Carola heeft twee volwassen kinderen die psychosegevoelig zijn. Hoe kan je je voorbereiden op de feestdagen, op de boosheid die je tegen kan komen, bijvoorbeeld na het nuttigen van alcohol?
Ik heb twee psychosegevoelige volwassen kinderen. Zo tot hun dertigste waren ze ‘normaal’, toen sloeg het toe. Mijn dochter, de oudste, knapte toen haar ex-vriend haar het leven zuur maakte. Met medicijnen leidt ze nu een redelijk gewoon leven, met vriend en baan. Maar soms belandt ze in een crisis.
Mijn zoon is er erger aan toe
Hij is altijd een beetje (of veel) in de war en hoewel ik al zes jaar kan oefenen, ben ik nog steeds niet opgewassen tegen zijn woede-aanvallen. Meneer wordt boos wanneer het hem uitkomt, valt iedereen (vooral) verbaal aan wanneer het hem uitkomt. Een schreeuwende sterke vent van één meter tachtig is geen pretje, kan ik iedereen verzekeren. “Je moet door zijn boosheid zien heen te breken“, zei een hulpverleenster laatst. Benoemen bijvoorbeeld.
Wat doet het eigenlijk met me als hij boos wordt?
Mijn hartslag gaat omhoog, ik begin te zweten, word gespannen. En eigenlijk word ik zelf ook boos. Een mix van boos en bang. Ik wil hem zelf ook wel op zijn bek slaan, eerlijk gezegd. Om zijn onredelijkheid, zijn agressie, zijn valse beschuldigingen. Om zijn ‘arrogante’ opvatting dat hij het volste recht heeft boos te worden.
Binnenkort vieren we hier kerstmis
Daar komt drank aan te pas, een sterke trigger voor mijn zoon om kwaad te worden. Als hij gedronken heeft, gaat het bijna altijd mis.
In mijn hoofd repeteer ik de mogelijkheden. Variërend van een rustig doch indringend ‘Niet doen, zoon‘ tot een emmer koud water over zijn hoofd gooien. Dat laatste durf ik toch niet, al werkte het bij zijn vader ooit een keer goed. Afijn, het plan de campagne is niet meegaan in zijn emoties, kalm blijven, er buiten gaan staan. Oefenen dus.
Carola
Meer informatie:
Geef een reactie