Autumn Leaves (pseudoniem) bewandelt haar eigen pad in een wereld die vaak liever ziet dat je je aanpast. In haar blog geeft ze ruimte aan het perspectief van de gevoelige mens – iemand die niet in standaardhokjes past, en bij wie labels tekortschieten om de rijkdom van sensitiviteit te benadrukken.
“Ben je niet autistisch?”
Het is de zoveelste keer dat die vraag aan mij wordt gesteld. “Ben je niet autistisch?” Snappen mensen niet wat zij tegen mij zeggen? Eigenlijk ervaar ik een bepaalde zwaarte in het leven. Ik ervaar de energie van andere mensen als teveel, het blijft aan mij plakken en het lukt niet om me met mezelf te verbinden.
Mijn therapeut zei dat ik, en andere gevoelige mensen, een bepaalde zwaarte uit het collectief doorvoelen. Ik vraag me af waarom er niet gekeken wordt naar wat ik en andere mensen te vertellen hebben. Waarom wordt er niet gezien dat wij de gave hebben om door andere mensen heen te kijken? Waarom wordt dit betutteld als overgevoelig?
Luister eens naar ons.
Waarom hebben mensen niet de moed om bij ons aanwezig te zijn? Om te kijken wat wij te zeggen hebben, waar ons verhaal vandaan komt? Waarom durven we niet in ons lichaam aanwezig te zijn en vluchten we naar ons hoofd? Ik wil wel voelen, maar het lukt niet.
Je mag niet slimmer zijn dan je omgeving en je ouders, en daarom doe je alsof je het niet snapt. Alsof je niks voelt. In plaats daarvan voel je alles en komt het tot een vernietiging, een ontploffing in je hoofd. Ik ervaar het als een vorm van emotionele ontkenning van de ander, door die ander autistisch te verklaren.
Ik denk dat ik moet leren dat ik mensen niet kan veranderen. Dat ik de enorme pijn die in het collectief leeft, niet kan besturen of er iets van af kan nemen of toevoegen. Wat ik wel kan, weet ik niet zo goed. Ze zeggen dat Jezus de wereld gedragen heeft, maar volgens mij kun je dit alleen vanuit een mystieke traditie voelen en tot je nemen.
Kanaries in de kolenmijn
Ik heb hulp nodig voor de enorme zwaarte en pijn die ik voel in mezelf als reactie op de buitenwereld. Uiteindelijk is misschien de conclusie dat mensen mij daar niet voor kunnen helpen, omdat ze geen gehoor willen geven aan mensen die misschien eigenlijk boodschappers zijn, kanaries in de kolenmijn.
Ze willen doorgaan met hun leven zoals het altijd was, en dat is hun goed recht. Ieder heeft zijn eigen goddelijke pad te doorlopen. En daar mogen andere mensen zich niet in mengen.
Blijf bij jezelf
Wat ik vooral wil oproepen is om je eigen verhaal niet op andere mensen te projecteren. Ja, er zijn mensen die misschien niet zo goed in de standaard mal passen zoals jij dat graag ziet. Maar daar kan heel veel schoonheid in zitten, in niet de standaard zijn.
Dat hoeft niet gepathologiseerd te worden en er kan een heel mooi verhaal achter zitten van een ziel die begaan is met het leed in de wereld en door middel van de pijn doordringen een compassievol hart laat zien. Ik zou willen vragen of je boodschap vooral mag zijn aan die gevoelige zielen dat je die pijn van de wereld niet hoeft te dragen.
Labels op sensitiviteit plakken
Dat je ze een label opplakt heeft op een bepaalde manier veel meer met jou te maken dan met de mensen aan wie je de labels opplakt. En misschien is het de taak van gevoelige mensen om dat te zien. Dat het niet gaat over de mensen aan wie ze het label opplakken, maar over de machteloosheid van de mensen die stickeren, om het verhaal achter de mensen die deze pijn doordringen te doorzien. Tja.
Autumn leaves probeert vooral haar eigen weg te volgen in een wereld die graag op sommige momenten zou willen dat je je conformistisch opstelt.
Meer lezen over (hoog-)sensitiviteit?
- Hoog sensitief en psychisch kwetsbaar
- Leven zonder filter – Fleur van Groningen
- (Te) Veel voelen – Imi Lo
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?
Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.
Geef een reactie