Tamar vertelt over haar psychosegevoeligheid en hoe ze haar leven weer heeft opgepakt. Tamar: “Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om de reguliere zorg te overtuigen van mijn waarheid en een vernieuwde aanpak om zonder medicatie verder te gaan.”
Het wordt tijd dat ik mijn verhaal ga delen over leven met een psychosegevoeligheid
Ik wil het zeker niet te zwaar maken en moet zelfs lachen om sommige avonturen die ik meegemaakt in mijn leven. Saai is het in ieder geval niet. Ik ben geboren en getogen in een dorp op de Veluwe. Mijn ouders scheidden toen ik 13 was en dat heeft, zonder iemand de schuld te geven, achteraf denk ik wel veel impact gehad. Het huwelijk tussen mijn ouders was nogal stormachtig kan ik zeggen.
Ik zelf trouwde al heel jong, op mijn 21e. Dat met een hele lieve, fijne en eerlijke vent
Maar ik was te jong, mezelf nog lang niet ontdekt en wilde de wijde wereld in. Dus ging ik scheiden op mijn 23e, anderhalf jaar later dus.
Ik vertrok naar Nijmegen, de stad in en daar ging ik leven. Leven in het extreme! Feesten, drank, drugs en wilde sex avonturen hielden mij een paar jaar in de greep. Met een lach en een traan. Tot ik uiteindelijk stuk was, op en vreselijk eenzaam door het lege, koude leven dat ik leefde. Totaal ingestort, manisch en dan weer depressief ben ik terug gegaan naar mijn roots op de Veluwe. Hier kreeg ik mijn eerste officiële psychose. Ik weet nog dat ik meegezogen werd in een documentaire op televisie waarin Heleen van Royen haar verhaal deelde.
Ook zij had last van psychoses en door mijn fantasiewereld raakte ik er van overtuigd overtuigd dat zij en ik één waren.
Na een korte opname, start met medicijnen en twee jaar intensief bij een psycholoog te hebben gelopen vond ik mijzelf stukje bij beetje terug. Het heeft me gevormd, ik werd sterker en begon eindelijk dingen te begrijpen. Ik pakte mijn leven weer op en voelde me stabiel.
Ik besloot te stoppen met de medicatie wat resulteerde in een nieuwe psychose. Dit keer was ik er van overtuigd dat Fred Teeven, destijds Minister van Justitie, af moest treden van zijn functie. Hij verwoestte het land met zijn extreme plannen vond ik. En ik, zei de gek, zou hem een liefdevol handje gaan helpen. Na kort beraad met de psychiater zat ik de volgende dag toch maar weer aan de medicatie.
Er verstreken wat jaren…
Mijn leven kreeg de mooiste glans toen ik een aantal jaar geleden moeder werd mijn lieve knappe en mooie dochter. Vanaf het moment dat zij werd geboren kwam er een oerkracht in mij los. Ik wilde alles-op-alles zetten om haar een liefdevol, veilig en stabiel leven te geven. En ik moet zeggen, tot op heden doe ik het aardig goed. We hebben een fijn huis in een prachtige omgeving, we worden omringd door lieve mensen om ons heen en samen zijn wij supersterk. Ook ben ik inmiddels 13 jaar werkzaam als hulpverlener bij de overheid.
Door de rust en stabiliteit in mijn leven durfde ik weer na te denken over persoonlijke groei
Het beste uit mezelf te halen zeg maar. In overleg met de artsen ging ik afbouwen met de medicatie. Ik raakte geïnspireerd door een spiritueel boek dat veel levenslessen bevatte en sindsdien leek het of er steeds weer deuren voor mij opengingen.
In september 2019 vloog ik daarom naar Ibiza om deel te nemen aan een Healthy mind retreat. Een week lang in het teken van yoga, mindfulness, meditaties, natuurlijke voeding coachingsgesprekken. Voor mij zonder twijfel de meest heftigste en inspirerende week van mijn leven geweest.
Tijdens de tweede dag -met als thema ‘het kind in mij’- raakte ik opnieuw in een psychose
Er kwamen trauma’s naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden diep in mijn lichaam, ziel en geest. Later zou blijken dat ik mijn leven lang geleid ben door onverwerkte kindangsten. Het voelde die week echter als een spirituele openbaring. Alsof de duivel uit me trad. Ik was een kindje van Jezus dat opnieuw geboren mocht worden, vol liefde, vol blijdschap. Ik zie mezelf nog lopen in het paradijs van Adam en Eva, wat achteraf gewoon de tuin bleek van de prachtige villa waar we verbleven.
Terug in Nederland wist ik dat medicijnen voor mij geen optie meer waren
Spiritualiteit, natuurlijke voeding, mindfulness en trauma verwerking werd mijn nieuwe geloof. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om de reguliere zorg te overtuigen van mijn waarheid en een vernieuwde aanpak. Ook dit lijkt gelukt. We zijn inmiddels bijna een half jaar verder en ik gebruik nog steeds geen medicijnen. Ik ben weer aan het werk, bijna 20 kilo afgevallen door natuurlijke voeding en lichaamsbeweging. Ik durf de liefde weer te omarmen en ga binnenkort mijn droom verwezenlijken door te starten aan de schrijversacademie. Mijn droom is ooit mijn eigen boek uit te brengen en mijn eigen Healthy mind programma te schrijven in samenwerking met de mensen die mij deze wonderlijke inzichten hebben gegeven.
Tenslotte vroeg de praktijkondersteuner van de huisarts mij laatst;
“Is het niet ontzettend hard werken zo zonder medicijnen en op kracht van eigen brein? Het lijkt me zo’n gevecht”
Ja, kan ik volmondig zeggen. Het is keihard werken. Maar nog steeds is het geluksgevoel dat ik ervaar me zoveel meer waard. Tien jaar lang hebben medicijnen mij onderdrukt van mijn diepste gevoelens en belevingen. Tien jaar lang, misschien wel 33 jaar, heb ik gezocht naar het moment waar ik nu ben aangekomen.
Ik ben weer dankbaar voor het leven, de liefde en de natuur. En daar blijf ik mijn leven lang voor vechten
En net als voor iedereen die het soms moeilijk heeft in dit leven geldt, er is altijd een weg.
Tamar (pseudoniem)
Meer informatie:
Geef een reactie