Walter gaat regelmatig naar verhalenkamer Willibrordus in Heiloo. Hij schrijft over het herstelverhaal dat ervaringsdeskundige Wanda daar vertelde. Walter: “De open en spontane wijze waarop zij haar worsteling met angsten, depressies, wanhoop verwoordde, raakte mij diep”.
“Pluk de dag, wees paraat, laat zien dat je bestaat!”
-Muziek als ondersteuning bij een herstelproces-
Iedere laatste dinsdagavond van de maand wordt in de verhalenkamer Willibrordus in Heiloo een herstelverhaal verteld. Op 28 januari 2020 vertelde Wanda, ervaringsdeskundige bij GGZ-NHN, haar verhaal.
Op de uitnodiging voor de avond had zij geschreven:
“Storm in mijn kop, rennen, vallen, opstaan. Luistert er iemand? Na chaos en verwarring komt herstel”.
Ik bezoek deze avonden regelmatig. In mei 2019 heb ik na ruim 10 jaar als vrijwilliger bij GGZ-NHN afscheid genomen. Ik ken Wanda o.a. van de intervisiebijeenkomsten die ik heb begeleid. Het verhaal was een mix van ‘uit de losse pols’ vertellen, een aantal passages van haar verhaal voorlezen en een aantal voorbeelden laten zien en horen van muziek(teksten) waar zij veel steun van heeft ondervonden.
De open en spontane wijze waarop zij haar worsteling met angsten, depressies en wanhoop verwoordde, raakte mij diep.
De weg naar herstel was weerbarstig, één van vallen en telkens weer opstaan.
Het opkomen voor zichzelf en het volgen van haar toekomstdromen hebben gemaakt dat zij nu een leven leidt “waar de storm in haar kop geluwd is, rennen niet meer hoeft, valbreken een vaardigheid is geworden en, zoals nu op deze avond, naar haar geluisterd wordt.”
Bij laatste deel van haar verhaal gaf Wanda een aantal voorbeelden van liedteksten die een bijzonder grote rol hebben gespeeld in haar herstelproces
Zoals het lied “Bang” van de groep Doe Maar.
Een couplet:
Kijk mijn handen trillen
Zou wel willen gillen
Diep onder de dekens
Maar ik kan niet slapen
Ik ben bang.
Een tekst als dit maakte dat Wanda getroost werd door de gedachte: “Ik ben niet alleen, dit lied is bestemd voor veel meer mensen, ook al lijkt het alleen voor mij geschreven te zijn!”
In lotgenotencontact ontmoette Wanda herkenning en erkenning
In het lied “Donker hart” van de groep Blof vond Wanda inspiratie en hoop om door te gaan. Ook deze tekst ervoer zij als ‘op haar lijf geschreven’ en heeft herstelondersteunend gewerkt
Ook hiervan een couplet:
“Jij hebt een donker hart,
voel je vaak verward.
Maar dat wil niet zeggen
dat alles dan, alles dan,
alles dan ook meteen zinloos is.
Jij loopt nog niet zo hard,
maar een slechte start
wil niet altijd zeggen dat alles dan,
alles dan, alles dan,
ook meteen over is.”
Tot slot van de voorbeelden toonde Wanda de tekst van Jan Smit bij het lied ‘Leef nu het kan’.
Een gedeelte van het lied:
Leef nu het kan, praat met Jan en alleman
Pluk de dag, wees paraat, laat zien dat je bestaat
Hou van het leven, het leven houdt van jou
Ga er uit, zegt het voort zodat iedereen het hoort.
Wanda staat 100% achter de tekst en straalt dit ook uit, deelt haar verhaal opdat ‘iedereen het hoort’. Aan het einde van de avond nodigde zij iedereen uit om het refrein met haar mee te zingen. Een uitnodiging waar uitbundig op werd ingegaan.
Een mooi einde van een mooie bijeenkomst!
Naschrift:
Ik vroeg Wanda naar een afbeelding of foto die haar verhaal zou illustreren. Al snel kwam het antwoord: Een olifant! Symbool voor kracht, zorgzaamheid, groepsdier, stevig op zijn/haar poten en, niet in de laatste plaats, een dier dat van zich kan laten horen!
Geef een reactie