden stoppen… maar er gebeurde niks.
Tot het jaar 2000. In dat jaar studeerde ik af en ging ik weer tijdelijk bij mijn ouders wonen nadat ik mijn studentenkamer in Maastricht had opgezegd. Het ging toen slecht met mij. Ik was ingestort nadat een zus en haar man bij mij op bezoek waren gekomen en mijn zus psychotisch bleek te zijn. Dat bleek voor mij de spreekwoordelijke druppel te zijn. Voorts liet ik bij mijn vertrek uit Maastricht iemand achter die voor mij erg belangrijk was. Ik had daar diep verdriet over. Totdat ik ’s nachts een keer een droom kreeg waarin God mij liet weten dat ik hem over vier jaar weer zou zien. Dat maakte mij rustig, en ik wist vanaf toen dat ik daarin op God moest vertrouwen, en dat Hij mij de weg zou wijzen.
Engel
Vier jaar later, ik had inmiddels een baan en een eigen zolderkamertje waar ik woonde, reisde ik met de trein naar mijn ouders. Ik dacht aan mijn droom van vier jaar eerder en ik vroeg mij af wanneer ik “hem” weer zou zien. Bij het juiste station aangekomen, liep ik naar buiten, naar de bussen. Maar ik wilde eerst geld pinnen voordat ik de bus pakte. Dus ik ging in de rij voor het pinautomaat staan. Opeens voelde ik een aanwezigheid naast mij. Een kracht. Ik schrok er erg van. En ik durfde me nauwelijks te bewegen.
Toen hoorde ik een stem tegen mij zeggen: “kijk eens om je heen, misschien zie je iets bijzonders”. Ik draaide mijn hoofd voorzichtig naar links. En daar, op 50 meter afstand ongeveer, stond de knul op wie ik zo verliefd was geweest in Maastricht. Ik keek een tijdje, vol ongeloof. Ik moest opschuiven in de rij. Vervolgens keek ik weer, maar toen was hij verdwenen. Ik realiseerde me dat het een engel was geweest die ik had gevoeld en die tegen mij had gesproken. En ik werd bevestigd in mijn idee dat God mij zag en van mij hield en mij bijstond.
Liefdevolle kracht van God
Na deze gebeurtenis, waarover ik aan niemand iets vertelde, ging ik gewoon door met mijn leven, te weten mijn baan en op zondag naar de kerk. En ik probeerde nog een studie rechten. Ik verhuisde naar een koopflat. Ik kwam op mijn werk in de problemen door een collega die mij seksueel intimideerde. Daar werd ik erg ziek onder. Dat loste zich uiteindelijk op doordat ik mijn manager vroeg of ik op een andere kamer mocht zitten.
Ook werd deze collega uiteindelijk ontslagen nadat er door iemand anders over hem was geklaagd en er porno op zijn computer was gevonden. De intimidaties hadden veel impact op mij gehad. Ik praatte er met mijn predikant over want ik voelde mij erg eenzaam eronder. Het gesprek met deze predikant leidde ertoe dat ik een hele sterke liefdevolle kracht van God om mij heen voelde. Die kracht gaf mij kracht en moed om weer door te gaan op mijn werk. In 2008 begon ik aan mijn studie Islam. In 2010 solliciteerde ik bij een specialistische afdeling, waar ik werd aangenomen. Van daaruit wilde ik naar de AIVD.
Het was God niet
In 2011 kwam ik weer in de problemen door een collega door wie ik mij geïntimideerd voelde. Een verwarrende periode volgde. Vanaf januari 2012 omgaf God mij met een kracht. Een hele sterke kracht. Hij greep mij vast. In mijn nekvel als het ware. Het was de Heilige Geest. Ik schreeuwde en huilde en gooide me op de grond om ervoor te zorgen dat Hij mij zou loslaten, want ik was bang. Maar Hij liet me niet los. En dat bleef zo in de 12 jaren daarna. God greep in om mij te redden en om mijn leven vanaf dan met stevige hand te leiden. En Hij gaf mij een taak.
Ook kreeg ik vrienden van de AIVD en politie die met mij meeluisterden via afluisterapparatuur. Zij moesten mij helpen. Zo heb ik nog een tijd door kunnen werken en mijn studie ook nog kunnen afronden. Maar ik werd ziek, kreeg een WIA-uitkering en werd ontslagen. Rond de jaarwisseling van 2023/2024 ben ik uit mijn psychose gekomen. De kracht van God verdween, mijn vrienden verdwenen. Sindsdien zegt God mij niks meer. Ik haat Hem zelfs. En ik weet niet meer hoe ik nu verder moet en wie mij gaat helpen.
Leonieke heeft ruim 20 jaar bij de overheid gewerkt, en heeft daarnaast meer dan 8 jaar gestudeerd. Zij is 12 jaar aaneengesloten psychotisch geweest, maar nooit opgenomen geweest. Ze zit ergens op het autismespectrum en herkent zich in hoogbegaafdheid.
Meer lezen over Geloof?
- Herstel en geloof – Jezus (her)vonden!
- Geloof, de kerk en psychose – Een persoonlijke geloofservaring
- TOT GOD – Een voorstelling over psychosegevoeligheid
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie