Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Ilse Groen

Ilse Groen is student aan een universiteit in het zuiden van het land en blogt over haar persoonlijke ervaringen in de geestelijke gezondheidszorg.

Over stemmen en slapeloosheid

Slapeloosheid

Het is al laat als ik aan de nieuwe blog begin. Het is zo laat dat het al bijna weer vroeg is. Als ik naar buiten kijk zie ik dat de drukke weg aan de achterkant van mijn huis rustig is, er bijna vredig bijligt. Ik kan niet slapen. Ik word wakker gehouden.

Ik houd mezelf wakker. Door stemmen in mijn hoofd, hallucinaties en soms ook een beetje wanen. Van de stemmen mag ik niet slapen, moet ik wakker blijven ook al ben ik doodmoe. Te veel gedachten spoken door mijn hoofd, meer of minder belangrijk: Mag ik vannacht nog slapen? Kan ik vannacht nog slapen? Wanneer wordt het licht? Zal de zon vandaag schijnen? Kan ik al een was draaien of moet ik wachten tot mijn huisgenoten wakker zijn? Moet ik niet gewoon proberen te slapen?

Ergens in de verte hoor ik de laatste tonen van een klassiek pianoconcert dat ik eerder had aangezet om tot rust te komen. Met mijn hoofd ben ik er niet bij.

Mijn hele lichaam is moe, uitgeput van nachtenlang wakker zijn

Bijna vier maanden houd ik het nu vol om maximaal vier uur per nacht te slapen. En overdag gewoon doorgaan met mijn leven. Bijna vier maanden volledige uitputting. En overdag nog wel gaan sporten.
Bijna vier maanden gek worden. En overdag nog wel gaan werken.
Bijna vier maanden waarin ik elke nacht een oorlog voer met de stemmen in mijn hoofd, oorlog met de hallucinaties buiten mijn hoofd maar vooral met mijn vermoeidheid.

Mijn lichaam schreeuwt dat het dit niet meer volhoudt, mijn lichaam stuurt me duidelijke signalen dat het niet meer kan. En ik blijf maar doorgaan

Tot ik op een bewust moment boodschappen blijk te ontvangen. Christina Perri zingt in haar nummer Human dat je als mens maar een bepaald aantal dingen aan kan, dat je breekt als het te veel wordt.

En ik breek.

Langzaam maar zeker breek ik en begin ik te praten. Over mijn stemmen, over mijn hallucinaties

Over mijn wanen en vooral over mijn vermoeidheid. En ik ben me ervan bewust dat er echt wel mensen zijn die me willen, ja, die me kunnen helpen. En dat ik niet elke nacht hoef te vechten tegen angsten, tegen bedreigingen die weliswaar in mijn realiteit echt zijn maar in iemand anders realiteit niet aanwezig zijn.

En terwijl ik dit stuk typ is het buiten donker. Ik neem stilletjes afscheid van mijn stemmen, van de oorlog die ik dagelijks voer en laat me langzaam op mijn bed zinken. Al gauw vallen mijn ogen dicht en val ik in een lange slaap. Pas uren later word ik weer wakker.

Ik word wakker met een missie: praten. Durf ik het aan?

License: (license)

Reacties

6 reacties op “Over stemmen en slapeloosheid”

  1. Michèle

    Heel mooi, Ilse <3

  2. Bouchra

    Beste Ilse,

    Onlangs ben ik erachter gekomen dat mijn broer ook stemmen hoort. Hij slaapt bijna niet, eet slecht is enorm afgevallen en zo vermoeid. Ik wil hem graag helpen maar weet niet hoe. Hij heeft sinds kort toegezegd dat hij mee wil gaan naar een psychiater want hij geloofd ergens dat die stemmen door zijn buren zijn. Welke psychiater raad je aan? Momenteel zijn we nog steeds in afwachting van parnassia voor een terugbelafspraak, dat duurt nu al 2 weken. Ik weet niet hoe ik ermee moet omgaan en wil graag weten hoe ik hiermee moet dealen. Kun je mij
    misschien wat meer vertellen?
    Hoor graag van je.
    Mvg
    Bouchra

  3. Jeroen Kloet

    Wat een dapper blog, Ilse. Tijdens mijn studietijd heb ik soortgelijke zaken ervaren maar dan met paniekaanvallen die me nachtenlang wakker hielden en me geen rust gunden. Het is ongelooflijk hoe lang je door kunt gaan totdat je echt niet meer kan. En hoe eenzaam is die strijd met jezelf. En hoe knap als je hulp durft te vragen. Echt heel dapper van je dit. Ik weet zeker dat veel meer studenten hiermee rondlopen. Het is dikwijls zo’n taboe en dat maakt de stap om hulp te zoeken enorm moeilijk. Ik zou graag eens met je van gedachten daarover willen wisselen als je dat zou willen rondom aandacht hieraan besteden.
    Vriendelijke groet, Jeroen Kloet

    1. Ilse

      Beste Jeroen, dankjewel voor je reactie. Het lijkt me fantastisch om een keer af te spreken om hierover te praten. Groeten, Ilse

  4. ien smits

    Heel dapper en ik zou zeggen: ga door! Het blijft mij verbazen hoe weinig mensen op internet over hun stemmen durven te praten. En het blijft mij verbazen hoe “goed” mensen blijven functioneren, ondanks hun klachten. Zo gewoon mogelijk doen terwijl de waanzin door je kop giert, ik spreek uit ervaring. En ik heb nachtenlang met CNN aan geslapen, dan kon ik mezelf wijsmaken dat de stemmen van de tv kwamen. Sterkte! (Maar ook niet te sterk zijn hè, niet doorgaan tot je instort)

  5. nele

    Laten we er met zijn allen aan wennen, dat praten over stemmen nodig is. Opdat er altijd en voor iedereen een luisterend oor klaar kan staan. Misschien zelfs in de zin van ‘Durf te vragen’?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *